Αν οι Χρυσές Σφαίρες, τα κινηματογραφικά (και τηλεοπτικά) βραβεία που απονέμει κάθε Ιανουάριο η Ενωση Ανταποκριτών του Χόλιγουντ θεωρούνται πρόδρομος των Οσκαρ και της εμπορικής επιτυχίας, οφείλει κανείς να υποκλιθεί όχι μόνο στο «La La Land» το μιούζικαλ που τα πήρε όλα εφέτος, αλλά στην ικανότητα της βιομηχανίας του θεάματος να επανεφευρίσκει τον εαυτό της.
Ναι, ήταν μια βραδιά που το Χόλιγουντ τίμησε την θρυλική πια Μέριλ Στριπ, η οποία έδωσε μια συγκινητική και άκρως πολιτική ομιλία παραλαμβάνοντας το βραβείο για την προσφορά της στην Εβδομη Τέχνη. Αλλά ήταν σε αυτήν ακριβώς την ίδια βραδιά που το Χόλιγουντ κοίταξε με τόλμη προς το μέλλον. Προς έναν 30άρη που όταν τον βλέπεις θέλεις να σπάσεις τα μπιμπίκια που έχει ακόμα στο πρόσωπό του, τον Ντέμιεν Σαζέλ.
Κατ’ αρχάς μια βαθιά υπόκλιση. Η Μέριλ Στριπ ανέβηκε στην σκηνή συγκινημένη, αλλά δίχως φωνή. «Θα πρέπει να με συγχωρήσετε, έχασα την φωνή μου αυτή την εβδομάδα. Και νωρίτερα αυτό το χρόνο έχασα το μυαλό μου, οπότε θα πρέπει να τα διαβάσω». Και συνέχισε μιλώντας με πάθος για τους ανθρώπους, γυναίκες και άντρες που είναι υποψήφιοι και έχουν γεννηθεί εκτός της Αμερικής, αναφερόμενη φυσικά στα ξενοφοβικά παραληρήματα του Ντόναλντ Τραμπ. «Το Χόλιγουντ είναι γεμάτο ξένους και outsiders και αν τους διώξουμε όλους, θα βλέπουμε μόνο ποδόσφαιρο και mixed martial arts, που όχι, δεν είναι τέχνη». Και κλείνοντας έναν πολιτικό λόγο, αναφέρθηκε στην πρόσφατα χαμένη Κάρι Φίσερ λέγοντας «όπως μου είχε πει η καλή μου φίλη Πριγκίπισσα Λέια “πάρε την ραγισμένη σου καρδιά και καντην τέχνη”»…
Η 67χρονη Στριπ ήταν υποψήφια και για τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία, μια συνηθισμένη βραδιά δηλαδή, αφού στην καριέρα της έχει πάρει οκτώ τέτοια βραβεία. Αλλά αυτή τη φορά έχασε. Από την Εμα Στόουν, η οποία υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σαζέλ ήταν όντως εκπληκτική στο «La La Land».
Η Στόουν δεν ήταν η μόνη. Το φιλμ του Σαζέλ έφυγε από τη βραδιά που ολοκληρώθηκε τη νύχτα της Κυριακής (ξημερώματα Δευτέρας, ώρα Ελλάδος) στο Μπέβερλι Χιλς με επτά Χρυσές Σφαίρες, όσες ακριβώς και οι υποψηφιότητές του! Τέτοια επίδοση δεν έχει επαναληφθεί! Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, πέντε βραβεία είχε αποσπάσει η συγκλονιστική «Φωλιά του Κούκου» στις Χρυσές Σφαίρες του 1975 και έξι βραβεία το «Εξπρές του Μεσονυκτίου» το 1978. Σχεδόν 40 χρόνια είχε να δει το Χόλιγουντ έναν τέτοιο θρίαμβο.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ που μετά τους σκοτεινούς χαρακτήρες («Μόνο ο Θεός Συγχωρεί», «Drive» κλπ) επέστρεψε στους ρόλους του γόη, πήρε και αυτός τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας, ενώ το φιλμ πήρε όπως αναμενόταν τα βραβεία για το καλύτερο τραγούδι (City of Stars») και το καλύτερο σάουντρακ. Αλλά η βραδιά ήταν ο θρίαμβος του Σαζέλ. Πήρε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου σεναρίου και είδε φυσικά το φιλμ του να παίρνει και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας.
O Σαζέλ έγινε γνωστός στο Χόλιγουντ με το μουσικό φιλμ «Whiplash» που χάρισε στον Τζ. Κ. Σίμονς το Οσκαρ β’ αντρικού ρόλου και ανέδειξε ως νεαρό σταρ τον Μάιλς Τέλερ
