Μιλώ σαν το ποτάμι… στα Παραμύθια του Σαββάτου

Της Ελένης Μπετεινάκη

Κι ειδικά εκείνες οι λέξεις που αρχίζουν από το Πι ή το Κάπα ή το Φι…

Θέλει, μα δύσκολα βγαίνουν από το στόμα οι λέξεις κι έτσι προτιμά τη σιωπή. Κι ύστερα αρχίζει το βάσανο. Στο σχολείο κρύβεται στο τελευταίο θρανίο, από τον δάσκαλο, από όλους… Δεν θέλει να τον ρωτήσει οτιδήποτε και αν αυτό συμβεί τότε το αγόρι βλέπει εκείνα τα γράμματα να ζωντανεύουν : Το Πι γίνεται Πεύκο. Το κάπα, Κοράκι και το φι Φεγγάρι κι όλα τους του φράζουν το λαιμό, τη γλώσσα, τα μάτια…

Κι εκείνην τη δύσκολη μέρα που πάλι δεν μίλησε στο μάθημα, ο πατέρας του σαν είδε τη στεναχώρια στα μάτια του, είχε μια ιδέα. Κατέβηκαν μαζί στο ποτάμι κι εκεί έγινε το μεγάλο θαύμα, η μικρή αλλαγή που έγινε τεράστια. 

Το νερό που κινείται, η φωνή του ποταμιού, μοιάζει με εκείνη του μικρού παιδιού…

Νέες λέξεις, δυνατές , πελώριες  φωτίζουν την ψυχή και τα μάτια: Αφρίζω, αγριεύω, στροβιλίζομαι, ξεσπώ, κομπιάζω…

Κι έτσι ξεκινάει …το θαύμα!

Κι αναρωτιέσαι στη δική σου ζωή, τι; 

Όταν οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν πως νιώθεις;

Όταν σε αναγκάζουν να μπεις στο περιθώριο γιατί δεν είσαι σαν κι αυτούς;

Όταν όλα σε πνίγουν και θες να φωνάξεις αλλά οι λέξεις δεν βγαίνουν από το στόμα σου;  Τότε τι; Τότε θα εμφανιστεί  ο ένας εκείνος άνθρωπος που θα σου δείξει το δρόμο με μια του φράση ή κίνηση, και τότε ο δικός σου κόσμος θα αλλάξει για πάντα… 

Ένα συγκλονιστικό αφήγημα, μια αυτοβιογραφική ιστορία του  Jordan Scott για εκείνους τους ανθρώπους, τα παιδιά, που η φύση τα έχει προικίσει με άλλα χαρίσματα. Μια λεκτική αναπηρία όπως ο τραυλισμός, γίνεται συχνά αιτία κοροϊδίας και απομόνωσης. Κι αυτό είναι ψυχικό τραύμα πολύ πιο δύσκολο που δεν αποβάλλεται και τόσο εύκολα. 

Τούτη η γραφή είναι μια γροθιά στο στομάχι για όλους εκείνους που τους λείπει η εν συναίσθηση, η ευγένεια, η παιδεία και η σωστή συμπεριφορά. Για εκείνους που νομίζουν πως είναι οι καλύτεροι και οι «άρτιοι». Είναι για εκείνα τα παιδιά που φοβούνται να …μιλήσουν, να εκφραστούν με τον δικό τους τρόπο, να υψώσουν το δικό τους ανάστημα μπροστά σε κάθε εμπόδιο.

Ένα βιβλίο μοναξιάς  αλλά και  θάρρους, λύπης και χαράς, ματαίωσης και ελπίδας.

Ένα βιβλίο δυνατό για μια σχέση πάτερα και γιού που δείχνει  το μέγεθος της αγάπης και της σωστής καθοδήγησης. 

Ένα βιβλίο που θα βοηθήσει κάθε παιδί με όποια λεκτική ανεπάρκεια ή δυσλειτουργία να νιώσει πως δεν είναι μόνο του. Πως όλα έχουν τον τρόπο να αλλάξουν, να εκφραστούν και αν νικηθούν. 

Μια εξαιρετική γραφή και με ακόμα πιο σπουδαία εικονογράφηση από τον Sydney Smith. 

Ο Jordan Scott είναι ένας ποιητής που αφηγείται την  συγκλονιστική του ιστορία σαν παιδί που είχε σοβαρό πρόβλημα ομιλίας. Ήταν ένα αγόρι που  τραύλιζε, και προφανώς είχε βιώσει αρνητικές συμπεριφορές, κοροϊδίες και είχε νιώσει την απόρριψη, τη μοναξιά και την απογοήτευση. Το κείμενο του είναι φάρος δύναμης και ελπίδας. 

Αφεθείτε στις εικόνες της κάθε σελίδες που έχουν εξίσου τεράστια δύναμη αφύπνισης συνείδησης και ρεαλιστικής απεικόνισης. Την αλληγορική σχέση της ομιλίας με το ποτάμι την εξηγεί μοναδικά ο ίδιος ο συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου. Δεν θα άλλαζα ούτε μια λέξη.

Ψάξτε το και διαβάστε το μεγαλόφωνα μέσα στη τάξη σας ή στο παιδί σας στο σπίτι κι αφεθείτε στην μοναδικότητα των λέξεων, των συναισθημάτων και των εικόνων του.

Δείτε εδώ μερικές σελίδες  : https://mikriselini.gr/product/milo-san-to-potami/ 

Το βιβλίο : Μιλώ σαν το ποτάμι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη σε μετάφραση Μαριάννας Ψύχαλου