Η κατάσταση «κλιματικής έκτακτης ανάγκης» και οι νέες πολιτικές

Του Πέτρου Μηλιαράκη*

Ενώ στην Ελλάδα συζητάμε για εξορύξεις κάτω των θαλασσών μας με αβέβαιη τη σχέση «κόστους-οφέλους» , οι τελευταίες εξελίξεις ως προς το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή στο πλαίσιο των νέων ενωσιακών πολιτικών έχουν ως εξής:

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) με αντικειμενικό σκοπό να ιδρύσει νέες πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος, ήδη στο πλαίσιο νέων αντιλήψεων που αποβλέπουν ακριβώς στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας και στην αειφόρο και πράσινη ανάπτυξη , συγκάλεσε προ καιρού έκτακτη σύνοδο της Ολομέλειας για να συζητηθεί με την νέα ηγεσία της Ursula von der Leyen και του Frans Timmermans η όλη προβληματική.

Η νέα αυτή αντίληψη πράγματι έχει καταγραφεί στο πλαίσιο των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) , ως ένα βήμα προόδου. Και τούτο γιατί πράγματι το ΕΚ σε έκτακτη (μάλιστα) σύνοδο της Ολομέλειας,αποφάσισε να συζητήσει το ζήτημα, μετά την πρωτοβουλία της Ursula von der Leyen και του Frans Timmermans. Οι νέες πολιτικές αφορούν το σχέδιο για μια κλιματικά ουδέτερη Ήπειρο λόγω του ότι : έχουμε περιέλθει σε κατάσταση «κλιματικής έκτακτης ανάγκης»

• Η κατάσταση «κλιματικής έκτακτης ανάγκης»

Μετά την πρόσφατη κήρυξη κατάστασης «κλιματικής έκτακτης ανάγκης» απο το ΕΚ , η ίδια η Πρόεδρος της Επιτροπής von der Leyen δημοσιοποίησε στην αίθουσα της Ολομέλειας του ΕΚ στις Βρυξέλλες το σχέδιο για την επίτευξη της κλιματικής ουδετερότητας στην ΕΕ μέχρι το 2050.

Ωστόσο , εκτός από την τοποθέτηση της νέας Προέδρου της Επιτροπής εξαιρετικά χρήσιμες είναι οι παρακάτω τοποθετήσεις οι οποίες επιλεκτικά αναφέρονται στο παρόν κείμενο προς ενημέρωση των αναγνωστών. Έτσι ειδικότερη αναφορά γίνεται στις παρακάτω τοποθετήσεις

1) Η Esther de Lange (ΕΛΚ, Ολλανδία) τόνισε ότι η ομάδα της συμμερίζεται την «ηθική υποχρέωση» να προστατευθεί ο πλανήτης: «Είμαστε η τελευταία γενιά που μπορεί να το πράξει. Μια συνεκτική και συνεπής βιομηχανική πολιτική και μια φιλόδοξη Πράσινη Συμφωνία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, ώστε να βρεθούν έξυπνες λύσεις μέσω της συνεργασίας των πιο λαμπρών και εξεχόντων μυαλών». Αν άλλες χώρες εκτός της ΕΕ δεν θέλουν να «παίξουν» με τους ίδιους όρους, τότε η ΕΕ θα πρέπει να ξανασκεφτεί την πρόσβασή τους στις ευρωπαϊκές αγορές, κατέληξε.

2) Η Iratxe García (Σοσιαλιστές, Ισπανία) τοποθετήθηκε ως εξής: «Σήμερα παρουσιάστηκε ένα καινούριο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο θα μετατρέψει την ΕΕ σε μια πιο δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία». Το μοντέλο αυτό θα πρέπει να στηριχθεί σε τρεις πυλώνες: τον «πράσινο» πυλώνα για την επίτευξη των κλιματικών στόχων, τον «κόκκινο» πυλώνα για τη διασφάλιση μιας ισχυρής κοινωνικής διάστασης στην Πράσινη Συμφωνία, καθώς και τον οικονομικό πυλώνα, μέσω του οποίου ο μακροπρόθεσμος προϋπολογισμός της ΕΕ θα πρέπει να διαθέσει τους απαραίτητους πόρους για την επίτευξη αυτών των στόχων, ενώ

3) ο Dacian Ciolos (RE, Ρουμανία) ξεκάθαρα τόνισε ότο: «Θα πετύχουμε μόνο αν μετατρέψουμε αυτή την πρόκληση σε ευκαιρία. Για να το πετύχουμε όμως αυτό, η Πράσινη Συμφωνία θα πρέπει να μην προσθέσει γραφειοκρατικά βάρη, αλλά αντίθετα να κινητοποιήσει την κοινωνία». Απηύθυνε μάλιστα κάλεσμα να τεθούν πιο φιλόδοξοι στόχοι από την ΕΕ στην προβλεπόμενη κλιματική νομοθεσία τόσο όσον αφορά στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, όσο και σχετικώς με την λεγόμενη «πράσινη ψηφιοποίηση», που συναρτάται με τις «νέες τεχνολογίες». Επίσης,

4) Ο Philippe Lamberts (Πράσινοι, Βέλγιο) ζήτησε: «να δεσμευτεί η ΕΕ για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 65% μέχρι το 2030 και να ενισχύσει τη βιώσιμη χρήση φυσικών πόρων, τη βιοποικιλότητα και τη μάχη κατά της ρύπανσης». Επίσης τόνισε ότι: « το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης θα πρέπει να συνδράμει περισσότερο τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, ενώ η αγροτική και οικονομική πολιτική χρειάζονται ριζική αναθεώρηση». Τέλος

5) Η Manon Aubry (Ευρωπαϊκή Αριστερά, Γαλλία) αντιπρότεινε την εναλλακτική «νέα πράσινη συμφωνία» που συνέγραψε η ομάδα της, η οποία περιλαμβάνει φόρους για τον άνθρακα, τα πλαστικά και την κηροζίνη, καθώς και δεσμευτικά μέτρα για την επίτευξη μείωσης των εκπομπών κατά 70% για την επίτευξη μιας πιο «κοινωνικής και οικολογικής» μετάβασης.

Τα προαναφερόμενα είναι κρίσιμα και χρήσιμα ως πληροφορίες προερχόμενες κατ´ευθείαν απο τα Ενωσιακά Όργανα , όταν στην Ελλάδα η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με την... «ευλογία» των εξορύξεων των θαλασσών μας, ως δήθεν «μάνα» , όχι εξ ουρανού, αλλά ως «μάνα κάτωθεν της Γής»!..

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).