Ημέρα του Πατέρα…την Τρίτη Κυριακή του Ιούνη!

Της Ελένης Μπετεινάκη *

Κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου η μέρα είναι αφιερωμένη στον πατέρα, ένα από τους δυο πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του καθενός μας.

Τα «Παραμύθια του Σαββάτου» κάνοντας μια επιλογή από βιβλία που αφορούν τον… μπαμπά  και τον παππού, τον δυο φορές μπαμπά μας, προτείνουν, σχολιάζουν και παρουσιάζουν όσα νομίζουν πως  αξίζει να υπάρχουν σε παιδικές και εφηβικές βιβλιοθήκες με αφορμή μια γιορτή που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ!

Μπαμπάς, Quentin Greban, Helene Delforge, εκδ. Φουρφούρι

"Μπαμπάς.
Δύο συλλαβές, τόσα πολλά νοήματα.
Η περηφάνια που νιώθεις, ο φόβος του λάθους,
η τρυφερότητα που τολμάς να ξεδιπλώσεις,
η αγάπη που δείχνεις κάθε στιγμή.
Υπάρχουν πολλά είδη μπαμπάδων,
όλοι τους όμως ελπίζουν το ίδιο πράγμα:
να είναι το παιδί τους όσο πιο ευτυχισμένο γίνεται".

Ο Μπαμάς μου, Παναγιώτα Πλησή,εικ :Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Ψυχογιός

«Τι θα φάμε σήμερα, μπαμπά;»

«Πένες αλά μπαμάς!»

«Τι είναι αυτό πάλι;»

«Πένες με κολοκυθάκια».

«Μπαμπά, έχεις φτιάξει ξανά πένες με κολοκυθάκια;»

«Άλλες δυο φορές όταν ήμουν μπαμπάς».

«Και τότε τι πένες ήταν;»

«Αλά μπαμπάς!»

«Πώς ήταν όταν ήσουν μόνο μπαμπάς;»

Πώς είναι άραγε να ζουν δυο παιδιά μόνο με τον μπαμπά τους;

Ο ήρωας της ιστορίας μας διηγείται οικογενειακές στιγμές δοσμένες με χιούμορ, που δείχνουν πόσο ξεχωριστή είναι η οικογένειά του. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

https://www.psichogios.gr/o-mpamas-moy.html

Ο Μπαμπάς μου, Soosh, εκδ. Φουρφούρι

Μια υπέροχα εικονογραφημένη ιστορία, μια ωδή στην πατρότητα

 Με κάνει να γελάω. Λέει τις καλύτερες ιστορίες για να κοιμηθώ. Δεν με νοιάζει τι κάνουμε, αρκεί να είμαστε μαζί…

Με πανέμορφη εικονογράφηση, η πρωτοεμφανιζόμενη καλλιτέχνις Soosh περιγράφει στο βιβλίο Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ τη μαγική σχέση ανάμεσα σε έναν τεραστίων διαστάσεων μπαμπά και την κόρη του. Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της, η Soosh αναζητούσε έναν «ήρωα προστάτη» για υποστήριξη. Ξεκίνησε να ανεβάζει μια σειρά υπέροχων εικόνων στο Instagram και αμέσως έκανε τεράστια αίσθηση κι έγινε viral. Πλέον συνοδεύονται με κείμενο και αποτελούν μια ωδή στην πατρότητα.

Η Soosh δημιούργησε έναν γίγαντα μπαμπά που αγαπά την αξιολάτρευτη κορούλα του άνευ όρων. Τον έφτιαξε τόσο μεγάλο, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τους ήρωες ή τους γονείς τους (οι οποίοι για τους τυχερούς ταυτίζονται). Η γενειάδα του της θυμίζει κάτι πολύ παλιό, δυνατό, στέρεο. Είναι εκείνος που βρίσκεται κοντά σου επειδή σε αγαπάει έτσι απλά, χωρίς προϋποθέσεις και για πάντα. Είτε παίζει μαζί σου φανταστικές ιστορίες, είτε σου μαθαίνει νέα πράγματα, είτε θες να αποφύγεις τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι, ο Μπαμπάς είναι πάντα εκεί όταν τον χρειάζεσαι. Μια ξεχωριστή, όμορφη εικονογραφημένη ιστορία που ξεχειλίζει  μαγεία και αγάπη. https://brainfood.gr/proion/o-mpampas-moy/

Ιδανικό για νέους μπαμπάδες αλλά και δώρο για την Ημέρα του Πατέρα!

Ο Μπαμπάς μου είναι ψηλός και δυνατός Μα… Coralie Saudo, εικ: Kris Di Giacomo, εκδ  Μικρή Σελήνη

Πως μπορούν άραγε να λειτουργήσουν κάποια πράγματα όταν χρειάζεται κάποιος να μπει στη θέση του άλλου; Είναι όλα τότε κανονικά ή μήπως παράξενα, αστεία και …απολύτως κατανοητά;

Η ιστορία λοιπόν ξεκινά κάπως έτσι: Ο Μπαμπάς μου είναι ψηλός και δυνατός μα κάθε βράδυ επαναλαμβάνεται ή ίδια ιστορία!

Δεν θέλει να πάει για ύπνο όσο τρυφερά κι αν του μιλάει ο γιος του. Πεισμώνει κι αρχίζει το τρέξιμο στα δωμάτια του σπιτιού. Ούτε η αυστηρότητα τον ηρεμεί,  μόνο το αν ξεκινήσει να του διαβάζει παραμύθια. Κι όλοι ξέρουμε πως ένα παραμύθι δεν είναι ποτέ αρκετό. Κι όσο περνάει η ώρα και χαμηλώνουν τα φώτα ο μπαμπάς φοβάται το σκοτάδι και επειδή δυσκολεύεται να κοιμηθεί θέλει κοντά του το γιο του  ή να του αφήνει  ένα φως ανοιχτό….

