Του Δημήτρη Καρατζάνη
Θυμούμαι, που μικρό παιδί, τότε που το θέμα Κύπρος ήταν ''φλέγον'',λόγω του ηρωικού αγώνα των Κυπρίων, είχα ρωτήσει τον παππού μου, πόσο μεγάλο νησί είναι η Κύπρος. .''Είναι σχεδόν όση κι η Κρήτη'' μου είχε απαντήσει ''ή, για την ακρίβεια'' συμπλήρωσε, ''πια μεγάλη από τη Κρήτη μια ...γαιδουροκυλίστρα''.
Αυτή λοιπόν η Κύπρος, η περίπου ίση με το νησί μας ,που το 37% του εδάφους της βρίσκεται υπό ξένη κατοχή, είχε μια ακόμα επιτυχία. Στο ποδόσφαιρο αυτή τη φορά και μάλιστα απέναντι σ έναν αντίπαλο, πέντε φορές πιο μεγάλο (σε έκταση και πληθυσμό) από εκείνη και με σπουδαία παράδοση στο συγκεκριμένο άθλημα.
Μια νίκη αξιοθαύμαστη μάλιστα ,που προήλθε ύστερα από εντυπωσιακή ανατροπή και έδωσε πραγματικό ''οξυγόνο'' στην πορεία πρόκρισης της δικής μας ομάδας, που, ύστερα από μια ''φτωχή'' εμφάνιση, απέναντι στη ψυχωμένη Εσθονία , (εκδίκηση άραγε για τον Κοντονή;), υποχρεώθηκε σε λευκή ισοπαλία.
Η Κύπρος λοιπόν, αυτή η προαιώνια εστία του Ελληνισμού στη μακρινή γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου , αξίζει πραγματικά το θαυμασμό μας. Οχι βέβαια μόνο για το προχθεσινό, αλλά για τα όσα άλλα έχει επιτύχει μέχρι σήμερα ,
Και ίσως θα πρεπε να αποτελεί για μας , τη ''μητερα πατρίδα΄΄ όπως συνηθίζομε να λέμε,υπόδειγμα συμπεριφοράς ,όχι μόνο για την πολιτική μας τάξη, αλλά και για μας , τον απλό λαό.
Θυμούμαι αλήθεια, με πόση ψυχραιμία, υπευθυνότητα, πειθαρχία και αξιοπρέπεια ,αποδέχτηκαν το κούρεμα των καταθέσεων τους και τα capital controlς.Μια στάση που απέπνεε ώριμότητα και ομοψυχία ηγεσίας και λαού και τους όπλισε με κουράγιο και δύναμη , ώστε σε τρία μόλις χρόνια ,να αφήσουν πίσω τους τα μνημόνια και να ξαναγίνουν κράτος κανονικό , Και με ποιο κόστος; Μόλις το 1/4 εκείνου ,που εμείς έχομε καταβάλλει μέχρι σήμερα .
Γιατί βλέπεις, εκεί τα κόμματα δεν έκαναν σημαία τους την κρίση,ούτε τη χρησιμοποίησαν ως όχημα για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Κι είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, το παράδειγμα του Κύπριου υπουργού των οικονομικών, ο οποίος, τις πρώτες ευχαριστίες για την έξοδο της χώρας του από το μνημόνιο, τις απηύθυνε στην αντιπολίτευση
Μήπως δεν υπάρχουν εκεί ακραίοι; είναι ένα λογικό ερώτημα .Ασφαλώς και υπάρχουν. Όμως ,κανείς δεν έβαλε- και δεν βάζει- την κατάληψη της εξουσίας και τη νομή της, πάνω από το συμφέρον της χώρας , όπως συμβαίνει σε μας , ακόμα και σήμερα .
Δε θα πρέπει λοιπόν να μας ξενίζει το γεγονός, πως η Κύπρος κατάφερε να βγεί σε τρία χρόνια από το μνημόνιο, ούτε γιατί φέτος έχει ανάπτυξη 3,5% και δανείζεται με επιτόκιο λίγο πιο πάνω από τη μονάδα, ούτε που βρίσκεται τόσο μπροστά από μας στο θέμα της ΑΟΖ και των ερευνών για υδρογονάνθρακες ,ούτε που, σε σχετικά μικρό διαστημα ,απέκτησε τρία δημόσια και πέντε ιδιωτικά πανεπιστήμια με αγγλόφωνα τμήματα και πολύ καλή φήμη , Πανεπιστήμια ,που παρά τη νεαρή τους ηλικία, χάρη στη ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ τους οργάνωση και προβολή , τείνουν να εξελιχθούν σε πόλο έλξης για τους σπουδαστές της ευρύτερης περιοχής, Όταν εμείς ''ξορκίζομε' ' τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, και εμποδίζομε ακόμα και τη λειτουργία αγγλόφωνων τμημάτων(Δημοκρίτειο) ,γιατι δεν υπάρχει...θεσμικό πλαίσιο.
Οι Κύπριοι ,βλέπεις ,δεν είναι τόσο... τυχεροί, ώστε η παιδεία τους να διαθέτει έναν Μπαλτά, ένα Φίλη κι ένα Γαβρόγλου ..
Πρέπει πάντως να αναγνωρίσομε ότι η Κύπρος διαθέτει -σε σχέση με μας,- κι ένα σημαντικό πλεονέκτημα Μια ικανή και αξιόπιστη δημόσια διοίκηση -κληρονομιά των Άγγλων-την οποία γνώρισα από πρώτο χέρι στα δυο χρόνια της παραμονής μου εκεί.
Μια ένδειξη της ποιότητας αυτής, είναι το γεγονός πως οι αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τη διοικητική ιεραρχία και όχι τις στρατιές των μετακλητών υπαλλήλων όπως οι δικοί μας. Ο κάθε υπουργός ''συνοδεύεται'' από 1-2 στενούς συνεργάτες του μόνο, ενώ αν επιθυμεί κι άλλους ,καταβάλλει ο ίδιος τη μισθοδοσία τους.
Για φανταστείτε να εφαρμοζόταν το μέτρο αυτό σε μας, τι θα 'χαν να πληρώσουν οι υπουργοί μας,.οι προεδροι κλπ για τους 2200 περίπου μετακλητούς υπαλλήλους ,με τους οποίους έχουν γεμίσει μέχρι ασφυξίας τα γραφεία τους , βολεύοντας από γιους και πατεράδες ,μέχρι ''συντρόφους'' και κολλητούς...
Για να μην αναφέρομε και τις 30 τόσες χιλιάδες συμβασιούχους ,που προστέθηκαν τα δυο τελευταία χρόνια στους ήδη υπάρχοντες, ούτε για τις νέες προσλήψεις που ''έταξε''χθές ο Τσίπρας, για τη νέα χρονιά
''Εδώ είναι ...μπαλκάνια'', θα πείτε Φοβούμαστε, μήπως σε λίγο υποχρεωθούμε εκ των πραγμάτων να πούμε '' εδώ είναι ...Αφρική''.
