του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Πρέπει να είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένα αρχαίο λεκτικό πρόθεμα βρήκε απόλυτη αντιστοίχιση με την πραγματικότητα χιλιάδες χρόνια μετά! Αλήθεια πόσες λέξεις είχαν τη δυνατότητα να περιγράψουν οι Αρχαίοι Έλληνες με το «τηλε»; Να έλεγαν για τον τηλε-βόα; Να αναφερόταν ο αστρονόμος Αρίσταρχος σε κάποιον τηλαυγή αστέρα; ‘Άντε να φώναζαν σε καμιά παρέα και τον… Τηλέμαχο!
Νομίζω είναι μοναδικό φαινόμενο: Τόσο παλιό όσο και η γλώσσα μας, ίσως, αλλά είναι τόσο καινούργιο στη ζωή των ανθρώπων…
Τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεγράφημα, τηλεθέαση, τηλεκοντρόλ…Προσθέστε ένα τηλε-παιγνίδι, ένα τηλεμαραθώνιο για τις δύσκολες μέρες! Ξεκίνησε να μπαίνει στην καθημερινότητά μας το αρχαίο τηλε- όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά παραμένει ουσιαστικά ένα «φρέσκο» συνθετικό! Και για να είμαστε δίκαιοι εάν δεν είχαν προκύψει στον εικοστό αιώνα 2-3 εφευρέσεις, από τον Μαρκόνι, τον Γκράχαμ Μπελ και τον Τζον Λόγκι Μπέρντ θα ήταν ακόμη πιο…μακριά μας κι από ότι υποδηλώνει αυτό το «τηλε» το οποίο έμελλε να γίνει το πιο τρέντι λεκτικό πρόθεμα των ημερών αυτών! Τώρα ο ιός και η πανδημία, που αυτός προκάλεσε παγκοσμίως, έβαλε στη ζωή μας το «τηλε» και είναι η πρώτη φορά που το κάνει με τρόπο τόσο άμεσο, εντυπωσιακό, ζωτικό θα έλεγα. Τόσο τηλε- αλλά και τόσο …κοντά μας δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε!
Τα πάντα άλλαξαν τώρα που μίκρυναν οι αποστάσεις. Ούτε στη γρίπη του 1918, ούτε στην επιδημία της ευλογιάς, της πανούκλας, στον λοιμό που περιέγραψε τόσο δραματικά ο Θουκυδίδης για την Αθήνα, τόσων και τόσων ασθενειών που έχουν ταλαιπωρήσει την ανθρωπότητα δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικά στο λεξιλόγιό των ανθρώπων το «τηλε»…
Μπήκε στη ζωή μας τόσο δυναμικά, τόσο έντονα που πια θεωρείται κομμάτι της λύσης και της…ίασης! Τηλε-εργασία, τηλε-διάσκεψη, τηλε-εκπαίδευση και σε λίγο μόνο τηλε-ιατρική ή τηλε-έρωτας μέσω τσάτ και δικτύων.
Η απομάκρυνση από την εργασία δημιουργεί ασφαλείς αποστάσεις και δίνει ταυτόχρονα το δικαίωμα στον άνθρωπο όχι απλώς να δουλέψει μη συμβατικά, αλλά να κάνει …παπάδες, να δημιουργήσει και να μεγαλουργήσει.
Το ίδιο και με την τηλε-εκπαίδευση η οποία δίνει τη δυνατότητα στο δάσκαλο και τον μαθητή να κρατούν επαφή, να μην χάνεται η ισορροπία και πολύτιμος χρόνος για το μάθημα και ταυτόχρονα να βλέπεις όλες τις πλευρές να είναι πιο…μετρημένες , πιο προσεκτικές γιατί και μέσα στο σπίτι τριγυρίζει κάποιος «ός τα πανθ' ορά!» (σαν να λέμε η εκδίκηση εκείνων που ήθελαν να βάλουν κάμερες στα σχολεία και τελικά μπήκαν με άλλο τρόπο αφού ο κάθε γονιός πλέον μπορεί να «τσεκάρει» το μάθημα που κάνει ο δάσκαλος , αλλά και την απόδοση του παιδιού του!)
Ευλογία λοιπόν αυτό το «τηλέ»; Χωρίς αμφιβολία! Βοηθά στον περιορισμό των πάσης φύσεως ιών; Προφανώς! Αλλά όλοι πια καταλαβαίνουμε ότι έχει ημερομηνία λήξης και δοσολογία. Σαν την αντιβίωση. Παίρνεις με συνταγή γιατρού όταν πρέπει και όσο πρέπει και γίνεσαι καλά! Τη λαμβάνεις λανθασμένα και σε υπερ-δοσολογία …χτυπάς αλλεργικό σοκ, έχεις παρενέργειες που δεν μαζεύονται! Και τότε εκτιμάς τα πιο γήινα, τα πιο ανθρώπινα , αλλά και την υγειά σου ασφαλώς.
Καλή η τηλε-εργασία μια χαρά , αλλά δεν είναι σαν τη δουλειά σου! Άριστη η τηλε-εκπαίδευση, αλλά ιδανική η τάξη! Εκπληκτική η τηλε-ιατρική , αλλά σαν την κλινική εξέταση και τον γιατρό σου δεν έχει! Έχει ίσως γούστο το ‘σέξτινγκ» , αλλά σαν τον πραγματικό έρωτα δεν είναι!
Να το πούμε πιο απλά; Όλα καταλήγουν στο να εκτιμήσουμε τις μεγάλες σταθερές, όλα συμβαίνουν για να ξαναπιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, να κατανοήσουμε πως όσο λιγότερο τηλε- τόσο περισσότερο άνθρωποι. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι Αρχαίοι που «εφηύραν» το τηλε- ελάχιστα το χρησιμοποίησαν!
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
