Τελικά στην χθεσινή εκλογική αναμέτρηση, νίκησε η ΝΔ ή έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ; Οι αναγνώσεις και τα συμπεράσματα πληθαίνουν.
Σε τοπικό επίπεδο, στο γαλάζιο “στρατόπεδο” η χαρά ήταν μεγάλη, αλλά υπήρχε και μία (μικρή ή μεγάλη;) δόση... πίκρας: Το νησί δεν βάφτηκε στα χρώματα του κόμματος. Όμως, το συνολικό αποτέλεσμα δεν μπορούσε να κρατήσει κανέναν ανικανοποίητο!
Τα τραγούδια της νίκης
Το γλέντι πάντως στο εκλογικό κέντρο της Νέας Δημοκρατίας... σχόλασε νωρίς. Ο μεγάλος παλμός ήταν στην αρχή, όταν ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα. Το πρώτο exit poll έγινε δεκτό με δυνατά χειροκροτήματα. Ακολούθησαν αγκαλιές, χειραψίες και ο ύμνος του κόμματος στα ηχεία που είχαν στηθεί στον εξωτερικό χώρο: “Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία”. Ακούστηκε κι ένα τραγούδι που έχει συνδεθεί με την νεολαία της ΝΔ (ΟΝΝΕΔ, ΔΑΠ), το “θα 'ρθει ο καιρός και πάλι το γαλάζιο", ενώ λίγο πιο μετά έπαιξε και το “Θα’ ρθεις σαν αστραπή” του Σταμάτη Σπανουδάκη, ένα κομμάτι που είχε ταυτιστεί με την περίοδο του Κώστα Καραμανλή (του νεότερου).
Καθώς περνούσε η ώρα, η βραδιά άρχισε να γίνεται πιο... μοντέρνα. Από τα παραδοσιακά τραγούδια περάσαμε στα πιο... νεανικά, που είθισται να παίζουν σε πάρτι της γαλάζιας νεολαίας. “Σαν ταινία παλιά”, του Πάνου Κιάμου, “Ραγίζει η καρδιά μου” του ανερχόμενου Βασίλη Δήμα (σε τέρμα... κλαμπίστικη έκδοση) και πολλά άλλα καλοκαιρινά μπιτάκια, που θύμιζαν beach party!
Για πολλά λεπτά πάντως, η... βελόνα είχε κολλήσει στην επιβλητική playlist από την ταινία “Rocky”, με το θρυλικό “eye of the tiger” να ξεχωρίζει.
Πορτοκαλάδες για... τόνωση, ουίσκι και ξηροκάρπια οι μερακλήδες
Πάμε στα ποτά. Πριν βγουν τα αποτελέσματα, τα στελέχη της ΝΔ βρίσκονταν επάνω από τα κινητά (με το που ξεκαθαρίστηκε η νίκη, το ίδιο γινόταν για την μάχη των σταυρών) και μπροστά από τις τηλεοράσεις. Ζούσαν τη δική τους αγωνία, αν κι ήταν φανερά αισιόδοξοι. Μερικοί χυμοί και λίγα νερά, τους δρόσισαν και τους έκαναν να μετριάσουν το άγχος τους. Ένας μάλιστα χυμός είναι και “χορηγός θετικής ενέργειας”, διαφημιστικό μήνυμα που τον συνοδεύει διαχρονικά, την οποία (ενέργεια) χρειάζονταν και με το παραπάνω.
Η πρωτιά της ΝΔ “κλείδωσε” και κάποιοι εξακολούθησαν να πίνουν... πορτοκαλάδες, με τη δικαιολογία ότι “ήθελαν τόνωση” γιατί είχαν εξαντληθεί το τελευταίο διάστημα! Οι πιο μερακλήδες προτίμησαν ουίσκι με ξηροκάρπια! Λίγο πιο μετά βγήκαν και τα κρασιά, μαζί με τα... καπνογόνα και τις κόρνες!
Οι σημαίες και ο γύρος του θριάμβου
Σαμπάνιες νίκης δεν βγήκαν, όμως οι ελληνικές σημαίες άρχισαν να μοιράζονται στο πρώτο exit poll και μαζί με τα κλασικά κομματικά λάβαρα, ανέμιζαν θριαμβευτικά.
