του Αντώνη Παντινάκη
Ξέραμε για την Μεγάλη Εβδομάδα (Μεγαλοβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών, αλλιώς), την οποία τιμούν οι θρησκευόμενοι (και οι καλοφαγάδες!). Είχαμε ακούσει για μία λευκή εβδομάδα, με κλειστά σχολεία, που δεν θεσπίστηκε ποτέ.
Στην Κρήτη και στο Ηράκλειο, στις παλιές καλές εποχές του ΟΦΗ άντε να είχαμε και τις ασπρόμαυρες... εβδομάδες, όπου κύριο θέμα συζήτησης (παντού) ήταν το ισχυρό οικοδόμημα των αείμνηστων Θ. Βαρδινογιάννη και Ε. Γκέραρντ, το οποίο είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των «μεγάλων»... (Οι πιο πιστοί δεν καταπάτησαν ποτέ αυτές τις εβδομάδες!).
Τα τελευταία χρόνια, άλλη μία μόδα από την... Δύση, ήρθε και στην χώρα μας (όπως αρκετές άλλες). Και ο τόνος έκατσε στο... μαύρο (θα πανηγύριζε σίγουρα η... Σωσώ Παπαδήμα!), χωρίς αυτό να μεταφράζεται απαραιτήτως... αρνητικά (ή θρηνητικά!)- εξαρτάται πώς το βλέπει καθένας! Οι επιχειρήσεις, πάντως, το βλέπουν με.... θετικό (μπορεί κι αγωνιώδες) μάτι, αφού έχουν ρίξει αρκετά τις τιμές τους, για να προσελκύσουν κόσμο. Τον αν η θετική τους αύρα, κεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή φανεί στον τζίρο τους, θα φανεί στο τέλος, όπου πάντα γίνεται το... ταμείο!
Οι απλοί εργαζόμενοι -σκέφτονται σίγουρα- μία εβδομάδα, άντε μία μέρα είναι, θα περάσει -ουν. Θα προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους: Αντέχουμε, δουλειά να έχουμε, μακάρι να δούμε μερικά ευρώ παραπάνω στις τσέπες μας... Εποχές που' ναι...
Αφήνοντας τις εικασίες, ας περάσουμε στα δεδομένα...
Η μέρα των ευχαριστιών εξελληνίστηκε. Απλώθηκε για τα καλά σ' ένα ευρύ κοινωνικό - οικονομικό φάσμα. «Αγκαλιάστηκε», και έγινε... θεσμός , ένας... έμμεσος εμπορικός προπομπός των Χριστουγέννων, που κορυφώνεται τέτοιες μέρες τα τελευταία τρία χρόνια: Μεγάλη Παρασκευή... για την τοπική αγορά, σε... μαύρη απόχρωση! Χωρίς... επιτάφιους, αλλά με ουρές καταναλωτών, που ξημεροβραδιάζονται έξω από πολυκαταστήματα -εσχάτως και μικροεπιχειρήσεις της γειτονιάς, για να αγοράσουν προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές!
Οι κοπέλες δεν διαγκωνίζονται για να ψωνίσουν... νυφικά σε καλύτερες τιμές όπως στην Αμερική -τουλάχιστον με όσα ξέρουμε δεν συμβαίνει ακόμα κάτι τέτοιο στην Ελλάδα (αν συμβεί κι αυτό, μπράβο μας!). Ξέρετε για ποιες σκηνές μιλάμε: Νωρίς το πρωί, οι πόρτες των μαγαζιών ανοίγουν και αμέτρητες γυναίκες (νεαρές και μεγαλοκοπέλες) ρίχνουν σπριντ... τελικού Ολυμπιάδας για να πάρουν το πολυπόθητο νυφικό -για να καμαρώσει η μαμά και να «στριμωχτεί» ο νεαρός (αν δεν υπάρχει γαμπρός, ίσως λειτουργήσει σαν... γούρι για να βρεθεί - εύκαιρο να είναι, χαμένο δεν πάει!).
Οι μικρές και μεγάλες φίλες μας, στρέφονται συνήθως σε «έξυπνες» συσκευές. Τις θέλουν είτε για προσωπική χρήση είτε για... δώρο - καλόπιασμα στο έτερον ήμισυ! Τελευταία μάθαμε ότι υπάρχουν γενναίες εκπτώσεις και σε καλλυντικά, οπότε ξέρετε...
Τα αγοράκια σκέφτονται πιο... πρακτικά: Τηλεόραση, μπάλα, άραγμα - η χαρά της παρέας! (έχει και Ρίβερ - Μπόκα). Άμα βρεθεί και κανένα ηλεκτρονικό σε τιμή ευκαιρίας, εδώ είμαστε μάγκες, αγοράζουμε, λεφτά... βρίσκονται! (δεν γράφω υπάρχουν, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και παρερμηνειών). Άμα βρεθεί και κανένα κινητάκι, βάλτο κι αυτό στη σακούλα! Γενικά, ό,τι βρεθεί σε... ασυνήθιστη τιμή, πάρ' το να υπάρχει!