Μια ιστορία εν συναίσθησης από τις πιο αντιπροσωπευτικές. Η Coralie Saudo μοιράζεται μαζί μας μεγάλες αλήθειες για μικρούς μπόμπιρες που μόνο σαν αντιστραφούν οι όροι και η οπτική γωνία που βλέπει κάποιος τα πράγματα μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες, τις φοβίες και τα συναισθήματα του άλλου. Αντιστροφή ρόλων λοιπόν που προσφέρει μια πολύ έξυπνη και χιουμοριστική ιστορία που διδάσκει χωρίς καμιά διάθεση διδακτισμού.

Ένα παιχνίδι που μπορεί να παιχτεί μέσα σε μια τάξη με μεγάλη επιτυχία και να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά να μπουν στη θέση του άλλου και να βιώσουν αποφάσεις, προτροπές, συναισθήματα και αγωνίες …γονέων!

Με την αφαιρετική εικονογράφηση του Cris Di Giacomo που το κάνει ακόμα πιο ελκυστικό και απολαυστικό.

Ψάξτε το εδώ : https://mikriselini.wordpress.com/
 

Μ΄αγαπάς, Μπαμπά; Βασίλης Κουτσιαρής, εικ :Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Η ιστορία μιας μικρής λεύκας, στρογγυλής, κοντής και διαφορετικής. Μιας λεύκας που γεννήθηκε σε ένα δρόμο μοναχικό ανάμεσα σε άλλες λεύκες που φάνταζαν όλες μαζί σαν στρατιωτάκια, παραταγμένα σε δυο σειρές. Ψήλωναν, μεγάλωναν κι αποδοχή ζητούσαν από τον  «μπαμπά» τους τον κυρ Σταύρο. Κι εκείνος καμιά φορά χαμογελούσε στα «αγόρια» του. Η λεύκα η πιο μικροκαμωμένη ήταν και η πιο παιχνιδιάρα. Μόνο που μιλούσε διαφορετικά, μεγάλωνε διαφορετικά, γέλαγε διαφορετικά, σκεφτόταν διαφορετικά... Τα αδέλφια της την μάλωναν, την απόπαιρναν και  την έφερναν γρήγορα σε …τάξη. Και μια μέρα ακούστηκε εκείνη η φοβερή φράση από το στόμα του «μπαμπά» τους. Εκείνος κοιτάζοντας  την μικρή λεύκα είπε: «Τι λάθος έκανα με σένα;» Αυτό ήταν αρκετό για να αλλάξει η ζωή της και η συμπεριφορά των άλλων απέναντι της. Άρχισαν να την κοροϊδεύουν και να γελούν μαζί της ακόμα κι όταν εκείνη θύμωνε. Δεν το έβαλε κάτω ποτέ, άλλωστε είχε πάντα τους φίλους της. Στα κλαδιά της  μαζεύονταν  όλες οι πεταλούδες του κόσμου, οι πολύχρωμες. Κι άρχισαν οι κακίες, οι ζήλιες και οι παράξενες κινήσεις από τα άλλα δέντρα, από τους γείτονες, από όλον τον κόσμο.  Εκείνες που φέρνουν τα μαντάτα τα άσχημα, τα παραποιημένα και που πολλές  φορές  γίνονται η αιτία  για λάθος αποφάσεις, για κινήσεις που διαλύουν …ζωές! Που φέρνουν  κλάμα, πόνο και  θυμό.  Και σαν ηρεμήσει η τρικυμία και τα πράγματα γίνουν όπως τα θέλουν οι άλλοι  κάνεις δεν ξέρει ή νοιάζεται πόσο πλήγωσε και  αν τότε η ευτυχία θα απλωθεί παντού. Τα αποτέλεσμα κι εκείνο θα είναι μάλλον αντίθετο απ αυτό που όλοι περίμεναν. Κι επειδή έρχεται μια  στιγμή που όλοι και όλα  βρίσκουν τη θέση τους στη ζωή, την αξία και τον προορισμό τους θα φτάσει κι εκείνη η φοβερή βροχερή νύχτα και τα πράγματα θα γίνουν ….αλλιώς!

Από τα πιο δυνατά, αληθινά και καλογραμμένα κείμενα. Ένα βιβλίο για παιδιά και μεγάλους που ΄χει σαν θέμα του την διαφορετικότατα και κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω  πως κρύβει μέσα του κι άλλους θησαυρούς. Γεμάτο συναίσθημα, γεμάτο γιατί, παράπονα και μύχιες σκέψεις. Γεμάτο καταστάσεις που αλλάζουν ζωές …ανθρώπων. Γεμάτο αποφασιστικότητα, πείσμα, ανοχή , σιωπηλές συγνώμες και δυνατά σ΄αγαπώ. Γεμάτο ψυχή για εκείνα τα ανείπωτα μα και τα ειπωμένα που σαν φύγουν από το στόμα κάποιου κατρακυλούν και παρασέρνουν χίλια δυο στο διάβα τους. Και μεγαλώνουν και φουντώνουν και συσσωρεύονται. Όμως εδώ δεν χρειάζονται ήττες. Θέλει δουλειά, θέλει υπομονή  και τύχη, να καταλάβουν όσοι πίκραναν τους άλλους πως έχει ο καιρός γυρίσματα και η ζωή …τερτίπια. Όσο και αν αλλάξει η εμφάνιση κάποιου, η ψυχή του παραμένει πάντα ίδια.

