Ποιος θα ήθελε να βρισκόταν στη θέση του υπουργού Εσωτερικών Π. Κουρουμπλή ; Ετοίμασε έναν εκλογικό νόμο, με τη συνδρομή συνταγματολόγων (π.χ. Σωτηρέλης), δημοσκόπων (π.χ. Ηλ.Νικολακόπουλος) και πάλαι ποτέ «εκλογομαγείρων» του ΠαΣοΚ (π.χ. Κασιμάτης), δούλεψε για αρκετούς μήνες, άφηνε να διαρρεύσει ότι είναι ό,τι καλύτεροθα μπορούσε να συμβεί σε εκλογικό νόμο και εν μια νυκτί του είπαν να τον πάρει πίσω, να μην τον καταθέσει και να μάθει άλλη φορά να συνεργάζεται με το κόμμα και τις συνιστώσες του. Τώρα είναι αναγκασμένος να ενημερώνει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, να υπερασπίζεται στη Βουλή έναν νόμο που ο ίδιος δεν συνέβαλε στη σύνταξή του, μόνον και μόνον για να μην υπάρξει ρήγμα στις ενδοκυβερνητικές σχέσεις (και βεβαίως να
διατηρήσει την καρέκλα του). Ακόμη και στο Μαξίμου κατάλαβαν πως «κάτι τρέχει με τον Κουρουμπλή»και μου λένε ότι του τηλεφώνησαν για να τον βολιδοσκοπήσουν αν θα ψηφίσει ή όχι τον καινούργιο νόμο. Και τι νομίζετε ότι απάντησε: «Είναι δυνατόν να μην τον ψηφίσω;».
Πάντως η μοναδική σχέση που έχει ο εκλογικός νόμος Κουρουμπλή με τον νόμο που κατατέθηκε στη Βουλή είναι η ψήφος στα 17. Πέραν τούτου ουδέν. Γιατί ο υπουργός Εσωτερικών είχε προβλέψει μεικτό
σύστημα εκλογής, κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών (έλεγε μάλιστα ότι καμία εκλογική περιφέρεια δεν είχε περισσότερους από οκτώ βουλευτές), μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 250, μείωση του μπόνους των εδρών σε 27 (με την προϋπόθεση ότι το κόμμα που θα εισπράξει το μπόνους θα
συγκέντρωνε τουλάχιστον 41% των ψήφων) και καθιέρωση της απλής αναλογικής μόνον για την εκλογή 270 βουλευτών. Είχε θεσπίσει μάλιστα ειδικό άρθρο για την υποχρεωτική εσωκομματική δημοκρατία, δηλαδή οι υποψήφιοι βουλευτές για κάθε κόμμα να επιλέγονται μέσω προκριματικών
εκλογών. Μόνον το τελευταίο, όταν το έμαθε ο Αλ. Τσίπρας (και ο συνεργάτης του στο Εσωτερικών Κ. Πουλάκης) ήταν αρκετό για να πάει ο Κουρουμπλής... αδιάβαστος. Κατάπιε τον πόνο του, συμφώνησε με τις αλλαγές και διατήρησε τη θέση του. Λίγο νομίζετε ότι είναι αυτό; Πρώτος τη τάξει υπουργός;
