του Κώστα Μπογδανίδη
Μα, το Αρκαλοχώρι; Ναι, είναι το Αρκαλοχώρι! Ένα ιστορικό χωριό του Ηρακλείου και της Κρήτης , που φημιζόταν για το μεγάλο παζάρι του. Τα Σάββατα ήταν ξεχωριστά για όσους έχουν μνήμες ,από εκείνες τις εποχές ,που οι άνθρωποι έπρεπε να συγχρωτιστούν εκεί για να πουλήσουν, να αγοράσουν, να αποκτήσουν εξωστρέφεια πριν το "παγκόσμιο χωριό" των smart phones και της κοινωνικής δικτύωσης. Και να επιβιώσουν.
Και μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ με τους ανθρώπους του, το Αρκάλι, οι σπατάλες, οι κομματικές ίντριγκες...επί δύο δεκαετίες αισθανόσουν (λανθασμένα όπως φαίνεται σήμερα) ότι η περιοχή έχει μια αρνητική αύρα...Δεν θυμάμαι άλλες πτυχές και πολιτισμικές ανατάσεις, ίσως να μην τις αναδείκνυε κι ο κόσμος του τότε...Με εξαίρεση την μεγάλη συζήτηση για να αλλάξει το...όνομα (ευτυχώς που δεν μάσησαν στην περιοχή!) δεν είχαν γίνει άλλες τέτοιες κουβέντες πνευματικού επιπέδου!
Στην πραγματικότητα ο κόσμος του πνιγόταν σε μια πολιτική-κοινωνική συγκυρία που ήθελε την τοπική κοινωνία να συμβαδίζει με το ελληνικό μπάχαλο- μια μικρογραφία του Ηρακλείου και της Αθήνας...
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά αυτή ήταν η δύναμή του! Ναι, το Αρκαλοχώρι μεγάλωσε κι έγινε...πολιτεία τα τελευταία 30-40 χρόνια "καταπίνοντας" όλους τους οικισμούς της γύρω περιοχής. Υπερκέρασε ακόμη και τον γείτονα, το Καστέλλι, που καποτε ήταν κυρίαρχο στην Πεδιάδα...
Αναπτύχθηκε όμως άναρχα, μια πανσπερμία ανθρώπων και νοοτροπιών που του έδωσε όμως και την ευκαιρία να πετάξει , γιατί ποτέ το Αρκαλοχώρι δεν απέκλεισε εμπόρους, δεν απέκλεισε επιχειρηματίες, δεν είδε με κακό μάτι τους...ξένους. Ήταν ανοιχτό και το εισέπραξε! Αντίθετα με άλλους οικισμούς που έμειναν στο καβούκι τους και το πλήρωσαν!
Γιατί το Αρκαλοχώρι λοιπόν; Μα διότι γίνεται κάτι σημαντικό εκεί! Από τη μια οι "μαραθώνιοι" δρόμοι, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις με τις πρωτότυπες παραστάσεις, οι παρεμβάσεις στα δρώμενα, μια άλλη πόλη, ένας άλλος κόσμος, ακόμη και ο παλιός δήμαρχος άλλος άνθρωπος είναι!
Τι άλλαξε; Μα, χάθηκαν οι υπερφίαλοι, τραυματίστηκαν θανάσιμα οι κομματικοί ινστρούκτορες, υποχώρησαν οι λογικές της αρπαχτής, πήραν οι παρέες τα πράγματα στα χέρια τους!
Και η ζωή αποδεικνύει ότι μεγάλες και μικρές παρέες, οι σημαντικοί άνθρωποι κάνουν τα σημαντικά πράγματα στην ιστορία!
Μια σπίθα χρειαζόταν και σαν να ήταν...ρέντι από καιρό (και..δεν τους φαινόταν!). Μπράβο τους!