Να ακούμε τους άλλους, να προσέχουμε κι εμείς το λόγο μας. Να αποδεχόμαστε το διαφορετικό, να κρίνουμε αυστηρά μόνο τους εαυτούς μας και να μην πληγώνουμε, να μην κοροϊδεύουμε, να μην ακολουθούμε τη μάζα στα …κακά, στα παράλογα, στα δήθεν καθώς πρέπει.

Βασίλη Κουτσιαρή, από τα καλύτερα βιβλία σου. Ώριμος λόγος, ψυχής λόγος, καλογραμμένο, γεμάτο βιβλίο. Γεμάτο απ΄όλα τα συναισθήματα, γεμάτο ιδέες για παραπέρα επεξεργασία σε τάξεις, σε ομάδες ανθρώπων μεγαλύτερων. Πραγματικά συγκινητικό, γεμάτο συμβολισμούς και μηνύματα. Λεύκα, η ψηλή λυγερή και συχνά κλαίουσα. Η γεμάτη άνθη που σκορπίζονται στο αέρα σαν λέξεις που φτάνουν ίσαμε τα πιο παράξενα και δύσβατα μονοπάτια του κόσμου …της ψυχής.

Ένα βιβλίο που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να αποδώσει σε εικόνα καλύτερα από την Κατερίνα Βερούτσου. Όλο το συναίσθημα ζωντάνεψε στη δική της παλέτα, όλες οι μορφές χωρίς να  είναι έντονες, αποτυπώθηκαν όπως έπρεπε.

Για παιδιά και για μεγάλους και ας νομίζουν κάποιο πως είναι δύσκολο για μικρές ηλικίες. Αλήθειες λέει όπως τα καλά παραμύθια και τα παιδιά το καταλαβαίνουν αυτό, το νοιώθουν και το ξεχωρίζουν και …τους μένει! (από τα Παραμύθια του Σαββάτου)

Αγαπημένε μου μπαμπά, Κατερίνα Χριστόγερου, εικ: Γιώργος Πετρίδης, εκδ, Μεταίχμιο

Αγαπηµένε µου ΜΠΑΜΠΑ

Όσα νιώθω για σένα είναι δύσκολο να χωρέσουν σε ένα βιβλίο. Επειδή όμως θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου, τα κατάφερα!

Σου χαρίζω αυτό το βιβλίο για να σου εκφράσω τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου, να σου θυμίσω τις όμορφες στιγμές μας.

Στις σελίδες του έκανα πολύχρωμες ζωγραφιές, σου έγραψα μηνύματα γεμάτα αγάπη, κόλλησα τις φωτογραφίες μας και πέρασα υπέροχα γιατί σκεφτόμουν διαρκώς εσένα, τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου!

Ένα πρωτότυπο βιβλίο-δώρο µε πλούσια εικονογράφηση και ποικίλες δραστηριότητες για την ανάπτυξη της δηµιουργικότητας των µικρών παιδιών και την ενίσχυση της σχέσης τους µε τον γονιό.

Για τη γιορτή του, τα γενέθλιά του, τη Γιορτή του Πατέρα, και όχι µόνο!

Ο μπαμπάς μου ο ήρωάς μου, Παναγιώτης Δημητρόπουλος, εικ: Αγγελική Δρακάκη, εκδ. Ελληνοεκδοτική.

Τίτλος που θα μπορούσε να ανήκει στον μπαμπά του καθενός μας. Ο μπαμπάς του Στέφανου όμως είναι διαφορετικός ή μάλλον έτσι νομίζουν οι συμμαθητές του. Ο Στέφανος είναι παιδί υιοθετημένο κι αυτό δεν είναι και πολύ καλοδεχούμενο από την τάξη του. Η μικρή Καλλιόπη ακούει μια ιστορία από τον μπαμπά της που συνέβη στον ίδιο και την δική του παρέα κάποτε κι αυτό την κάνει να καταλάβει πως πατέρας δεν είναι μόνο ένας φυσικός γονιός αλλά και  όποιος αγαπά  χωρίς όρια ένα παιδί που δεν είναι γεννημένο από τον ίδιο. Όλοι έχουμε ακούσει πολλές φορές τις λέξεις πατριός θετός πατέρας σαν ταμπέλες που δημιουργούν όχι και τόσο θετικά συναισθήματα. Η εικόνα όμως αυτή αλλάζει μόλις καταλάβουμε ή δούμε την συμπεριφορά που έχει ο συγκεκριμένος άνθρωπος απέναντι σε ένα παιδί που επέλεξε να γίνει πατέρας του. Και η μικρή Καλλιόπη σαν τελειώσει τη  διήγηση  της ιστορίας ο  δικός της μπαμπάς, θα καταλάβει πως πατέρας είναι  πραγματικά κι εκείνος που νοιάζεται, που ρισκάρει ακόμα και τη ζωή του για ένα  παιδί του που  ίδιος επέλεξε να είναι  « δεύτερος» μπαμπάς του και τούτη η αγάπη είναι ακόμη πιο δυνατή.

