Για ένα χαλαρωτικό τζόκινγκ βγήκε ο Παντελής Καψής. Πού να περίμενε όμως πως αντί να... καλμάρει, θα έβλεπε τα νεύρα του να... τεντώνονται! Αφορμή στάθηκε ο σκύλος ενός πρώην υπουργού!
Καθώς λοιπόν ο γνωστός δημοσιογράφος έτρεχε αμέριμνος στον Λυκαβηττό, αντιλήφθηκε ότι ένας τετράποδος φίλος μας τον ακολουθούσε κατά πόδας! Μέχρι να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, ο σκύλος έπεσε απάνω του. Ο ίδιος μπόρεσε και διατήρησε την ισορροπία του!
Αρχικά, ο πρώην υπουργός αντέδρασε με μια χειρονομία αγανάκτησης. Στη συνέχεια όμως, χαμογέλασε ελαφρώς, συνειδητοποιώντας ότι ο σκύλος ήταν φιλικός!
Το χαμόγελό του εκδηλώθηκε ακόμη περισσότερο αντιλαμβανόμενος ποιος ήταν ο κηδεμόνας του τετράποδου! Λίγα μέτρα πιο κάτω, αχνοφάνηκε μια γνώριμη μορφή: Ο Γιάνης Βαρουφάκης!
Βλέποντας τον πρώην υπουργό Οικονομικών, ο Παντελής Καψής συνέχισε να μισοχαμογελά, λέγοντάς του ότι απλώς τρόμαξε λιγάκι! Για να εισπράξει, όπως τόνισε, την εξής απάντηση από τον Γιάνη Βαρουφάκη: «Ότι δεν πρέπει να είμαι εγωϊστής, τον λόφο τον μοιραζόμαστε!»
Αυτή η ατάκα εξόργισε τον άλλοτε διευθυντή των «Νέων»! Κι αντί να... καλμάρει τα... «πήρε»! Του είπε « ότι αν δεν μπορεί να ελέγξει τον σκύλο του να τον έχει με λουρί και παίρνω την επίσης απίστευτη απάντηση οτι πώς αλλιώς θα μάθει;»
Ο Παντελής Καψής δημοσίευσε την παραπάνω ιστορία στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, κλείνοντας το κείμενο του με την εξής παρατήρηση - απορία για τον Γιάνη Βαρουφάκη: «Προφανώς εκτός από την αγένεια δεν έχει και ιδέα από σκύλους. Θα μου πείτε όταν δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, ο σκύλος είναι πταίσμα...»
Ακόμη πιο αιχμηρό ήταν το υστερόγραφό του: «ΥΓ. Τρεχω χρόνια σε μονοπάτια, είχα πολύ χειρότερες συναντήσεις με σκύλους, πρώτη φορά αντί για μια ένδειξη κατανόησης αν όχι συγγνώμης ζητάνε κ τα ρέστα».
Αναλυτικότερα, ο Παντελής Καψής έγραψε:
«Πρωινό λαχείο...
Τρέχω το πρωί στον Λυκαβηττό όταν ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ένας σκύλος έρχεται τρέχοντας από πίσω κατά πάνω μου. Για λίγες στιγμές τρομάζω, δεν ξέρω αν είναι φιλικός ή αν θα το δει κυνηγός καθώς τρέχει από πισω μου. Πηγαίνω πιο σιγά και πέφτει με όλη την φόρα πάνω μου. Ευτυχώς κάπως στο πλάι και δεν χάνω την ισορροπία μου. Το αφεντικό του, περίπου 50μέτρα πίσω, δεν έχει κάνει καμια προσπάθεια να τον σταματήσει, γυρνάω και δειχνω την ενόχλησή μου με μια κίνηση απελπισίας απλώνοντας τα χέρια μου. Ο σκύλος ωστόσο είναι φιλικός και μετανιώνω, πόσο μάλλον που βλέπω οτι ιδιοκτήτης είναι ο Βαρουφάκης και άλλο τα πολιτικά άλλο οι ανθρώπινες σχέσεις. Ετσι όταν διασταυρωνόμαστε ξανά μισοχαμογελώντας λέω ότι απλώς με τρόμαξε για να πάρω την απίστευτη απάντηση ότιν δεν πρέπει να είμαι εγωϊστής, τον λόφο τον μοιραζόμαστε! Τα παίρνω του λέω ότι αν δεν μπορεί να ελέγξει τον σκύλο του να τον έχει με λουρί και παίρνω την επίσης απίστευτη απάντηση οτι πώς αλλιώς θα μάθει; Το βρίσκει μάλιστα έξυπνο και προσθέτει ότι αυτό που λέω είναι αντιφατικό! Προφανώς εκτός από την αγένεια δεν έχει και ιδέα από σκύλους. Θα μου πείτε όταν δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, ο σκύλος είναι πταίσμα...
ΥΓ. Τρεχω χρόνια σε μονοπάτια, είχα πολύ χειρότερες συναντήσεις με σκύλους, πρώτη φορά αντί για μια ένδειξη κατανόησης αν όχι συγγνώμης ζητάνε κ τα ρέστα».
