Τα Παραμύθια του Σαββάτου

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη**

“Το όνειρο, όταν πλησιάζει, μοιάζει πολύ μεγάλο και πολλές φορές αυτό το μέγεθος τρομάζει *“. Μια από τις αλήθειες των παραμυθιών και των βιβλίων που μας κάνει να αναρωτηθούμε, να συμφωνήσουμε, να νοιώσουμε  την ένταση, το πάθος, την μοναξιά της προσπάθειας. Ανταμοιβές, ρόλοι, μαγεία , φαντασία κι οδηγίες  για μικρά και μεγάλα παιδιά που αγαπούν τις ιστορίες που …δεν έχουν τελειωμό !

Το όνειρο της Μανταλένας, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Χρύσα Σπυρίδωνος, εκδ. Μεταίχμιο*

«Μανταλένα, ξύπνα επιτέλους» της φώναζαν όλη μέρα μα και αργά τη νύχτα η κότα, η καρδερίνα και το παγώνι. Της γαϊδούρας της φίλης τους το έλεγαν που ονειρευόταν με τα μάτια ανοιχτά. Ήθελε, λέει ,να γίνει στη ζωή της καπετάνισσα και για όλα έφταιγε ο παππούς του Νικόλα με τις υπέροχες ιστορίες του. Έφταιγε όμως και κάτι άλλο. Η απέραντη αγάπη της για τη θάλασσα. Οι φίλες της την απόπαιρναν συχνά και  μόνο μια σκέψη θα την έσωζε. Να έπεφτε ένα αστέρι και να έκανε την ευχή της. Τότε σίγουρα το όνειρό της θα γινόταν αληθινό. Και περίμενε…. Μόνο περίμενε!  Ώσπου μια μέρα ή μάλλον νύχτα έπεσε στο κεφάλι της ένα σύκο κι εκείνη νόμιζε πως ήταν ένα αστέρι που θα της έκανε το όνειρό της πραγματικότητα . Και πάλι περίμενε…. Μόνο περίμενε… και τότε ήταν που ανακάλυψε μια βάρκα που ήταν χρόνια παρατημένη στη στεριά. Και ξεκίνησε να κάνει κάτι για να ακουμπήσει λίγο το όνειρο της. Και το  ακούμπησε κι έκοψε το σχοινί κι έφτασε ίσαμε τη θάλασσα και προσπάθησε πολύ και κατάφερε κάτι που κι η ίδια ποτέ δεν είχε φανταστεί. Έγινε η καπετάνισσα του γυαλού, των παιδιών της φαντασίας τους…

Όνειρο, φαντασία και όμορφες εικόνες. Ζωή που θέλει προσπάθεια να προχωρήσει πέρα από τα συνηθισμένα , τα τετριμμένα , τα αδύνατα. Πόθος, πείσμα, επιμονή κι υπομονή. Αρετές γεμάτο, δύναμη και κουράγιο περισσό και μια συγγραφέα που χειρίζεται  με πολύ μαεστρία το λόγο της και την φαντασία τη δική της και όλων των παιδιών. Ιωάννα Μπαμπέτα, καπετάνισσα στη Χώρα της Φαντασίας. Τούτο το όνειρο είναι γεμάτο αλήθειες και λόγια που δεν ξεχνιούνται εύκολα από παιδιά. Να μην σταματάς, να μην περιμένεις μόνο αλλά  να προχωράς, να ονειρεύεσαι και να μην λυγίζεις ότι και αν σου λένε οι άλλοι. Αυτό είναι το νόημα του βιβλίου μα και της ζωής. Φίλοι πολλοί  δίπλα μας μόνο που συχνά φοβούνται κι αυτοί να τολμήσουν. Συμβουλάτορες αλλά μόνο μέχρι ένα σημείο. Το όνειρο του καθενός είναι δικό του. Και πρέπει να το ακολουθεί. Να γίνεσαι εσύ παράδειγμα για τους άλλους λέει τούτη η γραφή κι η ιστορία. Κι αν ακόμα φτάσεις κοντά στο στόχο σου να μην λυγίσεις. Ακόμα κι αν νοιώσεις πως δεν μπορείς  άλλο , κάτι θα γίνει, κάποια ανταμοιβή θα ΄χουν οι κόποι σου. Κι ίσως κάτι καινούργιο να φανεί που δεν το περίμενες ποτέ και να σου φέρει πιο μεγάλη χαρά κι ικανοποίηση.

Εικόνες από την Χρύσα Σπυρίδωνος. Φωτεινές, δυνατές , πολύχρωμες σαν ζωντανές .

Μοναδική ιστορία για τις προσπάθειες και τα όνειρά μας, μικρών και μεγάλων. Μοναδική κι η φαντασία της Ιωάννας. Που ξανακούστηκε μια γαϊδούρα καπετάνισσα; Κι όμως γίνεται και μάλιστα με πολύ μεγάλη …επιτυχία.

Να σαι καλά Ιωάννα! Πάλι μας ταξίδεψες στο όνειρο και τη Φαντασία. Πάλι ένοιωσα πως όλα μπορούν να συμβούν. Να γραφούν, να υπάρξουν ,αρκεί να έχεις μια ιδέα και  να ξέρεις πότε είναι η πιο καλή στιγμή!

