Ο έρωτας είναι εδώ και δεν είναι ουτοπία!

της Αννας Στυλιανάκη

Από τη θεατρική ομάδα ΚΥΚΛΟΣ ΓΡΑΦΗΣ και σε διασκευή-σκηνοθεσία Μαρίνας Σπανάκη ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος παραστάσεων «ΟΥΤΟΠΙΕΣ» βασισμένος στο κείμενο του ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΚΩ «Το Ουτοπικό Σώμα». Με αφορμή τις τρεις τελευταίες παραστάσεις που θα δοθούν το Σάββατο 23, την Κυριακή 24 και την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στις 21.00 μιλήσαμε με τη σκηνοθέτη για την παράσταση.

-Κ.Σπανάκη, γιατί επιλέξατε να διασκευάσετε και να σκηνοθετήσετε αυτό το κείμενο του Μισέλ Φουκώ;

Γενικά λατρεύω τη φιλοσοφία, με απασχολεί η ύπαρξη, ο διαχωρισμός σώματος και ψυχής… Είχα σκεφτεί αρκετές φορές και είχα την αίσθηση ότι το σώμα είναι ένας «τόπος», είναι το σπίτι της ψυχής απ όπου η ψυχή μετά θάνατον θα απελευθερωθεί και ο τόπος αυτός θα είναι ουτοπικός πια. Όταν, λοιπόν, διάβασα στο βιβλίο του Foucault «Ουτοπίες και Ετεροτοπίες» το κείμενο το «Ουτοπικό Σώμα» με συγκλόνισε, το λάτρεψα και άρχισε να ωριμάζει η σκέψη να το κάνω παράσταση και να το μοιραστώ με το κοινό.

-Αν ο όρος Ουτοπία είναι σχετικά κατανοητός, δεν ισχύει το ίδιο και για τον όρο Ετεροτοπία. Τι σημαίνει λοιπόν Ετεροτοπία;

Η ετεροτοπία, είναι μία έννοια που εισήγαγε ο Φουκώ ως τόπος του «έτερου», δηλαδή του άλλου, του διαφορετικού, του μη κανονικού, εκεί όπου οι κοινωνικές σχέσεις διαφοροποιούνται από τις κυρίαρχες… Ετεροτοπία είναι οι φυλακές, η κλινική, ένα νεκροταφείο, ένας καθρέφτης, ένα «αστικό κενό», το αμερικάνικο μοτέλ …

«Ο έρωτας, όπως ο καθρέφτης και ο θάνατος, κατευνάζει την ουτοπία του σώματός μας, το κάνει να σιωπά, το ησυχάζει, το φυλακίζει λες σε ένα κουτί, το κλείνει και το σφραγίζει. Είναι γι' αυτό που η αγάπη συγγενεύει τόσο άμεσα με την ψευδαίσθηση του καθρέπτη και την απειλή του θανάτου· και αν, παρά αυτές τις δύο επικίνδυνες μορφές που το περιβάλλουν, μας αρέσει τόσο πολύ να κάνουμε έρωτα, είναι γιατί στον έρωτα το σώμα βρίσκεται εδώ».

-Η συνεργασία σας με την κ. Ιωάννα Παπαχατζάκη πώς προέκυψε;

Με την παράσταση αυτή σφραγίζεται μια θεατρική διαδρομή και βαθιά φιλία έντεκα χρόνων με την Ιωάννα που μας οδήγησε στην έκφραση των «Ουτοπιών» μας επί σκηνής αφού θέλαμε να κοινωνήσουμε τους προσωπικούς μας διαλόγους στους αγαπημένους μας συνανθρώπους. Το κείμενο μάς ταξίδεψε, και με μία αόρατη κλωστή ένωσε το ΕΔΩ, το ΕΚΕΙ και το αξεπέραστο ΑΛΛΟΥ. Με αφορμή τη σύνδεση αυτή αποφασίσαμε να αφιερώσουμε την παράσταση μας στη μνήμη του αγαπημένου μας φίλου Αντώνη Χελιδώνη στον οποίο άλλωστε οφείλεται η γνωριμία μας.