Στην Αβέρωφ, όσα αυτοκίνητα περνούσαν έριχναν κλεφτές ματιές στα πανηγύρια, ενώ οι γαλάζιοι οδηγοί εκφράζονταν με κορναρίσματα. Ένας εξ αυτών κιόλας, νεαρής ηλικίας, ζήτησε και πήρε μία σημαία της ΝΔ για να κάνει τον γύρο του θριάμβου μέσα στην πόλη.
Μαζί με τα πανηγύρια, είχαμε και πηγαδάκια, στα οποία σχολιάζονταν τα αποτελέσματα, ειδικά σε τοπικό επίπεδο, όπου γινόταν μεγάλη μάχη για τους σταυρούς.
Υπήρχαν ωστόσο και στελέχη της ΝΔ που δεν μπορούσαν να... χωνέψουν τα “υψηλά ποσοστά” του ΣΥΡΙΖΑ: “Τους είχαμε για κάτω από 30%. Κι αν βάλεις και το ποσοστό του Βαρουφάκη, δεν έχασαν τίποτα ουσιαστικά”. Κάποιοι τα είχαν... και με το ΚΙΝΑΛ: “Μα καλά, τι έκαναν αυτοί; Δεν μπορούσαν να τους κόψουν ψήφους;”.
“Τους τα δώσαμε όλα στο πιάτο”
Στον αντίποδα, στο “στρατηγείο” του ΣΥΡΙΖΑ τα πρόσωπα ήταν συνοφρυωμένα. Προβληματισμός για το εκλογικό αποτέλεσμα και πολλές σκέψεις για την επόμενη μέρα. Η ετυμηγορία των πολιτών χαρακτηριζόταν “άδικη”, βάσει “όσων θετικών κάναμε την τελευταία διετία”, αλλά κι απολύτως “σεβαστή”.
“Βιάστηκε να πάει σε εκλογές. Δεν πρόλαβε να φανεί το θετικό μας αποτύπωμα στην κοινωνία. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κι άλλα καλά και τον Οκτώβρη να είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα”, σχολίαζαν ορισμένοι. “Τα βρήκε όλα έτοιμα και λυμένα ο Μητσοτάκης. Και 37 δισ. μαξιλάρι, και λυμένο το Μακεδονικό. Στο πιάτο του τα δώσαμε”, έλεγαν κάποιοι άλλοι.
Μουσικές δεν είχαμε στην πλατεία Δασκαλογιάννη. Ποτά όμως βγήκαν. Οι μπίρες δέσποζαν στα τραπέζια!
Η... πολυκατοικία της Κεντροαριστεράς, ο Κατσιφάρας και οι “νέοι”
Με ηρεμία αλλά και προβληματισμό υποδέχθηκαν τα αποτελέσματα στο Κίνημα Αλλαγής. Στο εκλογικό κέντρο του κόμματος κυριαρχούσαν οι ιστορικές κι επιβλητικές αφίσες και φωτογραφίες του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ επικρατούσε ηρεμία και ανάμεικτα συναισθήματα. Ικανοποίηση για την τρίτη θέση, που ήταν και ο πρώτος μεγάλος στόχος, αλλά πικρία για το γεγονός ότι δεν κατεγράφησαν διψήφια ποσοστά. Για την επόμενη μέρα της Κεντροαριστεράς, όλα είναι ανοιχτά: Με ή χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς το Κίνημα Αλλαγής. Για να δούμε, πώς θα συνυπάρξουν οι δυο τους ως αντιπολίτευση. Θα αποδειχθεί ότι “μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν”;
Χωρά εν τέλει και τους δύο η ίδια... πολυκατοικία (στην οποία αν δεν ήταν ο Ανδρέας, πολλούς δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός, όπως είχε παραδεχθεί και ο Γιώργος Κατσιφάρας) ;
Το πιο ευχάριστο νέο της βραδιάς ήταν αναμφισβήτητα η μη είσοδος των ναζί στη Βουλή. Είχαμε όμως νέα κόμματα στο ελληνικό κοινοβούλιο: το “ΜΕΡΑ 25” του Γιάνη Βαρουφάκη και την “Ελληνική Λύση” του Κυριάκου Βελόπουλου. Για τον τελευταίο πολλοί αναρωτιόνταν ο ίδιος και οι ψηφοφόροι του αν ανήκουν στην ίδια κλίμακα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου...
