Πάντα φοβίζουν αυτά τα παιγνίδια του ΟΦΗ. Όταν προέρχεται από μεγάλη νίκη, όταν υπάρχει κλίμα ενθουσιασμού ε όταν έρχεται δε και βράβευση παίκτη για το γκολ του, όλα είναι εναντίον του!
Δύσκολη η διαχείριση συναισθημάτων για μια ομάδα που από την κόλαση της Αγιάς Σοφιάς και το καταχέριασμα όλων μας για το οικτρό θέαμα και τον πανικό που σκόρπισε, τώρα την βλέπεις μόνη τέταρτη και δεν το πιστεύεις.
Πέρυσι ήταν πάλι το 3-2 με τον Άρη που σκόρπισε ενθουσιασμό και καπάκι φάγαμε την ξεγυρισμένη τριάρα στην Τρίπολη που μας προσγείωσε απότομα για να μην σηκωθούμε ποτέ εκτός έδρας και να μην σταυρώσουμε νίκη. Βέβαια ήταν (και είναι) ένα στοιχειωμένο γήπεδο για τον ΟΦΗ ωστόσο είχαν γεννηθεί ελπίδες πως πάμε για το μεγάλο διπλό που θα έσπαγε την κατάρα (και) με τον τραγιασκάκια Ράσταβατς που ευτυχώς δεν θα τον βρούμε, ελπίζουμε, φέτος μπροστά μας.
