Οι οδηγίες είναι σαφείς και απευθύνονται σε όλους: "Μένουμε στο σπίτι"! Αν όμως μιλάμε για ευπαθείς ομάδες, είτε μιλάμε για ηλικιωμένους είτε για ανθρώπους με χρόνια προβλήματα υγείας, τότε προκύπτει "σύγκρουση" δεδομένων.
Πώς θα μείνει στο σπίτι ένας εργαζόμενος με προβλήματα υγείας, που μπορεί να μην έχει μικρά παιδιά και να δικαιούται άδεια ειδικού σκοπού.
Το πρόβλημα αποτυπώνεται ήδη τόσο στον ιδιωτικό τομέα, όσο και στο δημόσιο αλλά και στα Σώματα Ασφαλείας, όπου ακόμη κι αν κάποιος εργάζεται σε γραφείο, αναπόφευκτα έρχεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους.
Ο στόχος της σχετικής καραντίνας είναι να αποφύγουμε ... να γίνουμε Ιταλία, όμως και η ψυχολογία είναι πάντα ένας κρίσιμος παράγοντας. Με τί "καρδιά" σηκώνεται να πάει στη δουλειά του ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει ότι αν ο διαβόητος ιός τον "επισκεφθεί", θα κινδυνεύσει η ίδια του η ζωή;
Σχετικά κυβερνητικά μέτρα δεν υπάρχουν (ακόμη;) και το βάρος της ευθύνης πέφτει στις πλάτες, την ενσυναίσθηση, αλλά και τις δυνατότητες με βάσει το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό, του κάθε διευθυντή ή προϊστάμενου.
Σχετικά κυβερνητικά μέτρα δεν υπάρχουν (ακόμη;) και το βάρος της ευθύνης πέφτει στις πλάτες, την ενσυναίσθηση, αλλά και τις δυνατότητες με βάσει το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό, του κάθε διευθυντή ή προϊστάμενου.
Ας ασχοληθεί κάποιος με τους ανθρώπους που κινδυνεύουν περισσότερο από την υγειονομική "βόμβα" που απειλεί και την Κρήτη, πριν ... να είναι αργά.