Έχουμε και τα παιδάκια, που προσπαθούν να μεγαλώσουν, κάνοντας... ψηστήρι επί μέρες στους δικούς τους, ώστε να τους αγοράσουν κανένα smartphone, tablet έστω την παιχνιδομηχανή - σταθμό, όπου ανά πάσα ώρα και στιγμή ο Κριστιάνο και ο Λίο «ζωντανεύουν» στις οθόνες τους! Μόλις έρθει η Παρασκευή, απαλό ή και... πιο άγριο τράβηγμα σε μανίκια και παντελόνια των γονιών -μήπως και ικανοποιηθεί το αίτημα! Διαφορετικά... «τραβάτε με κι ας κλαίω»!
Και πώς να μην μπουν και τα παιδιά στο κλίμα, όταν πρωί - βράδυ, σε τηλεοράσεις, ίντερνετ, ραδιόφωνα, παντού διαφημίζεται η «Black Friday». Τον μόνο που δεν είδαμε να μας καλεί για... αγορές ή να κάνει σκόντο στα βιβλία του, είναι τον Βορειοελλαδίτη μεταμεσονύκτιο (συνήθως) τηλεαστέρα, το πρόσταγμα του οποίου δεν θα διέφερε απ' τα συνηθισμένα κι αντιπροσωπευτικά του: «Σηκωθείτε απ' τα ντιβάνια, τους καναπέδες, πιάστε το ακουστικό, τρέξτε να αγοράσετε»... κλπ.
Ευτυχώς που οι εκλογές δεν γίνονται Παρασκευή, γιατί αρκετοί πολιτικοί θα γιόρταζαν την δική τους... Black Friday. Αλλά και Κυριακή που γίνονται, δεν υπάρχει πρόβλημα... Άνετα μετατρέπεται σε Black Sunday... Σαν κι αυτή, που «ξημέρωσε»... νύχτα την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, όπου είχαμε την «ανατολή» του «μαύρου ήλιου»....
Ας μην είμαστε καχύποπτοι. Μπορεί να ήταν ένα πλάγιο... μήνυμα! Μια μαύρη διαφήμιση (κοιτάξτε πώς ταιριάζουν όλα μεταξύ τους), για την «Μαύρη Εβδομάδα» που ακολούθησε: Και στο εμπορικό πεδίο αλλά και στο... πολιτικό, όπου κάποιοι μόνο που δεν φόρεσαν πλερέζες ακούγοντας τις αποφάσεις δικαστηρίων...
Ωστόσο, αν ο «μαύρος ήλιος» δεν ήταν αυτό το έμμεσο εμπορικό μήνυμα, τότε σίγουρα πρόκειται για την... λάμψη διάφορων σκοτεινών μυαλών, που προσπαθούν να προσβάλλουν προσωπικότητες και ψυχές, πιο προκομμένες και σίγουρα... πιο λευκές (κατάλευκες ολότελα) σε αγνότητα, απ' τις δικές τους... Σημασία εξάλλου δεν έχει το χρώμα του δέρματος, αλλά της... ψυχής!
Ας ελπίσουμε κι ας ευχηθούμε ότι η Black Friday δεν θα είναι μια (κοινωνική)... νοητή προέκταση της περασμένης Κυριακής, και οι όποιες εκδηλώσεις υπερκαταναλωτισμού θα είναι ελεγχόμενες... Διότι αν δεν είναι, τότε μία λύση έμεινε: Να πιαστούμε όλοι και όλες αγκαλιά, να σταθούμε πάνω από το αντίστοιχο... Ζάλογγο που θα συναντήσουμε και να τραγουδήσουμε το γνωστό επαναστατικό εμβατήριο: «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, στους βράχους πέφτει χιόνι....». (Αν χιόνιζε κιόλας, καλά θα' ταν: Θα το ρίχναμε στον χιονοπόλεμο και θα γέμιζε και ο Αποσελέμης!). Καλά ψώνια -με την κυριολεκτική τους σημασία! Και μην ξεχνάτε: Απολαύστε υπεύθυνα!
Υ.γ. Από μαύρο έχει χορτάσει αυτός ο τόπος. Τι να πρωτοθυμηθούμε: Τα συναισθήματά μας τα χρόνια της κρίσης, την έξαρση της βίας, τους πολέμους, τις δολοφονίες αθώων κι αμάχων, το «μαύρο» σε κανάλια (τελευταίο παράδειγμα το Mega) κι άλλες επιχειρήσεις, με χιλιάδες εργαζόμενους να μένουν στον δρόμο. Έχουμε και τον «ιερό πόλεμο» Κράτους - Εκκλησίας, που λόγω της αμφίεσης των κληρικών είναι κι αυτός... μαύρος, γιατί εκτός των άλλων έχει διχάσει την κοινωνία (ας βρεθεί μία δίκαιη λύση για το κοινωνικό σύνολο). Και η πόλωση μόνο μαύρο χρώμα έχει! Φτάνει πια λοιπόν, ας βάλουμε λίγο χρώμα και λίγο φως στις ζωές μας!
