Μπορεί τα απόνερα του σκανδάλου Λιγνάδη που στη δίνη του ενέπλεξε δικαίως και αναπόφευκτα την υπουργό πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, που κατ’ ομολογία της τον επέλεξε, να σβήνουν σιγά σιγά όσο περνά ο χρόνος, και η υπουργός να γλίτωσε την αποπομπή της «από του αγγέλου την ουρά», καθώς λέγεται και στην Κρήτη. Άλλωστε, είναι γνωστό ευρέως, ότι η συγκεκριμένη υπουργός είναι ο «σιτευτός μόσχος» γιγαντιαίων κοινωφελών ελληνικών ιδρυμάτων με τεράστιες χορηγίες στον ελληνικό πολιτισμό. Πράξεις και όχι λόγια που όντως δίνουν γενναία και διαχρονικά διαπιστευτήρια στο ελληνικό χαρτοφυλάκιο αλλά και την κοινή γνώμη. Η πλήρης δικαίωση και στήριξή της από τον Πρωθυπουργό ασφαλώς και σχετίζεται με αυτές τις έξωθεν του Μαξίμου ευλογίες.
Ωστόσο η πραγματικότητα είναι σκληρή σε αυτό το πολυμέτωπο υπουργείο στην οδό Μπουμπουλίνας, που θα φανεί αν δικαιούται να στεγάζεται σ’ ένα δρόμο με το όνομα μιας ελληνίδας ηρωίδας των εθνικών αγώνων. Και υπαινισσόμαστε την έξωθεν της χώρας μαρτυρία του ελληνικού πολιτισμού, τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις του έναντι της διεθνούς κοινότητας.
Η ελλιπής και κουτσή εδώ και πολλά χρόνια ελληνική πολιτιστική διπλωματία και εξωτερική πολιτιστική πολιτική, που χρονολογείται σε όλα τα χρόνια των θέσεων ευθύνης της κ. Μενδώνη στο ΥΠ.ΠΟ., σε συνδυασμό με τις πολλές ενστάσεις των διεθνών οργανισμών που συμμετέχει η χώρα όπως η UNESCO κ.λπ. όσον αφορά την τήρηση διεθνών συμβάσεων προστασίας μνημείων οι οποίες είναι δεσμευτικές για τη χώρα και μάλιστα οι περισσότερες εξ αυτών έχουν ενταχτεί στην ελληνική νομοθεσία μνημείων εδώ και πολλά χρόνια, εξακολουθεί να είναι μια «απασφαλισμένη» χειροβομβίδα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να στοιχίσει την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. «Έξω (δεν) πάμε καλά» θα ‘λεγε σήμερα αν ζούσε ο γηραιός Καραμανλής.
Τα παραπάνω σχετίζονται με ενδεχόμενες απεντάξεις από τη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, εμβληματικών ελληνικών μνημείων για τα οποία η χώρα δεν είναι συνεπής ως προς την τήρηση των υποχρεωτικών δεσμεύσεων και των πειστικών διαχειριστικών σχεδίων κατά τις οδηγίες και συστάσεις της UNESCO. Αλλά για να τα συγκεκριμενοποιήσουμε κατά τα μέρη μας, εδώ στο Νότο, η πολύ πιθανή και ενδεχόμενη απόρριψη από την 44η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη του Διεθνούς Οργανισμού, όποτε αυτή πραγματοποιηθεί λόγω πανδημίας, του εθνικού αιτήματος ένταξης της Σπιναλόγκας, θα σηματοδοτήσει μια παταγώδη αποτυχία στην εικόνα της Ελλάδας προς τη διεθνή κοινότητα πολιτισμού, αφού ποτέ η χώρα δεν «έφαγε πόρτα» σε άλλη ενταξιακή πρότασή της στο παρελθόν…
Η κ. Μενδώνη πνιγμένη μέσα στη μπόχα της αποκρουστικής επικαιρότητας που στάθηκε και η ίδια συνδημιουργός της με την επιλογή του Λιγνάδη, - ο οποίος ως όφις την εξαπάτησε όπως και η ίδια ομολόγησε - μπορεί να τη γλίτωσε την πρώτη φορά από τις αμαρτίες της παραπολιτικής. Τι θα γίνει όμως για τις «παρατιμονιές» που έρχονται και που θα ‘ναι καθαρά πολιτικές; «Ένα φίδι κρύβεται στα χόρτα» λέγανε οι αρχαίοι Ρωμαίοι κ. Μενδώνη…
Κ. Μα.
