Δράματα μου μεταφέρουν συμβαίνουν καθημερινά στα γκισέ της Ένωσης Πεζών, της ιστορικότερης συνεταιριστικής οργάνωσης της Κρήτης, από τους ελαιοπαραγωγούς που είχαν την ατυχία να έχουν « εγκλωβιστεί» με την παραγωγή του λαδιού τους, να βρίσκεται στις δεξαμενές της οργάνωσης.
Η συμφωνία διάσωσης της Ένωσης Πεζών με την Τράπεζα Πειραιώς, έκρυβε μια δυσάρεστη έκπληξη για τους παραγωγούς: όσοι παραγωγοί έκαναν να παίρνουν χρήματα είτε από τα σταφύλια τους, είτε από το λάδι τους, πληροφορήθηκαν πως αποφασίστηκε κούρεμα του ποσού που πρέπει να εισπράξουν κατά 70%! Και καλά τα σταφύλια πια και μειωμένης παραγωγής είναι και τιμή δεν πιάνουν στο ταμείο, αλλά με το λάδι δεν είναι έτσι.
Δηλαδή αν κάποιος έχει έναν τόνο ( κι υπάρχουν παραγωγοί λαδιού που είναι εγκλωβισμένοι έχοντας μεγάλες ποσότητες ) θα εισπράξουν χρήματα μόνο για 300 κιλά! Για κάποιους είναι ολοκληρωτική καταστροφή, αλλά δεν είναι μόνον αυτό: την ώρα που επιχειρείται η συνεταιριστική οργάνωση να στηλώσει τα πόδια της, τη στιγμή που το συνεταιριστικό κίνημα σε μια μόνο λέξη στηρίζεται... εμπιστοσύνη, έρχεται αυτή η ιστορία να ρίξει τη χαριστική βολή στον ιστορικό συνεταιρισμό.
Διότι καλά και σωστά έγινε η πρόβλεψη να πάρουν τα δεδουλευμένα τους οι εργαζόμενοι αλλά ένωση πεζών χωρίς συνεταίρους, γίνεται; Δεν γίνεται !
