Χειρότερο πράγμα από μια ήττα είναι το... μπούρου μπούρου που την ακολουθεί. Και ναι αυτό που ακολούθησε την απρόσμενη ήττα από τον Παναιτωλικό για τον ΟΦΗ έφερε ένα κλίμα τοξικότητας, καχυποψίας και σεναριολογίας που σέρνεται σαν σκουλήκι στον κορμό της ομάδας κινδυνεύοντας να προκαλέσει σήψη και να βάλει μπουρλότο στην έτσι κι αλλιώς προβληματική φετινή σχέση της ομάδας με τους φιλάθλους της.
Είναι αλήθεια πως αυτή η σχέση από την αρχή φέτος δεν πήγε καλά. Η φυγή κάποιων παικτών όπως του Βούρου, που δεν αιτιολογήθηκαν αλλά και δεν αντικαταστάθηκαν ή όπως του Μεγιάδο που ήταν μια εμβληματική σημαία για την ομάδα ή του Τοράλ που όμως βρήκε καλύτερο συμβόλαιο, έφεραν γκρίνια και δυσαρέσκεια για τον αρχικό μεταγραφικό σχεδιασμό. Τα εισιτήρια διαρκείας «κόλλησαν» σε χαμηλά επίπεδα με τον κόσμο της ομάδας να δείχνει δύσπιστος και αποστασιοποιημένος σε αυτό που έβλεπε να χτίζεται.
Το εντυπωσιακό come back με τις μεταγραφές στο τέλος της σαιζόν με το Φούντα (κυρίως) αλλά και τους Σαλσέδο, Μπαΐνοβιτς, Ναούμοβ, Σίλβα δημιούργησαν την αίσθηση πως κάτι διαφορετικό και με ποδοσφαιρικό ορθολογισμό χτίζεται στην ομάδα αλλά και πάλι ο κόσμος δεν έδειξε να ξαναζεσταίνει την παγωμένη σχέση του με το club. Ήλθε και η απόφαση των οργανωμένων (ποδοσφαιρικό αξιοπερίεργο καθώς ξεκινούσαν μόνοι αυτοί έναν αγώνα κατά των μέτρων της κυβέρνησης σε αντίθεση με τις λέσχες και τους οργανωμένους των άλλων συλλόγων της χώρας που στηρίζουν τις ομάδες τους) που στην τελική αυτό που έμεινε ήταν μια άδεια εξέδρα κι ένα αποστειρωμένο Γεντί Κουλέ που σε τίποτε δεν θυμίζει ποδοσφαιρικά απογεύματα άλλων χρόνων.