Μια ιστορία του Παναγιώτη Δημητρόπουλου συγκινητική, συμβουλευτική, νοσταλγική και πάνω απ όλα αληθινή. Για την υιοθεσία, την πατρική αγάπη, για τις γονεϊκές θυσίες που δεν έχουν όρια. Για τις ευκαιρίες που πρέπει όλοι να δίνουμε στη ζωή παιδιών, φίλων και όσων πληγώνουν άθελα τους, τους άλλους. Από άγνοια, από λαθεμένες αντιλήψεις και εκτιμήσεις.

Εικονογραφημένο από την Αγγελική Δρακάκη   σαν ταινία ρετρό και γεμάτη συγκίνηση!

Για παιδιά από 8 ετών … (από τα Παραμύθια του Σαββάτου)

Μπαμπά σ΄αγαπώ, Μάρω Θεοδωράκη, εικ: Νίκη Λεωνίδου, εκδ. Μίνωας

Μπορεί στ’ αλήθεια ένας μπαμπάς να χαμογελάει περισσότερο και να κατσουφιάζει λιγότερο; Μπορεί να χαρίσει χρόνο στο «λουλούδι του», στην κόρη του, και να μην αφήσει τις αναποδιές να μπαίνουν στη μέση; Οι στιγμές και οι συνήθειες αλλάζουν όταν εκείνη ταρακουνάει τα νερά, διεκδικεί και απαιτεί την παρουσία του. Ένας όμορφος κόσμος ξετυλίγεται με άξονα τον πιο ισχυρό δεσμό, εκείνον του πατέρα και της κόρης. Μια ιστορία γεμάτη τρυφερότητα κι αγάπη για την πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου.

https://minoas.gr/product/mpampa-se-agapo/

Ο δικός μου μπαμπάς, Μάκης Τσίτας, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκης

Όλοι οι μπαμπάδες είναι καλοί. Αν ρωτήσετε τα παιδιά τους, θα σας το πουν. Όμως ο δικός μου ο μπαμπάς είναι ο καλύτερος! Κι αυτό που λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια.

Έτσι ξεκινάει την αφήγησή της η μικρή ηρωίδα αυτής της τρυφερής ιστορίας. Μιλάει για τον μπαμπά της που είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος αλλά στα δικά της μάτια φαντάζει δυνατός, ατρόμητος, επιδέξιος, πολυτάλαντος, όμορφος, ευφυής. Το βιβλίο διακρίνεται και για την πρωτοτυπία του: το χιούμορ, που υπάρχει σε μεγάλη δόση, προκύπτει από την υπονόμευση (ή αντίθεση;) του κειμένου απ’ την εικονογράφηση. Έτσι, στα περισσότερα σημεία άλλο διαβάζουμε και άλλο βλέπουμε.

Το βιβλίο Ο δικός μου ο μπαμπάς φανερώνει τη δημιουργική συνεργασία του συγγραφέα με την εικονογράφο και την παιχνιδιάρικη διάθεσή τους.

Ένα βιβλίο που σίγουρα θα αγαπήσουν κόρες, γιοι και μπαμπάδες.(culturenow.gr)

To Αστεράκι του μπαμπά μου είμαι εγώ, Γεωργία Λαττά, εικ: Θέντα  Μιμηλάκη, εκδ. Διάπλους

«…Όταν μεγάλωσε, μια νύχτα έστρεψε το βέλος του ψηλά και σημάδεψε το σακουλάκι με τ' αστέρια. Εκείνο τρύπησε κι ένα μικρό αστεράκι έπεσε στο κρεβατάκι μου, πάνω στην κουβερτούλα μου. Έτσι γεννήθηκα εγώ….»

 Κι έτσι ξεκινά η κοινή πορεία πατέρα και παιδιού. Μια σχέση έντονη, καταλυτική, καθοριστική για τη ζωή και των δυο. Ο πατέρας, ένα πρόσωπο ισχυρό όσο κι ευάλωτο, ανοίγει μονοπάτια κι ενθαρρύνει το γιο του να μάθει τα πάντα για τον κόσμο. Ο μικρός διευρύνει τους ορίζοντές του, ετοιμάζεται να βγει δυναμικά στη ζωή και διαμορφώνει άποψη για το ρόλο που θα διαδραματίσει στην ενήλικη ζωή του. "Όταν φεύγει στενοχωριέμαι. Όμως μου 'χει πει πως κάθε μέρα πρέπει να οργώνει τρεις φορές τα χωράφια του κόσμου ώστε να μην πεινάσω ποτέ. Το ίδιο θα 'κανα κι εγώ γι' αυτόν, αν μπορούσα.

Για παιδιά από 5 ετών (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Παπούτσια με φτερά, Μαρία Παπαγιάννη, εκδ. Πατάκης

«-Καμιά φορά οι λέξεις αλλάζουν σημασία.

-Πως αλλάζουν οι λέξεις;

-‘Όπως και οι άνθρωποι

-Οι άνθρωποι μεγαλώνουν

-Ακριβώς έτσι κι οι λέξεις. Μεγαλώνουν κι αλλάζουν. Το  ΄πιασες;»

Ένα βιβλίο γεμάτο …λέξεις. Γεμάτο φαντασία, συναίσθημα, ποίηση. Δυο κόσμοι που συναντιούνται, συγκρούονται και συνυπάρχουν. Η Ρόζα είναι  μια μικρή σύγχρονη Αλίκη σε μια χώρα των Θαυμάτων αλλιώτικη. Μια χώρα που χωράει να μπεις μέσα από ένα σπιρτόκουτο, χωρίς να χρειαστεί να γίνεις …μικρή, θα μεγαλώσει λίγο εκείνο! Μια χώρα που κρύβει μυστικά και που εκεί « μπαίνει » κι η Ρόζα σαν θέλει να αποφύγει το σήμερα, την θλίψη, τον φόβο,  την πραγματικότητα. Ένας κόσμος διαφορετικός που συμβαίνουν όλα τα παράλογα, τα παράξενα , τα λησμονημένα, τα …παραμύθια, οι περιπέτειες με πειρατές, οι ήρωες που θα θέλαμε να υπάρχουν, οι γλώσσες  και οι λέξεις. Οι γλώσσες που χάνονται και οι σκέψεις που πονούν.