-Ποιες ιδιαιτερότητες είχε το ανέβασμα της συγκεκριμένης παράστασης;

Καταρχήν το κείμενο του Φουκώ είναι φιλοσοφικός λόγος που έπρεπε να φτάσει στο ευρύ θεατρικό κοινό. Αυτό δημιουργεί ανασφάλεια και πολλά ερωτηματικά. Όμως αυτά παραγκωνίζονται όταν η επιθυμία της κοινωνίας του συγκεκριμένου λόγου υπερισχύει. Έτσι η δυσκολία γίνεται τελικά φάρος για τη δημιουργία του οποιουδήποτε έργου τέχνης τελικά.

Άλλη μια δυσκολία ήταν τα αμαξίδιά μας…Το ένα αμαξίδιο έπρεπε να το χειριστεί ένα «ασώματο σώμα», το σώμα της Ιωάννας μας, η οποία παλεύει χρόνια τώρα με την σκλήρυνση κατά πλάκας. Η Ιωάννα είναι ένα πλάσμα αξιοθαύμαστο γιατί με το χαμόγελό της και τη δύναμη της ψυχής της καταφέρνει όχι μόνο να νικάει την κάθε δυσκολία αλλά και να δημιουργεί καθημερινά όχι μόνο θεατρικά αλλά και εικαστικά. Και η κάθε μέρα της είναι ένα εφαλτήριο μάθησης. Ετοιμάζεται μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεών μας να εισχωρήσει στον κόσμο της μουσικής μαθαίνοντας φυσαρμόνικα. Βλέπετε, η Ιωάννα δε νικιέται από τις δυσκολίες κι ας είναι τεράστιες. Φωτεινός φάρος το κείμενο , φωτεινός φάρος και η Ιωάννα για όλους εμάς που γκρινιάζουμε με την παραμικρή καθημερινή μας δυσκολία.

-Ποια η απήχηση της παράστασής σας στο ηρακλειώτικο θεατρικό κοινό;

Όλοι όσοι συμβάλαμε στη δημιουργία της συγκεκριμένης παράστασης είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την προσέλευση του κοινού μας αλλά και με την μέθεξή του στη δική μας μυσταγωγία. Αυτό είναι για μας μεγάλη επιτυχία αφού κάνουμε θέατρο,όχι για κάποιο άλλο λόγο, παρά για να εκφράσουμε την ψυχή μας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς την κα Μπορμπουδάκη Λένα, Διευθύντρια της Έκθεσης του ΜΦΙΚ, την κα Χαιρέτη Στέλλα, υπεύθυνη υποδοχής, την Βεργάκη Σέβη, στέλεχος υποδοχής πωλητηρίου και φύλαξης χώρου καθώς και το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Πανεπιστημίου Κρήτης που αγκάλιασαν την προσπάθειά μας αυτή. Οι εν Ηρακλείω καλλιτέχνες έχουμε ανάγκη τέτοιες αγκαλιές για να συνεχίζουμε το δύσκολο έργο μας. Εξάλλου δε διαλέξαμε τυχαία τον συγκεκριμένο «τόπο». Είναι και αυτός μια «ετεροτοπία» γεμάτη από « Α-ΣΩΜΑΤΑ ΣΩΜΑΤΑ». Κατά συνέπεια συμμετέχει και αυτός με τον τρόπο του στην παράστασή μας.

Σκηνοθεσία: Μαρίνα Σπανάκη Σκηνογραφία-Μακιγιάζ: Εμμανουήλ Σπανάκης Βοηθοί σκηνογράφου: Γιώργος Αντωνακάκης-Παντελής Αντώνης Επιμέλεια κίνησης: Βικτώρια Στρατάκη Μουσική-Εγγραφή Φωνής: Σωτήρης Αλεξάκης Αφίσα - Πρόγραμμα: Κώστας Φραντζεσκάκης Φως-Ήχος: Αλέξανδρος Γερογιαννάκης Παίζουν: Ιωάννα Παπαχατζάκη Μαρίνα Σπανάκη Φωνές εγγραφής: Σωτήρης Αλεξάκης-Μαρίνα Σπανάκη

Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ και 8 ευρώ το μειωμένο. Η είσοδος σε ΑΜΕΑ και τον συνοδό τους είναι ελεύθερη

Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων : 6974 048406