Με μελωδική διάθεση σε μια ιδιαίτερα όμορφη και νοσταλγική βραδιά μας ταξίδεψαν το απόγευμα της Τετάρτης 7 του Φλεβάρη οι εκπληκτικές φωνές της Χορωδίας Μαλίων, ντύνοντας με άρωμα αποκριάς τα στενά σοκάκια στα Μάλια.
Με μαέστρο το Ν.Αντωνακάκη με μέλη και φίλους της καντάδας, αλλά και όσους δακρύζουν ακόμα με τα παλιά όμορφα τραγούδια, με μια μικρή μπάντα από εθελοντές μουσικούς με ακορντεόν, κιθάρες, μαντολίνα, λαούτα αντήχησαν πασίγνωστες μελωδίες στα γραφικά σοκάκια του χωριού όπως.. «Το μινόρε της αυτής» «Για μια κιθαρίτσα» «Φαληριώτισσα» «Το Γιλεκάκι» «Το φουρό» κ.α.
Όλοι μαζί ένωσαν τις φωνές τους και τραγούδησαν κάνοντας το μυαλό μας να ταξιδέψει και να μας φέρει πιο κοντά στην πιο αθώα αλλά και δημιουργική φάση της ζωής μας, στα νιάτα μας, στα παιδικά μας χρόνια. Εκεί που η ευτυχία πλημμύριζε εύκολα την καρδιά μας και δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη στο μυαλό μας.
Η περίοδο της αποκριάς με σύμμαχο τον καλό καιρό έδωσε μια ιδανική αφορμή για να ξεφύγουμε από τους συμβατικούς μας ρυθμούς και τα μικρά σοκάκια πήραν ζωή από τα χαρούμενα και χαμογελαστά πρόσωπα των χορωδών.
Τα κεράσματα από τους καταστηματάρχες αλλά και τις νοικοκυρές έδιναν κι έπαιρναν. Η αρχή έγινε με κέρασμα της πολυαγαπημένης από τους κρητικούς και όχι μόνο τσικουδιά, αλλά και σε κάθε λίγα μελωδικά βήματα οι μεζέδες έδιναν και έπαιρναν από τους καταστηματάρχες της περιοχής. Στα μπαλκόνια, άνθρωποι όλων των ηλικιών θαύμαζαν τους κανταδόρους και σιγοντάριζαν στη μουσική, στις μαντινάδες, ακόμη και το χορό έπιασαν απολαμβάνοντας πραγματικά και αυτό το δρώμενο.
Οι διοργανωτές αναφέρουν: «Το ξεκινήσαμε πριν τρία χρόνια, για το κέφι μας, ήταν κάτι τελείως αυθόρμητο. Δεν περιμέναμε τότε ότι θα το ζητούσαν και την επόμενη και τη μεθεπόμενη χρονιά. Τότε ήταν μια πρωτοβουλία της Χορωδίας μας, πλέον είναι πρωτοβουλία όλων και κάθε χρόνο μαζεύονται όλο και περισσότεροι, τους αρέσει πολύ, γνωρίζουν ο ένας τον άλλο. Έχουν δημιουργηθεί παρέες αυτά τα τρία χρόνια μέσα από την καντάδα και πλέον έχει καθιερωθεί. Πρόκειται για εκείνες τις στιγμές που εμείς οι Μαλιώτες, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με αφορμή κάποιο τυχαίο γεγονός, αισθανόμαστε εντονότατα ένα συναίσθημα υπερηφάνειας για το ότι γεννηθήκαμε και ανατραφήκαμε σε αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Η επιτυχία είναι τεράστια, ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος και αυτό μας ικανοποιεί. Αποδεικνύει πως το μεράκι και ο κόπος μας δεν πάει χαμένος. Αντιθέτως παίρνουμε κουράγιο να συνεχίσουμε να προσφέρουμε και να παράγουμε πολιτισμό βάζοντας και εμείς το δικό μας λιθαράκι σε αυτό που λέμε παράδοση και αυτό πρέπει να πάει ένα βήμα εμπρός».
