Το νέο βιβλίο της Χ. Βερίγου "Λασίθι, τόπος μέγας- η κούπα των Θεών"

 "Λασίθι, τόπος μέγας- η κούπα των Θεών" τιτλοφορεί το νέο βιβλίο της Χαρούλας Βερίγου.

Απέναντι στο μυστήριο του κόσμου και στη συγκίνηση του αποβροχάρη ήλιου, ένα κλαδάκι γιασεμί δευτέρωσε τον όρκο του στο φως. Μαζί δεν θ’ αφήσουμε τον κόσμο μας να χαλάσει. Ούτε μου περισσεύει η ζωή, μα μήτε και μου φτάνει. Ό,τι μοιράζομαι αγαπώ, αυτό μετρά η καρδιά μου στην κλεψύδρα της ευτυχίας, το «εμείς».

Ώρα που κρεμάστηκε ο καιρός της μνήμης στην κορφή με λέξεις άλλες, για να ξυπνήσει ο πηλός και να φωνάξει: «Κρήτη, Λασίθι, γη ιερή, μάνα αθάνατη…»

Δεν είναι όλες οι μικρές πατρίδες «μητριές». Η κακοτράχαλη στράτα γνωρίζει το βήμα μου. Δικός μου ο τόπος κι ο καιρός, ας σβήσουνε τα φώτα. Σώμα και χώμα του Λασιθιού, μία χαραμάδα φως της Δίκτης κρατώ ανοικτή για να ονειρεύομαι όσα η αγάπη ορίζει ως εντολή και ως εκπλήρωση.

Κι όσο υφαίνει όμορφα, καινούργια ρούχα η μοναξιά στον αργαλειό τής λασιθιώτικης φύσης, πριν η ανάγνωση της απειρίας συλλαβίσει βιαστικά τη χαρά, καθρέφτης γίνεται ο μικρός Μέγας τόπος, για να συνεχίσει να ασκείται η ψυχή και να εναντιώνεται σ’ εκείνους που λατρεύουν το είδωλό τους, διαλαλώντας πως είναι αυτοί οι σωτήρες και οι φανοστάτες του κόσμου.

Φωτογραφίζοντας την παιδική μου ηλικία και το άμεσο περιβάλλον της τότε καθημερινότητάς μου, αισθάνθηκα ότι είχα μια αξόφλητη επιταγή, ένα χρέος ν’ αναστήσω ό,τι κινδύνευε να χαθεί, να του δώσω πνοή.

Στο Οροπέδιο δεν κατοίκησαν και δεν θα κατοικήσουν ποτέ σκοτεινές σκιές. Δεν τις αντέχει ο τόπος. Το δικό μου  Λασίθι είναι το τελευταίο ζωντανό τοπίο που κρατά την ομορφιά και την αξία του καλού παραμυθιού.

Στο Λασίθι κανένα δάκρυ δεν πάει χαμένο. Γίνεται άστρο και νερό και σώζει την ψυχή μας.

Η Χαρούλα Α. Βερίγου γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962 και μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Εκεί έμαθε τα πρώτα της γράμματα. Η ζωή την έφερε στην Κέρκυρα, όπου για πολλά χρόνια εργάστηκε ως Διοικητικός Υπάλληλος στη Σχολή Τουριστικής Εκπαίδευσης. Η ίδια η συγγραφέας λέει: «Με γοητεύουν τα γιασεμιά, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες το παλιού καιρού. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν κι όμως η λέξη που με ορίζει είναι το «Αύριο». Πιστεύω στην αγάπη.
Αγαπώ τον πεζό λόγο κι ας επιστρέφω πάντοτε στην ποίηση. Ως «Χαρούλα Βερίγου» γοητεύομαι από τη μνήμη της Όστριας και την περηφάνια της Κρήτης. Ως «Ζωή Δικταίου» επιστρέφω την ευγνωμοσύνη μου στο Ιόνιο φως και στη βροχή».

Εργογραφία της Χαρούλας Α. Βερίγου

«Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις», Ποιητική συλλογή, εκδόσεις Φίλντισι, Νοέμβριος 2020.

«Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα», Διηγήματα, εκδόσεις Φίλντισι, Νοέμβριος 2019.

«Αύριο στάχυα οι λέξεις», Ποιητική συλλογή, εκδόσεις Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018.

«Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα», Διηγήματα, εκδόσεις Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018.

«Μια κούρσα για τη Χαριγένεια», Μυθιστόρημα, εκδόσεις Φίλντισι, Μάιος 2017.

«Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο», Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015.

«Ιστορίες για φεγγάρια», Παιδική Λογοτεχνία, εκδόσεις Έψιλον, 1996.

Συμμετοχές σε συλλογικά έργα

«Γράμματα της ποίησης», Ποιητική ανθολογία, εκδόσεις Ατέχνως, 2020.

«Μονόλογοι», Ποιητική ανθολογία, εκδόσεις το βιβλίο, 2017. 

Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη, τον Ανδρέα Ζιάκα, τον Γιάννη Νικολάου, τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και τον Θοδωρή Καστρινό.