ΑΠΟΨΕΙΣ
"Καλό σου ταξίδι Μανόλη Γαρεφαλάκη"!
Η Ένωση ήταν το δεύτερο σπίτι του Μανόλη, εκεί που πέρασε σχεδόν σαράντα χρόνια της ζωής του, υπηρετώντας την με αγάπη, με ανιδιοτέλεια και καθαρότητα.
Του Σταύρου Γαβαλά
Βρέθηκα σε μεγάλο δίλημμά αν θα έπρεπε να γράψω ένα αποχαιρετισμό για τον άνθρωπο το συνεργάτη, το φίλο, τον Μανόλη τονΓαρεφαλάκη, που έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων, χτυπημένος από την αρρώστια που δεν τολμάς να αναφέρεις.
Σε τέτοιες στιγμές θα πει κανείς τα λόγια είναι περιττά και σίγουρα δεν μπορούν να περιγράψουν τον πόνο και την οδύνη που νοιώθουμε όλοι, μα περισσότερο οι δικοί του άνθρωποι, η οικογένεια του που τόσο πολύ τη λάτρεψε, μιας και ο Μανόλης ήταν ένας εξαιρετικός οικογενειάρχης και ένας υπέροχος παππούς.
Σαν φίλος και πρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου, μιας ένωσης που ήταν το δεύτερο σπίτι του Μανόλη, εκεί που πέρασε σχεδόν σαράντα χρόνια της ζωής του, υπηρετώντας την με αγάπη, με ανιδιοτέλεια και καθαρότητα, νοιώθω την ανάγκη να αποχαιρετήσω τον Μανόλη λέγοντας ότι το συνεταιριστικό κίνημα έχασε ένα από τα καλύτερα παιδιά του, ένα από τα καλύτερα στελέχη του.
Ο Μανόλης ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή και πάντα διεκδικούσε με τον πύρινο λόγο του και την καθαρή σκέψη του ότι περισσότερο μπορούσαν να κερδίσουν οι παραγωγοί, αλλά και οι συνάδελφοι του, που τόσο πολύ τον αγάπησαν και στηρίχτηκαν πάνω του στις δύσκολες στιγμές που περνούσε η ένωση.
Θυμάμαι αξέχαστα τα χρόνια που ερχόταν στην ένωση πάνω από 45.000 παραγωγοί για τις επιδοτήσεις τους το Μανόλη να βρίσκεται στη δουλειά από τις έξι το πρωί για να οργανώσει τον κόσμο και τους συναδέλφους του, μιας και η πίεση του χρόνου και ο όγκος των παραγωγών δεν άφηναν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό.
Δεν ήθελε επ ουδενί έστω και ένας παραγωγός να χάσει την επιδότηση του, με υπαιτιότητα της ένωσης, και μάλιστα ήταν φορές που έβγαινε ακόμα και στις καρότσες των αγροτικών τα πρωινά για να τον ακούσει ο κόσμος και να τον κατευθύνει στο τι πρέπει να κάνει.
Υπήρξε συνεργάτης με πολλούς προέδρους, μα σίγουρα τη δεκαετία του 2000, δίπλα στον αείμνηστο τον Μανόλη τον Γαβαλά, ήταν η πιο δημιουργική θητεία του, φέρνονταν σε πέρας ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα επενδύσεων, αφήνοντας παρακαταθήκη σε εμάς αυτά τα μοναδικά παραγωγικά ακίνητα που δεν τα έχει άλλη οργάνωση στην Ελλάδα.
Γαρέφαλε καλό σου ταξίδι, χαιρέτα μου το Γαβαλομανόλη, θα έχετε τώρα το χρόνο να μαλώσετε να αστειευτείτε, να οραματιστείτε, να σχεδιάσετε επι πραγματικών πυρών όπως συνήθιζες να λες ....
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια σου.
Βρέθηκα σε μεγάλο δίλημμά αν θα έπρεπε να γράψω ένα αποχαιρετισμό για τον άνθρωπο το συνεργάτη, το φίλο, τον Μανόλη τονΓαρεφαλάκη, που έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων, χτυπημένος από την αρρώστια που δεν τολμάς να αναφέρεις.
Σε τέτοιες στιγμές θα πει κανείς τα λόγια είναι περιττά και σίγουρα δεν μπορούν να περιγράψουν τον πόνο και την οδύνη που νοιώθουμε όλοι, μα περισσότερο οι δικοί του άνθρωποι, η οικογένεια του που τόσο πολύ τη λάτρεψε, μιας και ο Μανόλης ήταν ένας εξαιρετικός οικογενειάρχης και ένας υπέροχος παππούς.
Σαν φίλος και πρόεδρος της Ένωσης Ηρακλείου, μιας ένωσης που ήταν το δεύτερο σπίτι του Μανόλη, εκεί που πέρασε σχεδόν σαράντα χρόνια της ζωής του, υπηρετώντας την με αγάπη, με ανιδιοτέλεια και καθαρότητα, νοιώθω την ανάγκη να αποχαιρετήσω τον Μανόλη λέγοντας ότι το συνεταιριστικό κίνημα έχασε ένα από τα καλύτερα παιδιά του, ένα από τα καλύτερα στελέχη του.
Ο Μανόλης ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή και πάντα διεκδικούσε με τον πύρινο λόγο του και την καθαρή σκέψη του ότι περισσότερο μπορούσαν να κερδίσουν οι παραγωγοί, αλλά και οι συνάδελφοι του, που τόσο πολύ τον αγάπησαν και στηρίχτηκαν πάνω του στις δύσκολες στιγμές που περνούσε η ένωση.
Θυμάμαι αξέχαστα τα χρόνια που ερχόταν στην ένωση πάνω από 45.000 παραγωγοί για τις επιδοτήσεις τους το Μανόλη να βρίσκεται στη δουλειά από τις έξι το πρωί για να οργανώσει τον κόσμο και τους συναδέλφους του, μιας και η πίεση του χρόνου και ο όγκος των παραγωγών δεν άφηναν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό.
Δεν ήθελε επ ουδενί έστω και ένας παραγωγός να χάσει την επιδότηση του, με υπαιτιότητα της ένωσης, και μάλιστα ήταν φορές που έβγαινε ακόμα και στις καρότσες των αγροτικών τα πρωινά για να τον ακούσει ο κόσμος και να τον κατευθύνει στο τι πρέπει να κάνει.
Υπήρξε συνεργάτης με πολλούς προέδρους, μα σίγουρα τη δεκαετία του 2000, δίπλα στον αείμνηστο τον Μανόλη τον Γαβαλά, ήταν η πιο δημιουργική θητεία του, φέρνονταν σε πέρας ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα επενδύσεων, αφήνοντας παρακαταθήκη σε εμάς αυτά τα μοναδικά παραγωγικά ακίνητα που δεν τα έχει άλλη οργάνωση στην Ελλάδα.
Γαρέφαλε καλό σου ταξίδι, χαιρέτα μου το Γαβαλομανόλη, θα έχετε τώρα το χρόνο να μαλώσετε να αστειευτείτε, να οραματιστείτε, να σχεδιάσετε επι πραγματικών πυρών όπως συνήθιζες να λες ....
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια σου.
