Η ενεργειακή θύελλα είναι πλέον μια νέα πραγματικότητα. Το πάζλ της συνθέτουν η κλιματική κρίση, η πανδημία καθώς και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Οι διαστάσεις της είναι πρωτοφανείς. Ανατρέπει τις σταθερές μιας μακράς περιόδου. Πλήττει δραστικά τις ευρωπαϊκές χώρες και κοινωνίες. Η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών είναι το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα.
Η εκτόξευση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος και των καυσίμων στα ύψη, συμπαρασύρει τα πάντα. Και πρωτίστως τα είδη πρώτης ανάγκης. Την ακρίβεια σήμερα τη βιώνει ο κάθε καταναλωτής, βλέποντας το εισόδημά του να απομειώνεται διαρκώς. Με άλλα λόγια πρόκειται για μια θύελλα με ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Το αρνητικό της αποτύπωμα δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί πλήρως. Πάντως οι προοπτικές που προδιαγράφονται, είναι εξαιρετικά δυσοίωνες για τις οικονομικές αντοχές χωρών και πολιτών.
Εύλογα λοιπόν τίθεται ένα θεμελιώδες ερώτημα: Με ποιες πολιτικές, με ποιες στρατηγικές μπορούμε να αναχαιτίσουμε τις συνέπειες της δυσθεώρητης ενεργειακής κρίσης; Μολονότι τα προβλήματα που αυτή προκαλεί είναι σύνθετα και πολυεπίπεδα,εντούτοις η μέθοδος που επιβάλλεται να ακολουθήσουμε για να τα υπερβούμε είναι περισσότερο από απλή.
Αρκεί βέβαια να έχουμε καθαρό μυαλό και προπαντός βούληση για να τα ξεπεράσουμε. Δεν χρειάζεται να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, για να θυμηθούμε τη γνωστή βρετανική ρήση. Αλλά ούτε να ταμπουρωνόμαστε στον εαυτό μας, πιστεύοντας ότι κάποιες αόρατες για να μη πω σκοτεινές δυνάμεις μας επιβουλεύονται. Είτε γιατί θέλουν το κακό μας. Είτε διότι μέλημά τους είναι, να προωθήσουν απλώς και μόνο τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Η συμπόρευσή μας με τις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες
Αν πράγματι δεν αποδεσμευθούμε από τα διάφορα φοβικά σύνδρομα, τις αγκυλώσεις, τις ιδεοληψίες, τους τοπικισμούς αλλά και τις υπαρκτές επιχειρηματικές ανταγωνιστικές επιδιώξεις, δεν πρόκειται να συμπορευτούμε με όλες τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες οι οποίες έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν το δρόμο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Με την αυτονόητη και επιβεβλημένη αυτή επιλογή, μπορούμε κάλλιστα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια βιώσιμη ανάπτυξη, που θα στηρίζεται στην αυτοπαραγωγή και εξοικονόμηση καθαρής και φθηνής ενέργειας, αξιοποιώντας τις τεχνολογίες αποθήκευσης και αντλησιοταμίευσης.
Τα γεωφυσικά πλεονεκτήματα της Κρήτης μας προσφέρουν ευκαιρίες και δυνατότητες. Η ηλιακή και αιολική ενέργεια είναι το μεγάλο της όπλο, τόσο για να αποκτήσει την απαιτούμενη ενεργειακή επάρκεια, όσο και για να δημιουργήσει εστίες παραγωγικής και οικονομικής ανάπτυξης σε όλο το νησί.
Στην κατεύθυνση αυτή έχει σχεδιασθεί και δρομολογηθεί το καινοτόμο και πρωτοποριακό έργο του Υβριδικού Σταθμού Αμαρίου. Πρόκειται για ένα έργο παραγωγής και αποθήκευσης καθαρής ενέργειας, ακολουθώντας τη μέθοδο της αντλησιοταμίευσης. Ουσιαστικά είναι το μεγαλύτερο Υβριδικό Έργο στην Ευρώπη, το οποίο βασίζεται στην ενεργειακή αξιοποίηση του Φράγματος Ποταμών Ρεθύμνου σε συνδυασμό με την παραγωγή αιολικής ενέργειας στη Σητεία.
Η προστιθέμενη αξία του Υβριδικού Σταθμού Αμαρίου
Την εθνική και ευρωπαϊκή του αξία επιβεβαιώνουν, η στήριξη που έχει πάρει από τα κοινοτικά όργανα εξασφαλίζοντας την αναγκαία χρηματοδότηση. Καθώς και η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να το εντάξει στις Στρατηγικές Επενδύσεις. Και αυτό γιατί όπως υποστηρίζεται, μπορεί να αποτελέσει πρότυπο μοντέλο καθαρής ενέργειας σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το σημαντικότερο δε είναι, ότι εξασφαλίζει μειωμένο τιμολόγιο ηλεκτρικού ρεύματος στους κατοίκους, τροφοδοτεί τους τοπικούς δήμους και κοινότητες με 110 εκατομμύρια ευρώ πρόσθετα έσοδα σε ορίζοντα 25ετίας. Ταυτόχρονα συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη δημιουργώντας 1000 νέες θέσεις εργασίας με την εκκίνηση του έργου και πάνω από 100 κατά την περίοδο λειτουργίας του.
Αν και ο Υβριδικός Σταθμός Αμαρίου συνιστά μια μεγάλη πράσινη επένδυση, συνολικού ύψους 280 εκατομμυρίων ευρώ και στηρίζεται στη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα – Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτης και ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, βρίσκεται αντιμέτωπος με ακατανόητες αντιδράσεις. Οι ενστάσεις και οι διαφωνίες ποικίλλουν. Κάποιες οφείλονται σε τοπικισμούς και ψηφοθηρικές πρακτικές. Άλλες δεν αποκλείεται να υποκινούνται από ανομολόγητες σκοπιμότητες, ακόμη και από αντικρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η απεξάρτησή από τα ρυπογόνα και ακριβά ορυκτά καύσιμα
Πέρα από όλα αυτά το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί συντάσσεται με τις υποκινούμενες αντιδράσεις ο «γαλάζιος» Δήμαρχος Σητείας Γιώργος Ζερβάκης. Τα επιχειρήματα που επικαλείται δεν θεμελιώνουν τους λόγους της διαφωνίας του. Η άρνησή του για μια πράσινη επένδυση, δεν δικαιολογείται με τα όσα υποστηρίζει. Πόσω μάλλον με τον οξύ τρόπο που εκφράζει την απόλυτη αντίρρηση του.
Το μεγάλο «Όχι στις ΑΠΕ» που επέλεξε ως κεντρικό μήνυμα στην πρόσφατη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την οποίαδιοργάνωσε ο Δήμος, βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση με τη στρατηγική που επιβάλλεται να ακολουθήσει ο τόπος μας, για να διασφαλίσει καθαρή ενέργεια και φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα.
Τα πυρά που δέχεται ο Υβριδικός Σταθμός Αμαρίου από τους αντιδρώντες αποδεικνύονται άσφαιρα, για να μην πω υστερόβουλα. Οι μάχες οπισθοφυλακής το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να κρατούν τον τόπο στην υστέρηση.
Οι διαφωνούντες φαίνεται να παρακάμπτουν το αυτονόητο: Η έξοδός μας από την ενεργειακή κρίση, προϋποθέτει την απεξάρτησή μας από τα ρυπογόνα και ακριβά ορυκτά καύσιμα.
Φωτογραφία από Myriams-Fotos από το Pixabay
