Τα «Αγιοβασιλέματα» της Μαριέττας…

Της Ελένης Μπετεινάκη

*Αγιοβασιλέματα, Μαριέττα Κόντου, εικ : Βασίλης Κουτσογιάννης, εκδ. Μεταίχμιο

Φανταστείτε τώρα να είστε μικρό παιδί και να γράφετε γράμμα στον Αϊ Βασίλη και να του λέτε να μην έρθει φέτος. Ένα ανάποδο γράμμα δηλαδή και να είστε απόλυτα σίγουροι πως έτσι πρέπει να γίνει. Η Ερμιόνη μας ήταν που το ήθελε αυτό. Ήθελε όμως και κάτι άλλο. Με αφορμή μια παλιά βαλίτσα που είχε μέσα της τον σκούφο και τις μπότες του Αι Βασίλη, αποφάσισε να του γράψει πως εκείνη θα πήγαινε να τον επισκεφθεί τα φετινά Χριστούγεννα. Να του πάει τα ξεχασμένα του πράγματα και να τον δει μια άλλη μέρα στο φως του ήλιου κι όχι μεσάνυχτα που έρχεται κι εκείνη πάντα κοιμάται. Να του πάει πολλά πεσκέσια και να τον χαρεί επιτέλους λίγο παραπάνω. Κι άρχισε να ετοιμάζει την δική της βαλίτσα. Κι έβαλε μέσα όλα τα απαραίτητα και πολύτιμά της. Το μεγάλο της βιβλίο, την κούκλα της την Κουβαρίστρα, τον Πολύβιο το λαγό της και σοκολάτα και γαζούλες και φακό και κουμπαρά και χρωματιστές πετρούλες για …το δρόμο. Κι αφού θυμήθηκε και το πρώτο της ποδήλατο που μ’ αυτό θα πήγαινε να τον βρει, έκλεισε τα μάτια της να ξεκουραστεί. Κι έγινε το πάπλωμά της ιπτάμενο χαλί που την πήρε και την ανέβασε πολύ ψηλά κοιτώντας με άλλη ματιά τον κόσμο. Πάνω από τη  γειτονιά της «πέταξε» κι είδε όλα τα αγαπημένα στη θέση τους και το ιπτάμενο χαλί-πάπλωμα την έφερε μια γύρα και την πάρκαρε επιστρέφοντας την πίσω στη ρίζα της ροδιάς του κήπου της. Κι εκεί σαν άλλη Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων πέρασε με όλα της τ’ αγαπημένα από μια τρύπα του κορμού της κερασιάς στα βάθη της ρίζας και της γης να συναντήσει τον Άγιο των παιδικών της χρόνων. Κι άρχισε ένα μοναδικό ταξίδι στο χρόνο. Μέσα στο σκοτάδι της βρήκε το χρώμα, έψαξε με τη αφή, μύρισε με την  όσφρηση όλα τα μαγικά. Με τα μάτια είδε όλα εκείνα που περνούν κι άλλα που θα ΄ρθουν κι οι χρωματιστές της πετρούλες  της έδειχναν το δρόμο ή υπήρχαν εκεί για να μην χαθεί από το σήμερα. Ένα παλιό ρολόι που μετρούσε ανάποδα, μια νοσταλγική μουσική από ένα κατακόκκινο κλουβί που φυλούσε ένα αηδόνι. Τα παραμύθια τη , τα αγαπημένα της, τα σημάδια της δικής της παιδικής ηλικίας απ ΄τα αναγνώσματα ζωντανά, εκεί, μπροστά της.  

Κι έψαχνε το αηδονάκι τον Άγιο Βασίλη ή τον βοηθό του  να το ελευθερώσει… Κι υστέρα συνάντησε ένα μικρό ποντίκι που ΄χε σχεδόν τη δύναμη του ελέφαντα, εκείνου που ΄ταν όλη του τη ζωή δεμένος στον μικρό πάσσαλο  έξω από το τσίρκο. Δεν έφευγε  όχι γιατί δεν  μπορούσε αλλά γιατί έτσι έμαθε…Κι άρχισε η Ερμιόνη να βοηθά όλα κι όλους με τα μικρά πολύτιμα πράγματα που κρατούσε στις αποσκευές της. Κι έτσι βοήθησε τον πληγωμένο ελέφαντα που νιώσε τη  ευγνωμοσύνη να βγαίνει στο δάκρυ που κύλησε στα μάγουλα του τεράστιου ζώου. Και προχώρησε το μονοπάτι και τη ζωή και αν και δεν είχε βρει ακόμα τον Άγιο Βασίλη εκεί μέσα στο αχνό φως κάτω από τη γη έκατσε να ξεκουραστεί σε ένα μικρό κατακόκκινο παγκάκι. Να ραχατέψουν κι η Κουβαρίστρα κι ο Πολύβιος. Να βρει χώρο και χρόνο η Τοσοδούλα να ακουστεί η σιγανή της φωνή. Έψαχνε κι εκείνη τον Άγιο Βασίλη κι ένα γράμμα που κάποτε έστειλε ένα παιδί…Κι αρχίσανε τα χρώματα να πληθαίνουν, να φωτίζονται στη στράτα και των δυο τους. Και σκέπασε τον χιονάνθρωπο με την χνουδωτή της κουβέρτα, εκείνον με τα τρία κόκκινα κουμπιά στο κατάλευκο παλτό του. Κι έφτασαν μαζί με την μικρή Τοσοδούλα σε ένα  πελώριο σπίτι, που ΄χε στολίδια παντού και γλυκά και μυρωδιές κι ένα τεράστιο δωμάτιο γεμάτο βιβλία. Ούτε δάσκαλος να΄ταν ο Αϊ Βασίλης ή μήπως ήταν; Πιο πολύ τον έκαναν για …Σοφό! Κι εκεί κάτω από το μεγάλο πράσινο παράθυρο ήταν όλα τα γράμματα των παιδιών κλεισμένα στο σεντούκι. Και τα διάβαζαν μαζί με την νέα της φίλη ίσαμε τη στιγμή που βρήκαν εκείνο το ένα, το μοναδικό, το περιζήτητο. Και διάβασε κι όλα τ άλλα, τα δικά της, της μαμάς, της γιαγιάς… Τότε η Ερμιόνη κατάλαβε… όλα τα κατάλαβε. Κι άφησε τότε εκείνη τα δικά της δώρα δίπλα στην πολυθρόνα του κι έφυγε ρίχνοντας μια ματιά στη φαντασία και το όνειρο να μην ξεχάσει τίποτα, να μπορεί στον ξύπνιο της να τα ζωγραφίσει όλα ξανά….Και στο γυρισμό της πίσω στο δικό της δωμάτιο τα είδε όλα αλλιώς. Και κατάλαβε τα πάντα για τούτον τον μοναδικό Άγιο όλων μας  σαν είδε το καινούργιο ολογυάλιστο ποδήλατο στην άκρη του κρεββατιού  της…

Ένα βιβλίο μαγικό. Ένα βιβλίο όνειρο. Η παιδική ηλικία που χάνεται, που ξαναζεί, που θυμάται, που διορθώνει ίσως και γιατρεύει μικρές πληγές. Το άπιαστο παρελθόν, οι απορίες, τα όνειρα χέρι χέρι με την φαντασία της Μαριέττας Κόντου. Μια πολύ δυνατή συγγραφική της στιγμή σε ένα βιβλίο που δεν θες να τελειώσει. Σε μια αναδρομή κατακόκκινη. Κι ίσως το δικό της αγαπημένο χρώμα, όπως λέει η ίδια, να μην είναι το κόκκινο όμως εμένα που είναι με γέμισε δάκρυα χαράς, νοσταλγίας, θύμησες και όνειρα. Μια διαδρομή ζωής, το πέρασμα στην εφηβεία ίσως, απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα για όλα εκείνα τα άπιαστα της παιδική ζωής. Συμβολισμούς γεμάτο το βιβλίο. Κάθε του λέξη τη ρουφάς, κάθε του λέξη μια εικόνα. Κάθε πρόταση ένα καινούργιο αφήγημα, ένα νέο παραμύθι.