Μια ιστορία λοιπόν για τη μικρή Ρόζα που ζει μόνο με τον μπαμπά της ,τον Άρη. Γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στο πόδι της όμως ο αγαπημένος της μπαμπάς δεν την αφήνει να το σκέφτεται… πολύ. Και της χαρίζει ένα ημερολόγιο «…Για να γράφεις, πριγκίπισσα, ό,τι θέλεις. Να γράφεις και ό,τι φοβάσαι. Κι ύστερα, δεν θα φοβάσαι. Θα σε προσέχουν οι λέξεις….».

Λέξεις λοιπόν, λέξεις πολύ δυνατές, φράσεις που μένουν και εικόνες από μια φαντασία αχαλίνωτη. Λέξεις που μπαίνουν μέσα στα όνειρα και δημιουργούν εικόνες που όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε, να ονειρευτούμε, ειδικά όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν δεν ξέρουμε τις λύσεις στα μικρά ή μεγάλα προβλήματα της ζωής. Γιατί αλίμονο σε όποιον «…νομίζει πως έχει απαντήσεις για όλα, είναι χαζός…». Κι λίγο πιο κάτω θα συμπληρώσει η Μαρία Παπαγιάννη με το μοναδικό της λόγο και τρόπο για αυτούς που θέλουν να ζουν μόνο με όσα βλέπουν τα μάτια τους: «…Λυπήσου τους, …που δεν ονειρεύονται...».

Κι η ιστορία συνεχίζεται ανάμεσα σε δυο κόσμους, των ματιών και της ψυχής. Της πραγματικότητας,  μιας καινούργιας γειτονιάς με το Βασίλειο των Γάτων με τα ποιητικά τους ονόματα, της Οδού Μοιρών, ανθρώπους και νέους φίλους από διάφορες χώρες και καταβολές. Ένα «πάτσγουορκ» συναισθημάτων, καταστάσεων και συμβάντων που κλείνουν μέσα τους τη λαχτάρα της αποδοχής, το φόβο των μεγάλων γεγονότων, τη δίψα για νέες περιπέτειες. Η Ρόζα νοιώθει και είναι διαφορετική για αυτό και με τον γάτο της τον Γκαμπίτο θα βρεθούν στην Πολιτεία του Βυθού για νέες περιπλανήσεις, όνειρα, αποκαλύψεις, φόβους, χαμένα όνειρα κι ελπίδα. Θα ζήσουν ένα πόλεμο διαφορετικό με τους Γλωσσοκτόνους ,θα πολεμήσουν κι αυτοί για σώσουν τις λέξεις, τις γλώσσες που χάνονται, τις παραδόσεις των τόπων και τα παραμύθια. Θα βάλουν φτερά στα παπούτσια τους κι έτσι θα  γνωρίσουν την ιστορία του Χαλίλ και την κατάρα που τη συνόδευε. Μια ιστορία που θυμίζει εκείνο το ταξίδι που σημασία έχει η διάρκεια, τι συναντάς , ποιους συναντάς κι όχι ο προορισμός, το τέλος. Και μην ξεχνάμε, σε εκείνη την πολιτεία του Βυθού, που όλα ζουν σε ένα πραγματικό όνειρο πως οι καρποί, κι οι λέξεις… κρέμονται στα δέντρα!

(από τα Παραμύθια του Σαββάτου)

Ο δικός μου παππούς, Μάκης Τσίτας, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκης

Ο δικός μου ο παππούς είναι ξεχωριστός. Και είναι βέβαια ο καλύτερος! Το ξέρω κι εγώ, αλλά το ξέρουν και όλοι οι άλλοι. Μαζί του όλα είναι ωραία και συναρπαστικά!

Ένα βιβλίο πολύ τρυφερό για τους « δυο φορές μπαμπάδες» της ζωής μας. Με μικρό αφαιρετικό κείμενο, που όμως τα λέει όλα και με εκπληκτική εικονογράφηση από την Λίλα Καλογερή που συμπληρώνει όσα δεν λέγονται με λόγια.

Για παιδιά από 4 χρόνων…

Ο Νόι και η Φάλαινα, Benzi Davies, Απόδοση στα Ελληνικά : Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδ. Ίκαρος

Ο Νόι είναι ένα μικρό αγόρι που ζει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Ο μπαμπάς του είναι ψαράς κι όλη μέρα λείπει  από το σπίτι. Το μικρό αγόρι για συντροφιά έχει 6 γάτες  και …τον εαυτό του. Μια μέρα που  ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα ο μικρός Νόι βρήκε …ένα φίλο. Μια μικρή φάλαινα που ξέβρασε το κύμα στην ακτή. Την πήρε σπίτι του, να την έχει παρέα του, στην μπανιέρα, κρυφά. Όχι όμως για πολύ…