Γα παιδιά από 7 χρο΄νων….

Αν ποτέ θελήσεις να φέρεις ένα τσίρκο στη βιβλιοθήκη, Ελίζ Πάρσλι, εκδ. Ψυχογιός.

Ε ναι, τόση φαντασία πρέπει να έχει ένας συγγραφέας. Όση κι ένα παιδί που για αυτό τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Αν κάπου δει μια ταμπέλα ή του πει κάποιος ότι μπορεί να φέρει τα πάντα στη Βιβλιοθήκη θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ σοβαρά, ό άλλος. Διότι το παιδί μπορεί να θέλει να κουβαλήσει και να στήσει ένα ολόκληρο τσίρκο στη βιβλιοθήκη. Και τότε θα αρχίσουν τα προβλήματα και οι γκρίνιες. Ο βιβλιοθηκάριος θα του πει να μην κάνει πολλή φασαρία. Θα το καταλάβει το παιδί αλλά θα θέλει και να παίξει . Κι αν ζητήσει χειροκρότημα ; Κι αν πετάξει μια τάρτα στο πρόσωπο κάποιου άλλου ο κλόουν κάνοντας το πρόγραμμά  του; Ή πάλι αν θέλει το διάλλειμα της παράστασης να μοιράσει ποπ κορν, φιστίκια ή σάντουιτς με τυρί και αυγό; Και αν χρειαστεί να γίνει ένα παιδί βόμβα , τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Μάλλον οι οδηγίες που του  έδωσαν δεν ήταν οι σωστές...

Ένας καταπληκτικός οδηγός για τις βιβλιοθήκες του κόσμου. Χωρίς μη κι απαγορεύεται, με απίστευτη φαντασία  από την συγγραφέα και εικονογράφο του. Με τα λόγια που καταλαβαίνουν τα παιδιά. Με την ανακάλυψη , με βιωματικό τρόπο και την ίδια στιγμή με σκέψη και ερωτήσεις στον ίδιο τους τον εαυτό. Ένα βιβλίο με μπόλικο χιούμορ και φαντασία που θα λατρέψουν οι μικροί κι όσοι αγαπούν τα βιβλία, το διάβασμα και την ησυχία των βιβλιοθηκών.

Έξυπνο πολύ, διαφορετικό και πολύ μα πολύ πειστικό. Χωρίς τα όχι, χωρίς τα μη χωρίς τα όρια και τα μεγάλα λόγια των μεγάλων. Απλά, με τις ίδιες τις αποφάσεις των παιδιών.

Την επόμενη φορά πάντως  που θα πάτε σε μια βιβλιοθήκη, μην κουβαλήσετε τρομπέτες, κανόνια και σνακ . Μπορεί να  προκληθεί τέτοιος χαμός που θα χάσεις την αληθινή διασκέδαση που κρύβουν μέσα τους τα ράφια των βιβλιοθηκών και  τα βιβλία!

Για πολύ μικρά παιδιά από 3 χρόνων και για μεγαλύτερα ίσαμε 103!

Οι δώδεκα βασιλοπούλες , Διασκευή : Alison Ritchie, εικ: Alison Jay,εκδ. Χάρτινη Πόλη

Είχα χρόνια να διαβάσω ξανά αυτό το παραμύθι. Ήταν ένα από εκείνα που κυκλοφορούσαν από τις εκδόσεις Αστήρ σαν ήμουν κι εγώ παιδί. Πάντα με συνέπαιρνε η μαγεία της κρυφής ζωής των υπέροχων βασιλόπουλων και η μεγάλη ανδρεία και γενναιότητα του ενός παλληκαριού που στο τέλος κατάφερνε το ακατόρθωτο. Πάντα βυθιζόμουν στα δάση με τα ασημένια, τα χρυσά  και τα διαμαντένια φύλλα. Κι  όλοι εκείνοι οι αριθμοί των συμβολισμών. Οι τρεις δοκιμασίες, τα τρία μαγικά στοιχεία, οι τρεις μέρες οι νύχτες και οι δώδεκα βασιλοπούλες και βασιλόπουλα.

Δεν έχουν όλα τα παραμύθια τα κλασσικά μέσα τους διδακτισμό. Τούτο εδώ είναι ένα από τα πολλά παραμύθια που διηγούνταν  τα παλιά τα χρόνια οι γιαγιάδες κι είναι γεμάτο όμορφες εικόνες, φαντασία και κόσμους που μπορεί και να υπάρχουν μέσα  μας..

Πήγα πίσω πολλά χρόνια… Διαβάστε το  στα παιδιά σας . Αφήστε τα να μπουν σε ένα άλλο κόσμο για λίγο και μαγευτείτε από την σύγχρονη έκδοση με μια εξαιρετική εικονογράφηση.

Γιατί πιστεύουμε στα παραμύθια …Γιατί μεγάλωσαν πολλές γενιές τούτα τα κλασσικά. Γιατί είναι  ωραίο να υπάρχει όνειρο, φαντασία κι ομορφιά στη σκέψη ,στην ψυχή, στην καθημερινότητα των παιδιών μας!

Για πολύ μικρά παιδιά ….και σε μας που τα αγαπήσαμε !

**Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

http://zhtunteanagnostes.blogs...