Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, την Αγγλία και την Γαλλία

Του Σταύρου Γαβαλά

Ακούμε για αυστηρές ποινές εις βάρος πολυεθνικών που κερδοσκοπούν και εξανεμίζουν το εισόδημα του 'Έλληνα καταναλωτή. Συμβαίνει αυτό στην αλήθεια ή είναι ... άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, με τις πολυεθνικές να κάνουν "πάρτι", τον καταναλωτή να βλέπει το μισθό του να γίνεται "καπνός" και το κράτος να παρακολουθεί σαν απλός θεατής;

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, ξεκινώντας από το μέσο μισθό τριών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Αγγλίας με το μέσο μισθό στην χώρα μας να φτάνει τα 1200 ευρώ, στη Γαλλία τα 2500 ευρώ και στην Αγγλία τα 3000 ευρώ μετά την μετατροπή από τις λίρες.

Φανταστείτε λοιπόν την αγοραστική δύναμη δύο πλούσιων ευρωπαϊκών χωρών σε σχέση με την ... κακομοίρα την Ελλαδίτσα μας και πόσο πιο εύκολα γεμίζουν το καλάθι του νοικοκυριού βάσει των χρημάτων που αποκομίζουν από την δουλειά τους και πόσο πιο δύσκολα η Ελληνίδα νοικοκυρά.

Εγώ λοιπόν υπολόγιζα με το φτωχό μου το μυαλό ότι τουλάχιστον στο εξωτερικό, το σούπερ μάρκετ θα ήταν πολύ πιο ακριβό από την Ελλάδα. "ΑΜ ΠΩΣ" που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Χατζηχρήστος. Οι πολυεθνικές μας έχουν βρει κορόιδα και μας αρμέγουν, ενώ στην Γαλλία και στην Αγγλία όπου μάλλον υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί, πουλάνε φθηνότερα.

Η μια πολυεθνική που δραστηριοποιείται στη χώρα μας με πληθώρα προϊόντων - δεν λέμε το όνομα της για ευνόητους λόγους - άλλα έχει ένα τεράστιο μερίδιο της αγοράς, έχοντας πολύ δυνατά BRANDS, μάρκες δηλαδή στο "χαρτοφυλάκιο" της, όπως απορρυπαντικά, σαμπουάν, παιδικές πάνες, ξυραφάκια, οδοντόκρεμες, είναι όλα πολύ πιο ακριβά στο Ελλαδιστάν από ότι στο εξωτερικό. 

Παράδειγμα από ένα προϊόν: γνωστά ξυραφάκια έχουν στην Ελλάδα 1.20 ευρώ το τεμάχιο το ίδιο ακριβώς προϊόν έχει στην Γαλλία 0.54 ευρώ το τεμάχιο και στην Αγγλία 0.54 λίρες δηλαδή μετά την μετατροπή σε ευρώ 0.63. Τώρα φταίω εγώ να κόψω το ξύρισμα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ή φταίει το υπουργείο ανάπτυξης που δεν τους ξυρίζει, για να βάλουν μυαλό και να μην εκμεταλλεύονται τον δύσμοιρο τον καταναλωτή.

"Αμ" η άλλη πολυεθνική στα τρόφιμα που κάνει τζίρο παρακαλώ 45 δισεκατομμύρια δολάρια, αμερικανικών συμφερόντων, όπως καταλάβατε μας πουλάει το γνωστό ρύζι με το θείο, σχεδόν μισή φορά παραπάνω από ότι στις δύο άλλες χώρες. Να κόψουμε το ρύζι και να το ρίξουμε στα μακαρόνια; και εκεί δυστυχώς πιο ακριβά το πληρώνουμε από ότι στο εξωτερικό.

Κύριε Σκρέκα, υπουργέ, βάλτε δυο τρεις νέους υπαλλήλους τζιμάνια στα κομπιούτερ, να κάνουν ό,τι έκανα και εγώ: να ψάξουν στο διαδίκτυο τις τιμές των προϊόντων σε γνωστά σούπερ μάρκετ, χωρίς να κάνεις έξοδα στέλνοντας τους στο εξωτερικό.

Μπήκα λοιπόν στα ελληνικά sites των σούπερ μάρκετ και μπήκα και στα CARREFUR της Γαλλίας, τα αναφέρω γιατί δεν υπάρχουν πλέον στην χώρα μας όπως μπήκα και στο site του TESCO, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες σούπερ μαρκετ της Αγγλίας. Σιγά το δύσκολο, θα πει κάποιος.

Συμφωνώ απόλυτα, βάλε τους υπαλλήλους να σαρώσουν το διαδίκτυο και είμαι σίγουρος ότι θα βγάλεις όχι ένα αλλά πολλούς λαγούς ικανούς να σε κάνουν να τους πιάσεις από τα αυτιά - όχι τους λαγούς αλλά - τους μάγκες των πολυεθνικών, για να μειώσουν τις τιμές όπως είναι στην Ευρώπη και να πιάνει τόπο ο κόπος και το εισόδημα του Έλληνα καταναλωτή.

Αν υπάρχει η πολιτική βούληση και δεν υπάρχουν αντικρουόμενα  συμφέροντα σε δέκα μέρες μπορούν να ελεγχθούν όλες οι πολυεθνικές που μας πουλάνε πολύ ακριβότερα τα προϊόντα τους βάζοντας τους όχι πρόστιμα και άγιος ο θεός αλλά την υποχρέωση να μας πουλάνε στα ίδια επίπεδα που πουλάνε και στις άλλες χώρες, ειδάλλως να μας εξηγήσουν γιατί εδώ τόσο ακριβά και στο εξωτερικό τόσο φθηνά.