Μια τοιχογραφία για τους ρόλους των γυναικών μεταφέρεται από τις φυλακές Ράικερς στο Μουσείο Μπρούκλιν

Το 1972, η 91χρονη σήμερα καλλιτέχνης, ακτιβίστρια και συγγραφέας Φέιθ Ρίνγκολντ αφιέρωσε έναν πίνακα στις γυναίκες που ήταν φυλακισμένες στο Rikers Island, το διαβόητο συγκρότημα φυλακών στη Νέα Υόρκη.

Με τίτλο «Για το Γυναικείο Σπίτι», το έργο είναι ένα μήνυμα δύναμης και επιμονής, απεικονίζοντας γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και εθνοτήτων σε διαφορετικούς ρόλους εμπνευσμένες από τις συνεντεύξεις της Ρίνγκολντ με κρατούμενες. Σχεδιάστηκε, σύμφωνα με τα λόγια της Ρίνγκολντ για να «διευρύνει την εικόνα των γυναικών και να δείξει την οικουμενικότητά τους».

Μετά από πέντε δεκαετίες στο Ράικερς, ο καμβάς 2,5 επί 2,5 μέτρων κατευθύνεται  στο Μουσείο του Μπρούκλιν. Το σχέδιο μετεγκατάστασης ανακοινώθηκε από την Πρώτη Κυρία της Νέας Υόρκης, Chirlane McCray που δήλωσε ότι αυτός ο ιστορικός πίνακας θα διατηρηθεί στο Μουσείο του Μπρούκλιν όπου τα παιδιά μπορούν να τον δουν και να ξέρουν ότι μπορούν επίσης να δημιουργήσουν έργα τέχνης που πυροδοτούν την αλλαγή και την φαντασία και διευρύνουν την επίγνωση.

Το έργο «Για το γυναικείο σπίτι» θα γίνει μέρος της μόνιμης συλλογής του μουσείου, στο Κέντρο Φεμινιστικής Τέχνης Elizabeth A. Sackler στον τέταρτο όροφο του μουσείου.

Η τοιχογραφία είναι η πρώτη δημόσια εγκατάσταση της Ρίνγκολντ και ένα πραγματικό κομμάτι της ιστορίας της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συνδυάζει τα πρώτα χρόνια της μεταρρύθμισης των φυλακών και του φεμινιστικού ακτιβισμού.

Η Ρίνγκολντ, ηγετική φυσιογνωμία του Κινήματος των Μαύρων Τεχνών, πιο γνωστή για τα ζωγραφισμένα «παπλώματα» με τις ιστορίες της, στα οποία αφηγήθηκε με τον παραδοσιακό τρόπο των μαύρων ιστορίες της φυλής, της σκλαβιάς και της ζωής τους στην Αμερική, έκανε το έργο την ίδια εποχή που η Άντζελα Ντέιβις εξέτιε ποινή 18 μηνών στο Women’s House of Detention στο Μανχάταν για την υποτιθέμενη σύνδεσή της με την αποτυχημένη απόπειρα απόδρασης του φυλακισμένου μαύρου συγγραφέα Τζορτζ Τζάκσον. Οι δημόσιες διαμαρτυρίες για την απελευθέρωσή της ήταν μεταξύ των πρώτων μαζικών κινητοποιήσεων που έθεσε τις βάσεις για το σύγχρονο κίνημα κατάργησης των φυλακών.

Το έργο αρχικά προοριζόταν για το πανεπιστήμιο της Ρίγκολντ, το City College, αλλά η προσφορά της απορρίφθηκε. Έτσι το έργο προσφέρθηκε και εγκαταστάθηκε στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα για τις Γυναίκες στο Ράικερς που εξέτιαν ποινές δίνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα  στον «μακρύ δρόμο» της φυλάκισής τους.

Ο πίνακας δεν γλύτωσε τον βανδαλισμό και κάποιοι τον ασβέστωσαν το 1988, όταν το Σωφρονιστικό Ίδρυμα Γυναικών έγινε κέντρο κράτησης ανδρών. Η τοιχογραφία τελικά αποκαταστάθηκε για να μεταφερθεί αλλά πολλοί διαμαρτυρήθηκαν λέγοντας ότι το έργο αποκόπτεται από το σημαντικό κοινωνικό του πλαίσιο. Η μεταφορά του πάντως στο μουσείο σηματοδοτεί τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες συνέβαλαν στην ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της πόλης σε ένα ασφαλές και θετικό περιβάλλον.