"Γεια σου Έρντο, τελικά ήρθα νύχτα..."

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

Το έχουμε ξαναπεί. Κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του θα έπρεπε να είχε εντρυφήσει στον Μακμίλαν. Τι έκανε αυτός; Όχι τόσα πολλά για να αλλάξει τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά είπε μια φράση κάποτε, που θα έπρεπε να είναι…ευαγγέλιο για όλους όσους ασχολούνται με τον δημόσιο βίο και κατέχουν θέσεις εξουσίας.

Ο Βρετανός συντηρητικός πρωθυπουργός ,στα τέλη της δεκαετίας του ΄50 , όταν κέρδισε τις εκλογές ,ερωτήθηκε από ένα δημοσιογράφο τι φοβάται περισσότερο για την κυβέρνησή του. Και απάντησε αφοπλιστικά: «Τα γεγονότα αγαπητέ μου, τα γεγονότα…»!

Γιατί το ξεχνάνε όμως αυτό οι πολιτικοί; Δεν ακούνε τα χλιμιντρίσματα της ιστορίας; Πρέπει να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους για να συνέλθουν; Τι έκανε τον Ερντογάν να νιώθει τόσο ισχυρός, εντός κι εκτός Τουρκίας;

Τι ήταν αυτό που διόγκωνε το «εγώ» του τόσο, ώστε να εμφανίζεται παντοδύναμος και να κάνει τέτοια επίδειξη στο εσωτερικό και …μπούλινγκ στο εξωτερικό; Και ταυτόχρονα να ασκεί μια αλλοπρόσαλλη πολιτική σε όλα τα επίπεδα λες και ήταν ισόβιος. Ή αθάνατος. Δεν υπήρξε κράτος, γείτονας, φίλος και εχθρός με τον οποίο να μην τα βάλει.

Ανελέητοι βομβαρδισμοί σε ήδη χτυπημένες περιοχές. Τσαμπουκάδες στους Ισραηλινούς, πόλεμο στους Σύριους και τους Κούρδους, κατάρριψη αεροσκάφους και λυκοφιλίες με τους Ρώσους, τακίμι με τους Αμερικάνους, στροφή μετά 180 μοιρών και …ανακατερά στο ΝΑΤΟ. Πότε κοκκινοσκουφίτσα, πότε λύκος, αλλά ποτέ σταθερός και μπεσαλής.

Δεν θέλω να τον…μικράνω αλλά δείτε τι κάνει με την Ελλάδα τα τελευταία 3 χρόνια. Συνεχής πίεση με απειλές, επιθετική ρητορεία, εργαλειοποίηση μεταναστών, αισχρές προβοκάτσιες και ένα αφήγημα κατά της χώρας μας που δεν έχει προηγούμενο, από τον πόλεμο και την εισβολή στην Κύπρο και μετά. Όλο αυτό το διάστημα κατασκεύαζε δράκους με παραμύθια και…τυφώνες, ώσπου έφτασε στο σημείο να πει: «θα ‘ρθουμε μια νύχτα και δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθε…»!

Και όμως ήρθαν τα… γεγονότα. Αυτά τα άτιμα τα…γεγονότα πολυχρονεμένε γιαλαντζί Σουλτάνε, που έχασες τα όρια, σαγηνεύτηκες από τη μόνιμη εξουσία και νομίζεις ότι για πάντα θα είσαι στον χρυσοποίκιλτο  θρόνο σου. Δεν χρειάστηκε παρά 1,5 λεπτό να κουνηθεί ο κόσμος σου συθέμελα. Η φύση δεν σε αναγνωρίζει ούτε ως αυτοκράτορα ούτε ως απελευθερωτή. Δεν σε ξέρει καν. Σου συστήθηκε όμως με τρόπο φρικιαστικό:

«Γεια σου φίλε μου Έρντο. Να σου συστηθώ .Είμαι ο Εγκέλαδος, κάνω κουμάντο και ήρθα νύχτα…». Μέσα σε δευτερόλεπτα ήρθε η φρίκη, ο πόνος και χιλιάδες νεκροί από ένα άμοιρο και ατυχή λαό που δεν έφταιξε σε τίποτα να πληρώνει τα κρίματα των πολιτικών του, των απατεώνων και των τυχάρπαστων εργολάβων.

Εκεί, λοιπόν, που είχε ξεδιπλωθεί όλο το αφήγημα για τις εκλογές και η παραπλάνηση του κόσμου ήρθαν και κάτι …άλλοι εκείνη τη νύχτα. Με τα γεγονότα. Προσφέροντας βοήθεια και ανθρωπιά.

Πρώτη έφτασε η ελληνική αποστολή, πήγε στα συντρίμμια, έβγαλε ζωντανούς και νεκρούς, συγκλονίστηκε με την προσπάθειά της η τουρκική κοινή γνώμη και το…ποιηματάκι του Ερντογάν έγινε μέσα σε μια νύχτα…οιμωγή και θρήνος. Η νεκρική σιγή ήρθε να σκεπάσει τα πάντα. Ο αέρας μύριζε μόνο θάνατο.

Μέσα στη νύχτα αυτή όλα άλλαξαν για τη γειτονική χώρα. Πάει χρόνια πίσω, θα επιστρέψει στο ΔΝΤ, στην ομηρεία, το οικοδόμημα κατέρρευσε μαζί με τον τρομερό σεισμό. Κι ο Ερντογάν  θέλοντας και μη από ένας λυσσασμένος κι επικίνδυνος σκύλος θα γίνει ένα γατάκι που θα παρακαλάει για βοήθεια. Μόνο τον τουρκικό λαό λυπάμαι. Αυτούς τους άμοιρους ανθρώπους που έφυγαν μέσα σε μια νύχτα κι αυτούς που επέζησαν μεν αλλά  δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα. Δεν θα δουν μια άσπρη μέρα. Μόνο…νύχτα δυστυχώς με αυτόν και αυτούς που έμπλεξαν.

δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος