Πάρκινσον: Παθήσεις του εντέρου μπορεί να χρησιμεύσουν ως πρώιμοι δείκτες της νόσου

Η δυσκοιλιότητα, η δυσκολία στην κατάποση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι πρώιμοι δείκτες της νόσου του Πάρκινσον, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Gut.

Τα γαστρεντερικά συμπτώματα έχουν υποτεθεί εδώ και χρόνια ότι προηγούνται της εμφάνισης εγκεφαλοαγγειακών παθήσεων, όπως:

• το εγκεφαλικό επεισόδιο
• τα ανευρύσματα του εγκεφάλου
• η νόσος Alzheimer
• η νόσος Parkinson

Πώς έγινε η έρευνα

Για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από ένα εθνικό δίκτυο ιατρικών αρχείων των ΗΠΑ (TriNetX). Συνέκριναν τα ιατρικά αρχεία 24.624 ατόμων που είχαν διαγνωστεί με Πάρκινσον άγνωστης αιτίας με άτομα που είχαν διαγνωστεί με άλλες νευρολογικές παθήσεις:

• νόσο του Αλτσχάιμερ (19.046 άτομα)
• εγκεφαλοαγγειακή νόσο (23.942 άτομα)
• καμία από αυτές τις καταστάσεις (24.624 άτομα: ομάδα ελέγχου)

Αντιστοιχώντας τα άτομα σε αυτές τις ομάδες με βάση την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα και τον χρόνο της διάγνωσης, οι ερευνητές ανέλυσαν τη συχνότητα των παθήσεων του εντέρου που αναφέρονταν στα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας τους για κατά μέσο όρο 6 χρόνια πριν από τη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον.

Επιπλέον, οι ερευνητές χώρισαν όλους τους ενήλικες που είχαν διαγνωστεί με οποιαδήποτε από 18 γνωστές και συνήθεις παθήσεις του εντέρου σε ξεχωριστές ομάδες και τους παρακολούθησαν για 5 χρόνια, για να παρατηρήσουν την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον ή άλλων νευρολογικών διαταραχών.

Και οι δύο προσεγγίσεις έδειξαν ότι ορισμένες παθήσεις του εντέρου συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο διάγνωσης της νόσου του Πάρκινσον.

Ποιες παθήσεις του εντέρου συνδέθηκαν στενότερα με την ανάπτυξη Πάρκινσον

Συγκεκριμένα:

• η γαστροπάρεση (καθυστερημένη κένωση του στομάχου)
• η δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση) και
• η δυσκοιλιότητα

συνδέθηκαν με υπερδιπλάσιο κίνδυνο για τη νόσο του Πάρκινσον στα 5 χρόνια πριν από τη διάγνωση.

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (χωρίς διάρροια) συσχετίστηκε με 17% υψηλότερο κίνδυνο.

Παραδόξως, η αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης φάνηκε να είναι προστατευτική, πυροδοτώντας ερωτήματα σχετικά με τον πιθανό ρόλο της στις διαδικασίες που οδηγούν στη νόσο του Πάρκινσον, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Ούτε η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου ούτε η βαγοτομή (αφαίρεση μέρους ή όλου του πνευμονογαστρικού νεύρου για θεραπεία πεπτικού έλκους) εμφάνιζαν αυξημένο κίνδυνο.

Αρκετά άλλα προβλήματα του εντέρου, όπως η λειτουργική δυσπεψία, το IBS με διάρροια και η διάρροιας συν ακράτεια κοπράνων, ήταν επίσης πιο κοινά μεταξύ των ατόμων που αργότερα ανέπτυξαν νόσο του Πάρκινσον. Ωστόσο, αυτές οι καταστάσεις ήταν επίσης πιο διαδεδομένες πριν από την εμφάνιση και της νόσου του Alzheimer.

Περιορισμοί και συμπεράσματα

Αυτή η μελέτη έχει παρατηρητικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να αποδείξει την αιτιότητα. Οι ερευνητές αναγνωρίζουν περιορισμούς όπως η σχετικά σύντομη περίοδος παρακολούθησης και η πιθανότητα ελλιπών διαγνωστικών πληροφοριών στα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας.

Ωστόσο, οι ερευνητές συμπεραίνουν:

“Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που παρέχει ουσιαστικά στοιχεία παρατήρησης ότι όχι μόνο η δυσκοιλιότητα, αλλά και η δυσφαγία, η γαστροπάρεση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου χωρίς διάρροια μπορεί να προβλέψουν συγκεκριμένα την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον”.

Σημειώνουν περαιτέρω:

“Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη επαγρύπνησης για γαστρεντερικά σύνδρομα σε ασθενείς με υψηλότερο κίνδυνο για νόσο του Πάρκινσον και τονίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σε γαστρεντερικά προηγούμενα και στη νόσο του Αλτσχάιμερ”.