Μια υπέροχη μικρή, απλή ιστορία  αλλά  πλούσια σε νοήματα και συναισθήματα. Μια φάλαινα είναι ποτέ δυνατόν να ζήσει έξω από το νερό; Κι αν ναι πώς να τη βάλει ένα μικρό παιδί μέσα σε μια μπανιέρα; Τα μεγάλα, τα δύσκολα είναι όλα αυτά που θέλουμε. Η μοναξιά γεννά δύναμη, γεννά τα ακατόρθωτα. Μια ιστορία με λόγια λίγα που λένε όμως πολλά. Χωρίς περιττές λέξεις  ο συγγραφέας μας μιλάει για την μοναξιά, την ανάγκη φίλων, την  έλλειψη του γονέα… Κι εδώ μπαίνει  η φαντασία, το όνειρο ,τα  μεγάλα …βήματα. Μια ιστορία συγκινητική, για τα ζώα που είναι απροστάτευτα στη μανία της φύσης, στην  δικαιοδοσία του ανθρώπου. Μια ιστορία για όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά και την ίδια στιγμή μακριά από αγαπημένα τους πρόσωπα. Μια ιστορία για τους φίλους που είναι δύσκολο καμιά φορά να έχουμε και που σαν αποκτήσουμε ίσως να αλλάξει τελείως η ζωή μας.  Για την αξία της προσφοράς, της αληθινής, αγνής αγάπης. Μια ιστορία μοναξιάς που πρυτανεύει το μεγαλείο μιας μικρής ψυχής. Μια ιστορία για εκείνους τους γονείς που δουλεύουν πολύ,  που θα ΄θελαν, ίσως, αλλά δεν μπορούν να αφιερώσουν χρόνο στα παιδιά τους. Χρόνος που τόσο έχουν ανάγκη, χωρίς κουβέντες καμιά φορά, έστω και σαν φυσική παρουσία. Το ΜΑΖΙ είναι πάντα καλύτερο και πάντα δίνει την δύναμη να αντέξει κάποιος άλλες απώλειες, να σκεφτεί πιο λογικά, πιο γήινα, να πάρει δύσκολες και σωστές αποφάσεις.

Για μια ακόμα φορά ο Benji Davies γράφει ένα μικρό αριστούργημα και καταφέρνει να δημιουργήσει  μια ιστορία πολύ τρυφερή, με ιδιαίτερα νοήματα, μια ιστορία που εικονογραφεί ο ίδιος, μοναδικά και παραστατικότατα. Μια ιστορία που έχει αποδώσει στα ελληνικά ο Αντώνης Παπαθεοδούλου και που θα λατρέψουν μικροί μεγάλοι.

Για κάθε ηλικία από 4 χρονών… (Από τα παραμύθια του Σαββάτου, Ελένη Μπετεινάκη)

Και φυσικά την δεύτερη ιστορία  : Ο Νόϊ και η Φάλαινα τον χειμώνα, Benji Davies, (απόδοση: Αντώνης Παπαθεοδούλου), εκδ. Ίκαρος

«Ευτυχώς, ο μπαμπάς έφερε το γάλα» Neil Gaiman, εικ: Skottie Young, εκδ. Παπαδόπουλος

«…Η μαμά «λείπει ταξίδι για δουλειές». Συγκεκριμένα σε ένα συνέδριο όπου παρουσιάζει μια σοβαρή έρευνα για... τις σαύρες. Έτσι την ευθύνη των παιδιών, του μικρού αφηγητή της ιστορίας του Νιλ Γκάιμαν, και της αδελφούλας του, αναλαμβάνει πρόθυμα ο μπαμπάς· μαζί με αρκετές υποχρεώσεις. Όπως αυτήν της ετοιμασίας του πρωινού. Πλην δεν υπάρχει γάλα για τα δημητριακά τους. Και ο μπαμπάς, «Καημένα μου παιδιά» είπε «θα τρέξω μέχρι το μπακάλικο στη γωνία. Θα σας φέρω το γάλα». Και έφυγε. Και τα παιδιά περίμεναν. Και περίμεναν. Με τις ώρες. Όταν, έστω και αργοπορημένος, γύρισε με το γάλα στο χέρι, είχε μια έξαψη στο πρόσωπό του και μια λάμψη στα μάτια. Και πώς όχι; Αφού τη στιγμή που βγαίνει από το μπακάλικο βλέπει να πλανιέται στον αέρα ένας πελώριος ασημένιος δίσκος, από τον οποίο ξεχύθηκε ένα φως λαμπερότερο κι από τον ήλιο που τον ρούφηξε στο εσωτερικό του ιπτάμενου σκάφους. «Ευτυχώς είχα βάλει το γάλα στην τσέπη του παλτού μου».