Ταξίδεψα με το χαλί-πάπλωμα της Ερμιόνης. Καβάλησα το πρώτο της ποδήλατο σαν να΄ταν δικό μου. Περιπλανήθηκα κάτω από τις ρίζες των δέντρων εκεί που κι εγώ πιστεύω πως ζουν όχι μόνο ο Αϊ Βασίλης αλλά όλα τα ξωτικά κι οι καλικάντζαροι. Εκεί που ζωντανεύουν όλοι οι μύθοι και τα παραμύθια. Όλους τους παιδικούς ήρωες  και δικούς μου αγαπημένους συνάντησα. Όλα τα μήπως, τα πρέπει, τα ίσως και τα χαμένα μου.

Πολλές αναγνώσεις στο βιβλίο. Κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Ένα βιβλίο που θα σας κάνει να ζήσετε ξανά τη δική σας παιδική ηλικία. Θα θυμηθείτε, θα χαρείτε, θα ταξιδέψετε και θα νιώστε όλοι μικρά παιδιά. Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο που δεν θα δώσει απαντήσεις στις μεγάλες απορίες των μικρών αλλά θα σας γεμίσει με  τροφή για σκέψη και όνειρο. Σαν μουσικό κουτί που γυρίζει αργά και με ρυθμό σαν τικ τακ, η μικρή μπαλαρίνουλα και σκορπίζονται οι νότες γεμίζοντας νοσταλγία, μαγεία και χαμόγελα.

Πόσα ταξίδια έκανα με τούτη τη γραφή;  Πόσα Χριστούγεννα επέστρεψαν πίσω από την χώρα της μνήμης. Αυτό θα νιώσετε όλοι, τα ταξίδια της ζωής σας να ζωντανεύουν παρέα με την Ερμιόνη την Κουβαρίστρα και τον Πολύβιο. Παρέα με τη δική σας «Ροζίνα», τον «Τσαπατσούλη» και τη «Λόλα» ( το πρώτο μου ποδήλατο).

Ένα βιβλίο που θα ανατρέξετε  πολλές φορές. Καλογραμμένο, γεμάτο ποίηση, αλήθειες και χιούμορ. Με το ιδιαίτερο στυλ της Μαριέττας που σε κάνει να  νιώθεις μια γλύκα και μια νοσταλγία. Να περπατάς στα όνειρα, να βρίσκεις μόνος σου λύση στα αδιέξοδα. Να γεμίζεις χρώμα και στιγμές που μικρά αντικείμενα, τοσοδούλικα στα θυμίζουν.

Ένα βιβλίο που εικονογραφεί απόλυτα ταιριαστά ο Βασίλης Κουτσογιάννης. Όλες οι εικόνες σε τετραχρωμία του κόκκινου, λευκού, γκρίζου και μαύρου. Όλες οι εικόνες για την μαγεία του Αϊ Βασίλη χωρίς ο ίδιος να υπάρχει ζωγραφισμένος πουθενά, εκτός από το εξώφυλλο και πάλι αχνά. Μα έτσι κι αλλιώς η πίστη και η μαγεία δεν φαίνονται, τα νιώθεις!

Να το διαβάσετε όλοι. Να νιώσετε εκείνη την γλυκιά μελαγχολία σαν ανακαλύψατε τις δικές σας αλήθειες. Να ξαναδείτε το όνειρο της ζωής σας από την αρχή.  Να ξαναγίνετε παιδιά. Κι ε σεις παιδιά να μπείτε με φόρα στον κόσμο της φαντασίας, του ονείρου και της πίστης σας, ακόμα πιο βαθιά.

Τα θυμάστε οι μεγαλύτεροι τα Ηλιοβασιλέματα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου με μουσική Μανώλη Χιώτη και ερμηνεία από την Μαίρη Λίντα;

Ο φοβερός τίτλος που σαν λεξοπλάστης η Μαριέττα Κόντου μας χάρισε, τα Αγιοβασιλέματα είναι κι εκείνα δειλινά αξέχαστα γεμάτα αναμνήσεις…

Δείτε εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο:  https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1

Χαρίστε το σε αγαπημένους σας τούτες τις πολύ κόκκινες και χριστουγεννιάτικες μέρες!

Kι ακούστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://www.youtube.com/watch?v=jh3mZOGo0bM