Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Οι εκλογές τελείωσαν , η Ακροδεξιά δυναμώνει και στη χώρα μας και τα τρία μεγάλα κόμματα εκείνα που από το βάρος της θέσης του έχουν την ευθύνη να διατυπώσουν κυβερνητικό αφήγημα θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους!
Είναι κάποιος κερδισμένος; Θα ήταν αφέλεια να το πούμε! Έχασαν γιατί δεν πέτυχαν τους στόχους που είχαν διατυπώσει τόσο απλά, τόσο κυνικά τόσο… μαθηματικά.
Η ΝΔ παρά τις δημοσκοπήσεις δεν πέτυχε να γράψει το 3 από μπροστά και όχι μόνο αυτό αλλά φαίνεται να έχει απώλεια ενός εκατομμυρίου ψήφων μέσα σε 1 χρόνο. Και η απάντηση του ενός εκατομμυρίου: με την Ακροδεξιά να έχει ένα ποσοστό αθροιστικά 20% πως θα κινηθεί ο Μητσοτάκης στα επόμενα τρία χρόνια; Θα προσπαθήσει να επαναπατρίσει αυτούς τους ψηφοφόρους αφήνοντας στην άκρη το κεντρώο αφήγημα ή θα συνεχίσει με μπροστάρηδες τα παλιά αλλά φθαρμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που φαίνεται πως στον λαϊκό δεξιό ψηφοφόρο προκαλούν αλλεργία; Καμμία επιλογή δεν είναι εύκολη κι αν είναι ευτύχημα που ως ηγέτης της Άκρας Δεξιάς εμφανίζεται ο Κυριάκος Βελόπουλος, τίποτε δεν σημαίνει πως δεν θα προκύψει ένα άλλο πιο φωτογενές πρόσωπο σαν την Τζόρτζια Μελόνι! Μην πω κιόλας πως… καλώς τα δεχτήκαμε!
Στο ΣΥΡΙΖΑ τελικά ο κύκλος κλείνει. Αυτό που ξέραμε ως ρεύμα μιας κοινωνίας που τσακισμένη από τα μνημόνια και την οικονομική ανέχεια, βγήκε στις πλατείες και με έναν φωτογενή ηγέτη κατέκτησε την εξουσία, δεν εμπνέει πια, δεν αποτελεί λύση αλλά πρόβλημα και η καρικατούρα που τον διαδέχτηκε στο τιμόνι του κόμματος, έφερε νούμερα στα πρωινάδικα αλλά δεν έκοψε εισιτήρια στην παράσταση των ευρωεκλογών. Μπορεί να πήρε τη μερίδα του λέοντος στη δημοσιότητα και προβολή αλλά δεν έπεισε τελικά πως μπορεί να αποτελεί τη λύση στην αντιμετώπιση του Μητσοτάκη. Επίσης με τον ίδιο στην ηγεσία του ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να αναζητηθεί κοινός τόπος με τα άλλα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού τόξου, καθώς δεν τον αναγνωρίζουν αξιόπιστο συνομιλητή. Ο ίδιος δεν πολυενδιαφέρεται για αυτό και θα θελήσει να κινηθεί και πάλι μόνος του.
Τι θα κάνουν τα στελέχη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που τον παρακολουθούσαν αμήχανα σε αυτό το προσωπικό σόου της προεκλογικής περιόδου; Θα μείνουν να τον παρακολουθούν ή θα φύγουν κι εκείνοι όπως οι προηγούμενοι; Και τι θα κάνει ο προκάτοχος του που ετοιμάζει το δικό του σόου με την εκδήλωση για τις Πρέσπες; Και για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη η σχέση ανάμεσα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Αριστεράς είναι σε τέτοια ένταση που ουδείς βλέπει πως μπορεί να υπάρξει συνύπαρξη και συμπόρευση.
Και πάμε τώρα στο ΠΑΣΟΚ: το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη έχασε κερδίζοντας ή κέρδισε έναν πόντο πετυχαίνοντας να αυξάνει τα ποσοστά του σε τρίτη συνεχή εκλογική μάχη, χωρίς να πετύχει το στόχο της δεύτερης θέσης. Το κυριότερο όμως δεν είναι αυτό! Είναι πως το ΠΑΣΟΚ είναι πια ένα κόμμα δυο ταχυτήτων. Πρώτη δύναμη σε δυο από τις τέσσερις εκλογικές περιφέρειες της Κρήτης, σε άλλες 21 ήταν δεύτερο, σε άλλες έξι τρίτο. Την ίδια ώρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με ποσοστά πολύ μικρά κινείται ως μικρό κόμμα σε τέταρτη και πέμπτη θέση, κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί! Είναι ηγέτης και αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ για το σύνολο της χώρας αλλά η απήχηση του σταματά στα διόδια της Ελευσίνας και της Λαμίας; Κάνει για πρόεδρος στην Κρήτη, τα νησιά, την Κεντρική Μακεδονία και τα νησιά αλλά δεν κάνει στο Λεκανοπέδιο και την συμπρωτεύουσα; Τι κάνει σωστά στις αγροτικές περιοχές της χώρας και τι δεν κάνει στην Αθήνα; Γιατί έχασε την επαφή του με τα λαϊκά στρώματα των μεγαλουπόλεων και την ξαναβρίσκει με τον αγροτικό χώρο;
Μήπως πρέπει να ξαναδεί την κοινωνική του απεύθυνση με τα συγκεκριμένα στρώματα, αλλά και ζητήματα με το πολιτικό προσωπικό που τον εκπροσωπεί εκεί, την οργανωτική του ανασυγκρότηση, το πως προσεγγίζει τους πολίτες που δεν βγαίνουν από το σπίτι τους, δεν πάνε σε καφενεία και πλατείες, και που θέλουν άλλους τρόπους προσέγγισης, μακριά από τον παραδοσιακό τρόπο που κάνει το ΠΑΣΟΚ στην υπόλοιπη χώρα; Και βέβαια να ξεκινήσει τις πρωτοβουλίες για την όσμωση εκείνων που πραγματικά μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτικό πόλο απέναντι στο Μητσοτάκη.
Για να είμαστε ειλικρινείς μόνο το ΠΑΣΟΚ, ως οργανωμένο κόμμα μπορεί να ξεκινήσει κάτι τέτοιο εκτός κι αν νομίζουν κάποιοι πως μπορεί να αρθρωθεί η εναλλακτική μεταξύ Κασσελάκη - Λιάγκα και ενός Σαββατοκύριακου στις Σπέτσες! Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρος του αναλαμβάνουν την ιστορική ευθύνη να φέρουν εκείνους τους χώρους πιο κοντά που μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι! Τώρα που δεν υπάρχουν άλλες εκλογές μπροστά, τώρα που πολλοί το περιμένουν, τώρα που δεν υπάρχει η πίεση του εκλογικού αποτελέσματος! ΥΓ: Τώρα που πέρασαν οι κάλπες ένα πράγμα μπορεί να ειπωθεί.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πλήρωσαν βαρειά το νόμο για τα Ομόφυλα ζευγάρια αφού από αυτό το νομοσχέδιο φαίνεται να έχασαν σημαντικές δυνάμεις και οι δυο στις εκλογές. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο πρωθυπουργός δεν άφησε το επίμαχο νομοσχέδιο να έλθει μετά τις ευρωεκλογές και επέμεινε τόσο πολύ για ένα ζήτημα που προφανώς έπρεπε να έλθει αλλά όχι υπό την πίεση της κάλπης και της Ακροδεξιάς ανόδου!
Αν ξέρει κάποιος… ας μας κάνει σοφότερους!
