Coronavirus: Πώς να το πούμε στα παιδιά

Tου Δημήτρη Μιμή

Τα Σχολεία είναι κλειστά και τα παιδιά παραμένουν στα σπίτια τους . Οι γονείς θα ρωτηθούν απ΄ αυτά  και θα ζητήσουν εξηγήσεις για την πανδημία.

                Πώς να  πούμε στα παιδιά για την πανδημία  του covid-19 κοινώς κοροναϊού;  Χρειάζεται μεγάλη προσοχή ώστε να μην ανησυχήσουμε τα παιδιά μας.

Εμείς οι ενήλικες  έχουμε μια σημαντική ευθύνη, είμαστε υποχρεωμένοι να τα μαθαίνουμε όλα. Τα παιδιά όμως δεν είναι απαραιτήτως υποχρεωμένα. Τα αντανακλαστικά του ενήλικα δεν είναι ταυτόσημα με τις συμπεριφορές των παιδιών, γι΄ αυτό εμείς οι ενήλικες πρέπει να ενημερώσουμε τα παιδιά μας.  

Κάθε μέρα τα παιδιά κατακλύζονται με  πληροφορίες από τα ΜΜΕ που μεγαλώνουν την ανησυχία τους. Οι γονείς οφείλουν να είναι καλά ενημερωμένοι, φροντίζοντας να έχουν πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης,  ώστε να κρατούν τα παιδιά τους καλά ενημερωμένα αποφεύγοντας τις φήμες.

Ποιος μπορεί να είναι ο τρόπος που θα πληροφορήσουμε τα παιδιά για ένα τόσο σημαντικό θέμα; Για ένα θέμα τόσο άγνωστο προς το παρόν. Εμείς οι ενήλικες έχουμε μεγάλη  ευθύνη. Ο γονέας πρέπει να ταξινομήσει όλες τις πληροφορίες που κυκλοφορούν και που συναρπάζουν τους ανθρώπους αλλά και που τους τρομάζουν ταυτόχρονα. Σήμερα κυκλοφορούν πολλές ψευδείς ειδήσεις που πρέπει να τις απορρίψουμε. Καλό θα ήταν να πάρουμε τις πληροφορίες που μας δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) που είναι ο  μόνος έγκυρος οργανισμός και είναι προσεκτικός στις πληροφορίες που  μας δίνει.

Κατ΄ αρχή θα πρέπει να καθησυχάσουμε τα παιδιά. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα παιδιά δεν κάνουν  απαραίτητα πολλές ερωτήσεις και συνήθως είναι πανικοβλημένα. Εμείς οφείλουμε ν΄ απαντούμε στα παιδιά μονάχα στις ερωτήσεις τους και  να μην προχωράμε παρά πέρα. Η στάση που πρέπει να υιοθετήσουμε  είναι να δούμε αν το παιδί θέλει να γνωρίσει το θέμα και ανάλογα να του απαντήσουμε. Δεν χρειάζεται να του δίνουμε συμβουλές και να μη μιλάμε για νεκρούς κλπ, διότι όλα αυτά δεν είναι στα ενδιαφέροντα των παιδιών και δεν έχει κανένα νόημα να τα βάλουμε στο κεφάλι τους. Κυρίως να μην προσπαθήσουμε να διαβεβαιώσουμε τον εαυτό μας ως ενήλικα, γιατί αυτό παρατηρείται αρκετά συχνά στην επικοινωνία με τα παιδιά μας.  Αν εμείς οι ενήλικες έχουμε ανησυχίες μπορούμε να τις διαχειριστούμε μεταξύ μας.

 Αν το παιδί συχνά ζητάει τις ίδιες ερωτήσεις και αυτό μπορεί να είναι λίγο τεταμένο για τους γονείς, πρέπει πάντα να απαντάτε, γιατί εφ όσον ρωτά ξανά την ίδια ερώτηση, είναι επειδή προσπαθεί να καταλάβει καλύτερα.

Ένα θέμα που μπορεί να μπει στη συζήτηση με τα παιδιά είναι αυτό των παππούδων. Αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό για τα παιδιά και γνωρίζουμε τη σχέση των παιδιών με τους παππούδες. Αποφεύγουμε λοιπόν τη λέξη παππούς και χρησιμοποιούμε τη λέξη ηλικιωμένος και ανθρώπους που έχουν διάφορες σοβαρές ασθένειες.

Μπορούμε ακόμη να θέσουμε το πρόβλημα βάζοντας το σε μια προοπτική. Δηλαδή να πούμε ότι αυτός ο υιός είναι τρομακτικός, ότι επηρεάζει όλη τη Γη και ότι στα εκατομμύρια ανθρώπων πολύ λίγα άτομα θα επηρεαστούν.

Τέλος ας δώσουμε στα παιδιά το καλό παράδειγμα και ας πλένουμε τακτικά τα χέρια μας. Το πλύσιμο των χεριών μπορεί να μας σώσει. Ας παρακολουθούμε τη θερμοκρασία του σώματος μας δύο φορές τη ημέρα, ας αποφεύγουμε τα φιλιά και όταν βήχουμε ας βήξουμε στο εσωτερικό του αγκώνα μας.