Η αθλητική παιδεία είναι το ζητούμενο

Να ξεκαθαρίσω κάτι εξαρχής. 

Δεν είμαι Ολυμπιακός, ούτε Παναθηναϊκός, ούτε ΑΕΚ, ούτε ΠΑΟΚ, ούτε Άρης. ΜΟΝΟ ΟΦΗ.

Με τη διευκρίνιση αυτή, εύχομαι συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, για την πρώτη κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου σε συλλογικό επίπεδο, αλλά και τον Παναθηναϊκό, για την κατάκτηση του τροπαίου στο μπάσκετ.

Τίτλοι σαν κι αυτούς αναβαθμίζουν συνολικά τον ελληνικό αθλητισμό. Επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σαν της ΑΕΚ στο μπάσκετ, πριν πολλά χρόνια, του Άρη, του ΠΑΟΚ, έφεραν περισσότερα παιδιά στα γήπεδα. Ομοίως οι επιτυχίες στο πόλο, στη ρυθμική, στην κολύμβηση, στο στίβο. Έδωσαν διέξοδο και ενασχόληση. 

Έδωσαν....όνειρα.

Έδειξαν το δρόμο. Θυμάμαι τι έγινε στη Θεσσαλονίκη μετά τις επιτυχίες του Άρη, με τον Θεό Γκάλη να γίνεται πρότυπο. Μετά ήρθαν οι επόμενες γενιές και μετά οι επόμενες, όλες όμως είχαν οδηγό  αντίστοιχες επιτυχίες.

Ομοίως τώρα του Γιάννη, που μέχρι πριν το αμερικανικό του όνειρο ήταν ένας ξένος μαύρος, ενώ αμέσως μετά έγινε "ο δικός μας Γιάννης". 

Η επιτυχία του EURO δημιούργησε μια νέα γενιά αθλητών με αποτέλεσμα τον ευρωπαϊκό τίτλο νέων του Ολυμπιακού. 

Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί η χθεσινή τεράστια επιτυχία. Δεν στέκομαι στον οπαδική προσέγγιση που διαβάζω από χθες. Η 15η θέση ίσως να δώσει ευρωπαϊκό εισιτήριο σε κάποια ομάδα κάποιου "οπαδού" . 

Οι επιτυχίες έρχονται, εμείς μπορούμε να τις διαχειριστούμε;

Δημιουργήθηκαν οι υποδομές ώστε να σηκώσουν το βάρος;

Ως πολίτες και ως κοινωνία έχουμε την παιδεία να οδηγήσουμε τα παιδιά μας στον αθλητισμό μέσω της ευγενούς άμιλλας; 

Θα μου πείτε, ευγενής άμιλλα και επαγγελματικός αθλητισμός, δε συνάδουν. Διαφωνώ!

Μπορούμε να κατευθύνουμε τα παιδιά μας σε χώρους άθλησης, μακριά από ουσίες και εξαρτήσεις; 

Η ευγενής άμιλλα αποτρέπει τον φανατισμό. Προάγει τον σεβασμό. Φαινόμενα όπως ο χθεσινός βανδαλισμός του γηπέδου είναι αυτομάτως κατακριτέα. Χρέος των διοικήσεων των ομάδων η ανεύρεση και ο δια βίου αποκλεισμός.

Το ερώτημα παραμένει: Έχουμε την παιδεία;  Μπορούμε; Θέλουμε;