Έχουν τα σκυλιά έκτη αίσθηση;

Η ιστορία αυτή έχει πολύ βαθιές ρίζες. Οι Κινέζοι, για παράδειγμα, πίστευαν ανέκαθεν ότι σκύλοι και γάτες προβλέπουν τους σεισμούς. Το 1975, η πόλη της Χαϊτσένγκ εκκενώθηκε μαζικά, τρεις μέρες πριν από έναν μεγάλο σεισμό, με αφορμή την αναστάτωση που προκάλεσαν τα κατοικίδια. Υπολογίζεται ότι πάνω από 150.000 ζωές σώθηκαν χάρη σε αυτή την προληπτική απομάκρυνση!

Επί σειρά ετών, οι επιστήμονες έκαναν μόνο εικασίες για τον τρόπο με τον οποίο τα ζώα προβλέπουν τους σεισμούς: Άραγε αντιλαμβάνονται την προηγηθείσα ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία της γης; Οσμίζονται τα αέρια που εκλύονται πριν από μια σεισμική δραστηριότητα; Ή μήπως νιώθουν τις ανεπαίσθητες δονήσεις που προηγούνται ενός σεισμικού γεγονότος;

Ώσπου μια έρευνα του 2001 πρότεινε μια νέα, πειραματικά τεκμηριωμένη, ερμηνεία. Την έρευνα διεξήγαγε ο δρ Στάνλεϊ Κόρεν, μελετώντας τις αντιδράσεις 193 σκύλων σε έναν σεισμό που κλόνισε το Σιάτλ και προξένησε σοβαρές ζημιές μέχρι το Βανκούβερ του Καναδά. Ο Κόρεν ισχυρίστηκε ότι οι σκύλοι είναι σε θέση να ακούσουν τις υπερυψηλές συχνότητες που προκαλεί η τριβή των πετρωμάτων στο υπέδαφος, πολλές ώρες ή και μέρες προτού αυτές οι δονήσεις διαπεράσουν τον φλοιό και φτάσουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη. Μάλιστα, στη μελέτη που παρουσιάστηκε σε επιστημονικό συνέδριο στο Χιούστον αναφερόταν ότι τα σκυλιά με πεσμένα αυτιά έχουν μικρότερη ευαισθησία στο φάσμα των υπερήχων απ’ ό,τι τα σκυλιά με όρθια πτερύγια και πως τα μικρόσωμα ζώα ήταν τουλάχιστον δύο φορές πιο ευαίσθητα από τα μεγαλόσωμα.

Από τότε και μέσα στην εικοσαετία που ακολούθησε, άλλες έρευνες και μετα-αναλύσεις φαίνεται ότι επιβεβαιώνουν τα ευρήματα του Κόρεν. Το ερώτημα που παραμένει είναι αν αυτό το ερέθισμα που προκαλεί ανησυχία στα κατοικίδιά μας σχετίζεται με τη συνειδητή αντίληψη του σεισμού ή αν πρόκειται απλώς για μια ενόχληση στην οποία αντιδρούν ενστικτωδώς: «Δεν νομίζω ότι τα ζώα μπορούν να κατανοήσουν την επικείμενη έλευση μιας φυσικής καταστροφής. Το πιθανότερο είναι ότι απλώς ενοχλούνται πολύ από μια σειρά ήχων που για μας θα ακούγονταν κάπως σαν καρφιά που ξύνουν έναν μαυροπίνακα», δήλωνε ο Κόρεν στην παρουσίαση των πορισμάτων του. «Και, βέβαια, για κάποια ζώα, αυτή η ενόχληση μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αν τη δεδομένη στιγμή απασχολούνται με κάτι σημαντικότερο», κατέληγε ο ίδιος. Όπως, ξέρω γω; Τα λουκάνικα, ας πούμε;