Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας: Τα στάδια της εξωσωματικής γονιμοποίησης

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Τα ανωτέρω επιδημιολογικά στοιχεία, τα οποία αναδεικνύουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα, οδήγησαν ειδικούς σε θέματα αναπαραγωγής απ' όλο τον κόσμο να συνασπισθούν και να αναλάβουν δράση, στοχεύοντας στη σωστή ενημέρωση των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανεξάρτητη αυτή διεθνής πρωτοβουλία, ονομάστηκε ACT και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων.

Στην Ελλάδα, καταξιωμένοι επιστήμονες, γνωρίζοντας ότι τα περίπου 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας και ο ευρύτερος κοινωνικός τους περίγυρος έχουν ανάγκη υπεύθυνης ενημέρωσης και καθοδήγησης, προχώρησαν στη δημιουργία της ACT HELLAS. Η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.

Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που γεννήθηκε στη Βρετανία το πρώτο παιδί του σωλήνα, η Λουίζ Μπράουν... Από εκείνη τη στιγμή ως σήμερα έχουν γεννηθεί πάνω από 1.500.000 παιδιά σ' όλο τον κόσμο χάρη στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

Η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης χωρίζεται σε πέντε βασικά στάδια:

1. Διέγερση των ωοθηκών 2. Συλλογή των ωαρίων 3. Γονιμοποίηση των ωαρίων 4. Καλλιέργεια των εμβρύων 5. Μεταφορά των εμβρύων στη μήτρα

Όταν μία γυναίκα αποφασίσει να μπει στη διαδικασία της εξωσωματικής αυτό που πρέπει να έχει είναι υπομονή και δύναμη. Ο γιατρός το πρώτο που θα της πει και οφείλει να ξέρει είναι ότι πρέπει να προκληθεί διέγερση των ωοθηκών, προκειμένου να «αναγκαστούν» να παραχθούν ωάρια.

Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Χρησιμοποιούνται φάρμακα, τα οποία προκαλούν την ωρίμανση περισσότερων ωοθυλακίων, αντί του ενός, που συνήθως παράγονται κατά το φυσικό κύκλο. Παράλληλα χρησιμοποιούνται και φάρμακα, τα οποία εμποδίζουν τα ωοθυλάκια να ωριμάσουν νωρίτερα του επιθυμητού. Τα φάρμακα χορηγούνται σε ενέσιμη μορφή και κάποιες φορές υποδορίως στην κοιλιά ή στο βραχίονα. Κατά τη διάρκεια της χορήγησης των φαρμάκων η ωρίμανση των ωοθυλακίων παρακολουθείται υπερηχογραφικά και με ορμονολογικές εξετάσεις (μέτρηση οιστραδιόλης και προγεστερόνης). Συνήθως τα ωοθυλάκια είναι έτοιμα για ωοληψία μετά από περίπου δέκα ημέρες.