ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ο κήπος της γιαγιάς μου*…στα Παραμύθια του Σαββάτου!
« Αν μου πέσει φαγητό κάτω, η γιαγιά μαζεύει τη μπουκιά, της δίνει ένα φιλί και την ξαναρίχνει στο μπολ…»
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη
«Η γιαγιά μου ζει σε ένα παλιό κοτέτσι, πλάι στην κεντρική λεωφόρο. Μπροστά του ορθώνεται μια χρυσή πυραμίδα από θειάφι, που λάμπει σαν ήλιος…ένας ήλιος που δεν δύει ποτέ.»
Έτσι ξεκινάει την αφήγησή του ο Jordan Scott στο βιβλίο του «Ο κήπος της γιαγιάς μου».
Μια σχεδόν αυτοβιογραφική ιστορία του συγγραφέα που βασίζεται στις δικές του αναμνήσεις. Εμπνέεται από την δική του γιαγιά και δίνεται απλόχερα σε όλους εμάς δημιουργώντας πολλαπλά συναισθήματα. Σαν να ζούμε μαζί του κάθε στιγμή, κάθε λέξη του. Συγκινούμαστε, αφουγκραζόμαστε τους ήχους της φύσης, της ζωής, της μυστικής γλώσσας της ψυχής.
Αυτό το βιβλίο είναι σαν ένα ποίημα -ύμνος στη δύναμη της θέλησης, της επιβίωσης, της αλλαγής της ίδιας της ζωής. Η γιαγιά του αγοριού με περισσή υπομονή αποδέχεται τις νέες συνθήκες της δικής της ζωής και του μαθαίνει να αγαπά τα απλά καθημερινά πράγματα που γεμίζουν την μέρα, το σπίτι, την ψυχή της. Μαθαίνει στον εγγόνο της να μελετά την Φύση, παρατηρώντας την. Να χαίρεται με τις μικρές ανακαλύψεις, να μην ξεχνά τις ρίζες του και να απολαμβάνει όλα τα δώρα της μέρας. Μαθαίνουμε κι εμείς τις συνήθειες της γιαγιάς του που εκτελούνται καθημερινά με ακρίβεια σαν μία ιεροτελεστία.
« Αν μου πέσει φαγητό κάτω, η γιαγιά μαζεύει τη μπουκιά, της δίνει ένα φιλί και την ξαναρίχνει στο μπολ…»
Απομεινάρια από τα βιώματα του πολέμου, της φτώχειας, της κατοχής, της μετανάστευσης. Μια ιστορία που είναι αληθινή. Και όσο προχωράς την ανάγνωση συνειδητοποιείς πως η ζωή είναι ένας κύκλος που κάποια στιγμή οι ρόλοι αλλάζουν. Η γιαγιά φρόντιζε ανελλιπώς το μικρό αγόρι για πολλά χρόνια μαθαίνοντας του όλα τα πολύτιμα της ζωής κι όταν κι εκείνη χρειάστηκε να αφήσει το μικρό της σπίτι-κοτέτσι για να μετοικήσει στην πόλη, χρειάστηκε την φροντίδα του αγοριού. Η μνήμη ξυπνά, το αγόρι θυμάται παλιές ευτυχισμένες μέρες και συνήθειες. Τώρα και την φροντίζει αυτό και της φέρεται με περισσή τρυφερότητα.
Διαβάζοντας τον πρόλογο του βιβλίου ( εγώ τον διάβασα στο τέλος) δεν γίνεται να μην συγκινηθείς, ή να μην αναρωτηθείς για όλα τα άσχημα που συνέβησαν κάποτε κατά την διάρκεια του Δευτέρου παγκοσμίου Πολέμου. Δεν γίνεται αν έχεις μνήμες από τους δικούς σου παππούδες και γιαγιάδες να μην αισθανθείς όπως το αγόρι της ιστορίας.
Ένα βιβλίο που δεν έχει ηλικία. Διαβάζεται από παιδιά και ενήλικες δημιουργώντας πολλές και έντονες συναισθηματικές καταστάσεις. Τρυφερό, συγκινητικό, αληθινό!
Αριστουργηματική κι η εικονογράφηση από τον Sydney Smith που κέρδισε το βραβείο Hans Christian Andersen για το σύνολο του έργου του το 2024. Παιχνίδι με το φως, με χρώματα της γης και απόδοση λεπτομερειών με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Ένα βιβλίο που θα σας γοητεύσει. Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία και δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες : https://mikriselini.gr/product/kipos-tis-giagias-mou/
*Ο κήπος της γιαγιάς μου,Jordan Scott, εικ: Sydney Smith, μεταφραση: Μαριάννα Ψύχαλου, εκδ. Μικρή Σελήνη
