Πόσες και πόσες φορές δεν έχεις νοιώσει ότι έφτασες στα όριά σου, κι άλλες τόσες ότι τα έχεις ξεπεράσει. Μαζί έρχεται και η σκέψη ότι υπερβάλλεις, ότι έχεις κι άλλα περιθώρια, ότι μπορείς κι άλλο. Μέσα στη ρουτίνα, έρχονται να προστεθούν μικρές ή μεγάλες αφορμές, τρέχοντα περιστατικά και καθημερινές αναποδιές. Κι όλα αυτά μαζί συσσωρεύονται και καταλήγουν να πάρουν μέσα μας τις διαστάσεις ενός παγόβουνου. Κινδυνεύουμε;
Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο της η αμερικανίδα συγγραφέας Στέφανι Ριντς (Stephanie Reeds), που ασχολείται ιδιαίτερα με την ψυχολογία, κατέγραψε τα οκτώ σημάδια που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ψυχική και πνευματική κατάρρευση χτύπησε την πόρτα μας. Οκτώ σημάδια που ένα-ένα ή όλα μαζί, αποτελούν το πρώτο (ή το τελευταίο) καμπανάκι για την ισορροπία μας....
Δεν είναι απλό, αλλά είναι ένα πρώτο βήμα: Πάρε μια βαθειά ανάσα και πάρ΄το αλλιώς...
Σύμφωνα με τη λίστα της, ας αναρωτηθούμε, με το χέρι στην καρδιά;
Θυμώνεις εύκολα και νευριάζεις με το τίποτα.
Η δημιουργική σου διάθεση βρίσκεται σε διαρκή πτώση.
Παθαίνεις συχνά μικρές ή μεγάλες κρίσεις πανικού.
Δεν κοιμάσαι καλά, έχεις προβλήματα και ανησυχίες στον ύπνο σου.
Ταράζεσαι με πράγματα άνευ σημασίας.
Νοιώθεις ναυτία, δυσθυμία.
Κλαις εύκολα, χωρίς λόγο.
Νοιώθεις αποστασιοποιημένος/η από τη ζωή σου
Αυτό το τελευταίο θεωρείται και το πιο καθοριστικό σημάδι της εκτός ορίων κατάστασης. Οταν αρχίζεις να συνηθίζεις, να μην αντιδράς, να αποδέχεσαι με μια απάθεια τα τεκταινόμενα, στωικά, σχεδόν αμέτοχα. Οταν παύεις να νοιώθεις άσχημα, χωρίς να νοιώθεις καλά. Οταν δεν αποζητάς την ικανοποίηση αλλά σου φτάνει η διεκπεραίωση. Οταν δεν έχεις πλέον αντιστάσεις και αφήνεσαι στη ροή των πραγμάτων. Οταν δεν συμμετέχεις με την ψυχή σου αλλά καθοδηγείς απλώς το σώμα σου σε πράξεις και κινήσεις, με μηχανικό τρόπο. Οταν βλέπεις τη ζωή σου από μακριά και δεν την αναγνωρίζεις...
Μήπως ήρθε η ώρα της αλήθειας... Δεν είναι απλό, αλλά είναι ένα πρώτο βήμα: Πάρε μια βαθειά ανάσα και πάρ΄το αλλιώς...
