Ο πολιτιστικός σύλλογος “Οι Φίλοι των Γραμμάτων και των Τεχνών” σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας και τις πρεσβείες της Ισπανίας και της Αργεντινής στην Ελλάδα θα προβάλει την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019 στην κεντρική αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων (Ανδρέα Παπανδρέου 70) την πολυβραβευμένη κοινωνική ταινία ''Μικρές ιστορίες/Historias mínimas'' του Κάρλος Σορίν/Carlos Sorin.
Στην εκδήλωση που συνδιοργανώνουν η Περιφέρεια Κρήτης – Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και το Πνευματικό Κέντρο Χανίων και έχει ελεύθερη είσοδο, την ταινία θα προλογίσει η εκπαιδευτικός Μαρί - Τερέζ Χαρτζουλάκη.
Λόγω αυξημένης προσέλευσης θα γίνουν δύο προβολές:
-Α’ προβολή: 20.00μ.μ. - 21.45μ.μ.
-Β’ προβολή: 22.00μ.μ — 23.45μ.μ.
Σύνοψη: Τρεις μικρές ιστορίες, τρία πρόσωπα που περιπλανώνται στις ερημιές της Παταγονίας. Είναι οι αλληλένδετες ιστορίες απλών ανθρώπων που αγωνίζονται να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και οι πορείες τους διασταυρώνονται.
Ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Carlos Sorin γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες, το 1944. “Αν μια ιστορία είναι “μικρή” ή “μεγάλη” είναι πρώτα απ’ όλα ζήτημα οπτικής” δηλώνει για την ταινία Historias minimas (2002). Βραβευμένη στα φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν, της Αβάνας και στο 3 Continents. Εισπρακτική επιτυχία στην Αργεντινή, προβλήθηκε στο δύσκολο για μη αγγλόφωνες ταινίες, Sundance (2003). Διανεμήθηκε σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία.
Ασχολήθηκε με την σκηνοθεσία διαφημιστικών. Το παρελθόν του περιλαμβάνει ταινίες όπως το Eversmile New Jersey (1989) και το βραβευμένο με το Αργυρό Λέοντα στην Βενετία A King and His Movie (1986). Μετά από 13 χρόνια απουσίας επιστρέφει στην σκηνοθεσία.
“Ήθελα να κάνω μια ταινία χωρίς μεγάλους χαρακτήρες”, ήταν η πρόθεση του. The Straight Story του David Lynch και το Πού είναι το σπίτι του φίλου μου; του Abbas Kiarostami υπήρξαν πηγές έμπνευσης. Ερασιτέχνες υποδύονται τους κεντρικούς ρόλους. Τρεις μικρές ιστορίες, τρία πρόσωπα που περιπλανιόνται στις ερημιές της Παταγονίας.
“Αισθάνομαι άνετα στην Παταγονία. Προσπαθώ όποτε μπορώ να πηγαίνω εκεί. Σωματικά αισθάνομαι καλά εκεί. Επιπλέον είναι ένα μέρος που ενισχύει τη διάθεση μου να κάνω ταινίες -αν και δεν είναι εύκολο να κάνεις εκεί ταινίες, δεδομένων των δύσκολων καιρικών συνθηκών. Όμως αν και βρίσκω το τοπίο γοητευτικό, προσπάθησα να μην το χρησιμοποιήσω ως διακοσμητικό στην ιστορία της ταινίας. Είναι σαν άδειος χώρος πίσω από τους χαρακτήρες. Βρήκα αυτό το τοπίο με χαρακτήρες που είναι μοναχικοί και αποκλεισμένοι, ψάχνοντας για κάτι”.