Πάντοτε, στις μετέπειτα ανήκουστες περιπέτειές του, ο νους του στο γάλα. Μην τυχόν και τον θεωρήσουν ασυνεπή τα παιδιά, μην τυχόν και δεν τους προσφέρει αυτό που τους υποσχέθηκε. Με το γάλα πότε στην τσέπη, πότε στα χέρια, περιπλανήθηκε σε κόσμους άγνωστους, σε χρόνους από το παρελθόν και το μέλλον. Πλάσματα φανταστικά, πετράδια πολύτιμα, πολύχρωμα, η ωραία και αυστηρή Βασίλισσα των Πειρατών, πολεμιστές της ζούγκλας που είναι έτοιμοι να τον θυσιάσουν για να πάει καλά η σοδειά τους, χαμένοι ήπειροι, άγνωστοι κόσμοι, το σύμπαν στα πόδια του, φιλίες, αποχαιρετισμοί, ναι, ήταν πολύ τυχερός που είχε μαζί του το γάλα, με το οποίο οι δεινόσαυροι του διαστήματος φωτογραφήθηκαν πριν τον αποχαιρετήσουν. Ω, και τι δεν έζησε ο πατέρας μες στο πρωινό που πετάχτηκε να φέρει το γάλα. Μα και πόσα δεν απόλαυσαν τα παιδιά, αν και σε ορισμένα σημεία τον φρέναραν. Τόσος ο καλπασμός της φαντασίας του! Κι άλλη τόση η ευτυχία του ότι τους πρόσφερε κάτι που δεν το έκανε συχνά, ή μάλλον κάτι που δεν το είχε κάνει ποτέ άλλοτε: τους χάριζε λίγη από την ώρα του, τους φανέρωνε αισθήματα κρυμμένα, έκανε πλάκα μαζί τους, αφηνόταν σαν έφηβος. Κι εκείνα αφήνονταν….Χαρακτήρισα το βιβλίο καθηλωτικό και είναι. Είναι όμως και αστείο και ευφυές και χαριτωμένο. Και στοχεύει στις οικογενειακές σχέσεις, ιδιαιτέρως στις σχέσεις πατέρα και παιδιών….

Ελένη Σαραντίνη : https://diastixo.gr/kritikes/paidika/3435-neilgaiman
 

Τον Μπαμπά μου αγαπώ, Συγγραφέας: Joanna Walsh ,Μετάφραση: Ειρήνη Χριστοπούλου,Εικονογράφηση: Judy Abbott

Πώς περνάς τη μέρα με τον μπαμπά σου; Ένα υπέροχο εικονογραφημένο βιβλίο που μέσα από στιχάκια περιγράφει την τρυφερή σχέση γονιού και παιδιού. https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CF%8E

Πάντα θα σ΄ αγαπώ παππού, Πηγή Γρύλλη, εικ: Μάρω Αλεξάνδρου, εκδ. Σαϊτης

Ο μικρός Νικόλας είναι πολύ δεμένος με τον παππού του. Περνούν αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο τους μαζί, διασκεδάζουν, τραγουδούν και παίζουν μουσική. Όταν, όμως, ο παππούς αρχίζει να ξεχνά και δυσκολεύεται να θυμηθεί ως και το όνομα του εγγονού του, εκείνος θυμώνει…

Μια ιστορία για την πολύτιμη και ξεχωριστή σχέση παππού και εγγονού, για την αξία και σημασία των οικογενειακών δεσμών και για το σεβασμό στην τρίτη ηλικία, τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές της. Το 2017 απέσπασε Έπαινο Ιστορίας Βραχείας Φόρμας για παιδιά 3-6 ετών, από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.

Η συγγραφέας Πηγή Γρύλλη είναι κοινωνική λειτουργός και δασκάλα. Κείμενά της έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Η εικονογράφος Μάρω Αλεξάνδρου είναι αυτοδίδακτη και έχει εικονογραφήσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 150 παιδικά βιβλία κάθε είδους.

Για παιδιά από 5 ετών. https://saiti.gr/product/panta-tha-s-agapo-pappoy/

Γορίλας στο φεγγάρι, Ελένη Κατσαμά, εκδ. Πατάκης

«Πώς περνάει ένα κορίτσι της ηλικίας σου σ’ αυτό εδώ το μέρος;» Σκέφτηκα για λίγο. Θα μπορούσα να της πω ότι κυρίως μαλώνω με την Ιωάννα Παλμήρα και μάνα μου, ότι βάζω πού και πού φωτιά στο σπίτι μας και ότι ύστερα τριγυρίζω από δω κι από κει, ότι γράφω γράμματα συμπόνιας σε φυλακισμένους οι οποίοι μου απαντούν, χωρίς να με ξέρουν, πως είμαι το πιο κοντινό τους πρόσωπο, αλλά δεν μου φάνηκε τόσο καλή ιδέα.

Όλα ξεκινάνε όταν η Μαρία αποφασίζει να ενώσει τα κομμάτια ενός παζλ που δεν γνωρίζει ακόμα ότι είναι κομμάτια ούτε ότι μπορεί να συνθέσουν μια εικόνα, τα οποία θα την οδηγήσουν στον χαμένο από χρόνια πατέρα της.

Μια συλλογή από μυστηριώδη λαγινάκια, ένας ημιτελής κουρδιστός γορίλλας κι ένας αληθινός, με μάσκα, στο δάσος, ένας Αντρέας και εγκαταλειμμένα τροχόσπιτα που έξαφνα κατοικούνται, μια αρχαιολογική ανασκαφή κι ένας ξαφνιασμένος κύριος Αναστάσης, το χαμένο από καιρό Δαχτυλίδι του Μίνωα και το Μάτι του Τουταγχαμών που κουβαλάει πάνω του την κατάρα της μούμιας. Και μαζί με όλα αυτά, «ένα ξεχασμένο συρτάρι στην ντουλάπα, παρακαταθήκη του μπαμπά, που είχε μέσα βίδες και βιδάκια, τροχαλίες και μαγνήτες, γρανάζια κι ελατήρια, καθρεφτάκια, μοχλούς, καλώδια, κλειδάκια και δεκάδες άλλα μικροσκοπικά μαραφέτια και που είχε γλιτώσει μυστηριωδώς από την ανεκδιήγητη σχολαστικότητα της μάνας μου».

