Οι κίνδυνοι που κρύβει η άμμος

Όχι μόνο εκείνες που προκύπτουν από το παιχνίδι και την ψυχαγωγία. Απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα από την επιφάνεια του δέρματος, διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος και του λυμφατικού υγρού και καταπολεμά την κυτταρίτιδα. Και σε αυτή την περίπτωση όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην πάει άμμος σε ευαίσθητες περιοχές.

Σύμφωνα με τον μαιευτήρα χειρουργό γυναικολόγο κ. Χ. Χηνιάδη, η άμμος δεν είναι βρώμικη, έτσι όπως τη φανταζόμαστε. Είναι πιο καθαρή από το χώμα, δεν είναι όμως και... αποστειρωμένη. «Όταν μια γυναίκα ή  ένας άνδρας- και οι άνδρες παθαίνουν ουρολοιμώξεις, όχι όμως τόσο  συχνά όσο οι γυναίκες διότι έχουν  πιο μακριά ουρήθρα- κάθονται στην  άμμο με βρεγμένο μαγιό σημειώνονται συνθήκες υψηλής υγρασίας,  κάτι το οποίο ευνοεί την ανάπτυξη  μικροοργανισμών. Ένας από τους  βασικούς μικροοργανισμούς είναι ο  μύκητας, δηλαδή η μούχλα. Γι΄ αυτό  όταν βγαίνουμε από τη θάλασσα πρέπει να αλλάζουμε αμέσως μαγιό» εξηγεί ο κ. Χηνιάδης. Όπως επισημαίνει, τα παιδιά, ιδίως τα κοριτσάκια, δεν πρέπει να τα αφήνουμε να παίζουν γυμνά στην άμμο.

Την ίδια άποψη έχει η δερματολόγος αφροδισιολόγος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Κατερίνα Λαμπρινοπούλου. Όπως σημειώνει, καλό είναι να μην καθόμαστε κατευθείαν στην άμμο, αλλά να στρώνουμε ψάθα και πάνω σε αυτή μια πετσέτα. Επειδή όμως είναι δύσκολο να περιορίσουμε τα παιδιά, μπορούμε να τους φορέσουμε ένα μπλουζάκι και βερμούδα ενώ παίζουν στην άμμο. Άλλωστε, ένα ελαφρό ντύσιμο είναι μια επιπλέον προστασία των παιδιών από την ηλιακή ακτινοβολία.

Πώς θα (το) καταλάβετε 

Οι πιο συνηθισμένες ιώσεις που είναι δυνατόν να κολλήσουμε μέσω της άμμου είναι οι μυρμηγκιές και ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου. «Και  τους δύο ιούς φέρουν άλλοι άνθρωποι,  οι οποίοι είτε δεν το γνωρίζουν ή δεν  δίνουν σημασία, μολύνοντας άλλα άτομα» τονίζει η κυρία Λαμπρινοπούλου. Όπως αναφέρει, οι μυρμηγκιές μπορούν να εμφανιστούν σε όλο το σώμα, από το πρόσωπο ως τις πατούσες, και μοιάζουν με μικρές ελιές οι οποίες έχουν το χρώμα του δέρματος. Μπορεί το χρώμα να είναι και ανοικτό καφέ.

Η μολυσματική τέρμινθος μοιάζει με σπυράκια που έχουν «άσπρο κεφαλάκι». «Ορισμένες φορές νομίζουμε ότι πρόκειται για μόλυνση από  σταφυλόκοκκο. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ τα σπυράκια που οφείλονται στον σταφυλόκοκκο σπάνε  εύκολα, οι βλάβες της μολυσματικής  τερμίνθου δεν σπάνε. Επίσης το περιεχόμενό τους δεν είναι υγρό, αλλά  μια στερεή άσπρη μπαλίτσα» εξηγεί η κυρία Λαμπρινοπούλου.

Σε ότι αφορά τους μύκητες, χωρίζονται σε ανθρωπόφιλους, γεώφιλους και ζωόφιλους. Οι πρώτοι είναι αυτοί που μεταδίδονται μεταξύ ανθρώπων, οι γεώφιλοι αυτοί που υπάρχουν στο έδαφος, άρα και στην άμμο, και οι ζωόφιλοι είναι αυτοί που μεταφέρονται μέσω των ζώων (τα ζώα είναι ενδιάμεσος ξενιστής). Και οι τρεις προκαλούν μυκητιάσεις τόσο του δέρματος όσο και των νυχιών, ενώ στα παιδιά μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και μυκητίαση του τριχωτού της κεφαλής, δημιουργώντας περιοχές χωρίς τρίχες. Στο δέρμα η θεραπεία για την αντιμετώπιση μυκητιάσεων μπορεί να ολοκληρωθεί εντός δύο εβδομάδων. Αντιθέτως στο τριχωτό της κεφαλής και στα νύχια οι θεραπείες είναι μακροχρόνιες.

Οι κόκκοι, τέλος, είναι μικροοργανισμοί με κυριότερο εκπρόσωπο τον σταφυλόκοκκο. Η νόσος είναι πολύ μολυσματική, μεταδίδεται με την επαφή, και «προχωρεί» εύκολα σε όλο το σώμα. Ο σταφυλόκοκκος δίνει «το παρών» με ένα σπυράκι, το οποίο έχει διαφανές υγρό και σπάει γρήγορα. Το «κεφαλάκι» έχει το χρώμα του μελιού.