Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη νευροεκφυλιστική ασθένεια της μέλαινας ουσίας του εγκεφάλου, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της ντοπαμίνης.
Η νόσος έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των νευρικών κυττάρων που παράγουν τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη στον εγκέφαλο.
Εμφανίζεται στην πλειονότητα των ασθενών μετά την ηλικία των 60 ετών.
Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες περίπου το 1% των ανθρώπων ηλικίας άνω των 60, παρουσιάζει συμπτώματα της ασθένειας αυτής.
Σπανιότερα, η εκδήλωση της νόσου μπορεί να εμφανιστεί πριν την ηλικία των 50 ετών και αφορά περίπου το 10-15% των περιπτώσεων.
Η νόσος Parkinson χαρακτηρίζεται από:
• Βραδυκινησία (βραδύτητα στο σχεδιασμό, την έναρξη και την πραγματοποίηση των κινήσεων) και τουλάχιστον ένα από τα εξής:
• Τρόμο (τρέμουλο) ηρεμίας (ο οποίος ελαττώνεται με την κίνηση και εξαφανίζεται στον ύπνο).
• Μυϊκή δυσκαμψία που, σε συνδυασμό με τον υποκείμενο τρόμο, δημιουργεί το «φαινόμενο οδοντωτού τροχού» κατά τις παθητικές κινήσεις των άκρων από το γιατρό.
• Αστάθεια, που οφείλεται σε απώλεια των αντανακλαστικών διατήρησης της όρθιας στάσης.
Τα συμπτώματα αυτά συνήθως εμφανίζονται πρώτα και είναι εντονότερα στη μία πλευρά του σώματος. Σε κάποιους ασθενείς υπερισχύει ο τρόμος ηρεμίας, ενώ σε άλλους παρατηρείται ακινησία και δυσκαμψία.
Εκτός από τις κινήσεις των άκρων, επηρεάζονται γενικά όλες οι αυτόματες κινήσεις του σώματος, με αποτέλεσμα μείωση της συχνότητας βλεφαρισμών και των κινήσεων έκφρασης του προσώπου, έτσι που αυτό να φαίνεται παγωμένο, ελάττωση της έντασης της φωνής και μονότονη άρθρωση, σιελόρροια, δυσφαγία, καμπούριασμα, επιταχυνόμενο βάδισμα (μικρά, συρόμενα βήματα που επιταχύνουν).
Περισσότερα στο onmed.gr
Φωτογραφία από Steve Buissinne από το Pixabay