Πώς σχετίζονται όλα αυτά με το πρώτο βήμα του ανθρώπου στο φεγγάρι, με τον γορίλλα που ήθελε να το κάνει δικό του (το φεγγάρι), την τίγρη του κάδρου που τη λένε Τζουν και τις χρυσόμυγες της Πένι Λι;

Δεν έχεις παρά να το μάθεις, αγαπητέ αναγνώστη, αρκεί να αφήσεις στην άκρη τον ορθολογισμό σου και να βουτήξεις στον κόσμο του Γορίλλα στο φεγγάρι. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου.

Βραβείο λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Αναγνώστης» - Κατηγορία: Λογοτεχνικό βιβλίο για παιδιά

Αναγραφή στη λίστα White Ravens

Κρατικό Βραβείο Εφηβικού - Νεανικού Λογοτεχνικού Βιβλίου

Η Ζωή με τον μπαμπά μου, Δημήτρης Τσιλινίκος, εικ: Χρήστος Μπουλούμπασης, εκδ. Επόμενος Σταθμός

«Η μαμά Λείπει σε ταξίδι”, οπότε κι εγώ ζω τη ζωή μου με τον μπαμπά. O μπαμπάς είναι κάτι σαν τον Σούπερμαν. Έχει κρυφές υπερδυνάμεις που καμιά φορά δεν τις ξέρει ούτε κι ο ίδιος! Μόνο έτσι εξηγείται πώς καταφέρνει και τα βγάζει πέρα… με τα δύσκολα που του βάζει η Ζωή.
Ποια μπορεί να είναι η καθημερινότητα ενός παιδιού που ζει με τον μπαμπά του, όταν η μαμά «λείπει» από το σπίτι; Πώς τα μάτια ενός παιδιού μεταφράζουν αυτή την πραγματικότητα; Έχει τη δυνατότητα ένα παιδί να συμμετάσχει στις ευθύνες που απορρέουν από μια τέτοια συμβίωση, δίχως να ακυρωθούν όλα όσα απαρτίζουν τον παιδικό κόσμο; Πότε η παιδική ανεμελιά συναντά την συνεργασία; http://epomenostathmos.gr/h-zoh-me-ton-mpampa/

Τον μπαμπά μου αγαπώ, Τζάιλε Αντρέ, εικ: Έμμα Ντοντ, εκδ Ψυχογιός

Τον µπαµπά µου αγαπώ γιατί είναι χαρωπός, γκαφατζής, καλοσυνάτος µα και τόσο τρυφερός. Μια όµορφη ιστορία για την υπέροχη σχέση ανάµεσα στον πατέρα και το παιδί του.

https://www.psichogios.gr/ton-mpampa-moy-agapw.html

Μπαμπάς Κομάντο,Νιλ Σινκλερ. εκδ. Ψυχογιός

Κρατάτε στα χέρια σας ένα ανεκτίμητο εγχειρίδιο εκπαίδευσης μάχιμων πατεράδων. Γραμμένο από τον πρώην κομάντο και πατέρα τριών παιδιών Νιλ Σινκλέρ, το εγχειρίδιο αυτό με λίγα λόγια και σταράτα θα σας μάθει πώς:
Να οργανωθείτε για την άφιξη του νεοσύλλεκτου.
Να ετοιμάζετε θρεπτικά γεύματα για τη μονάδα σας.
Να αντιμετωπίζετε ανταρσίες στις γραμμές σας.
Να διατηρείτε το ηθικό σας ακμαίο και να ψυχαγωγείτε τους στρατιώτες σας.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ!

https://www.psichogios.gr/mpampas-komanto.html

Ο καλός μου ο μπαμπάς Alison Ritche, εκδ. Modern Times

Ο καλός μου ο μπαμπάκας με ξυπνάει κάθε πρωί, μου χαϊδεύει τη μουσούδα και μου δίνει ένα φιλί. Το μικρό αρκουδάκι και ο μπαμπάς του κάνουν μαζί υπέροχα πράγματα - σκαρφαλώνουν σε ψηλά βουνά, χορεύουν στη βροχή και λένε όμορφες ιστορίες ώσπου να βγουν τα αστέρια στον ουρανό. Το σημαντικότερο είναι πως, ό,τι κι αν κάνουν, είναι μαζί!

Μια Αγκαλιά, Μαρίνα Γιώτη, εκδ. Διόπτρα

Οι περισσότερες κόρες έχουμε τεράστια αδυναμία στον πατέρα μας.
Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, μια σχέση που καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το άλλο φύλο, ένα πρότυπο που μας κυνηγά σε όλη μας τη ζωή και ένα μέτρο σύγκρισης για κάθε άντρα που συναντάμε.
Κοντά του νιώθουμε ασφαλείς και η έλλειψή του μας ωθεί να ψάχνουμε αγωνιωδώς για κάτι που θα μπορούσε να καλύψει το κενό του.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τον ξεπερνάμε ποτέ και ας μην το παραδεχόμαστε. Όμως και οι μπαμπάδες μας δεν έχουν μάτια για άλλη, εκτός και αν είναι η αδελφή μας. Μεγαλωμένοι να μη δείχνουν τα αισθήματά τους, τα λόγια που τελικά δεν ειπώνονται δημιουργούν σχέσεις που κινούνται κάπου μεταξύ υπερπροστασίας και λατρείας.

Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής μας.

https://www.dioptra.gr/vivlio/leukomata-imerologia/mia-agkalia/ 
 

Να σας πω για τον μπαμπά μου; Βασίλης Κουτσιαρής, εικ :Ράνια Ηλιάδου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ξεφυλλίστε εδώ τις πρώτες σελίδες : https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/na-sas-pw-gia-ton-mpampa-mou 

Η λίστα ανανεώνεται συνεχώς....