Μια εντυπωσιακη έκθεση με έργα της Ηρακλειώτισσας ζωγράφου Στέλλας Κουκουλάκη γίνεται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη! Η έκθεση διεξάγεται στην γκαλερί Artion της Θεσσαλονίκης και θα διαρκέσει έως 30 Μαρτίου. Τα έργα, που φιλοξενούνται, περιλαμβάνουν δυσδιάστατους ζωγραφικούς πίνακες και πίνακες με όγκους, πίνακες με πολλαπλούς καμβάδες, ασύμμετρα και συμμετρικά τελάρα ενωμένα με ξύλινο barcode ή με μπάρες ανοξείδωτες, κατασκευές με σύρμα και καλώδια, ηλεκτρονικό εξοπλισμό όπως οθόνες, μικροελεγκτές Arduino, segments και φωτισμό LED. H έκθεση Artcode πραγματεύεται την ταυτότητα του σύγχρονου ανθρώπου που ταλαντεύεται ανάμεσα στο δίπολο της κοινωνικής ανέλιξης σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και στην ελευθερία έκφρασης που προλειαίνει το έδαφος για πνευματικές κατακτήσεις.
Οπως αναφέρει η Στέλλα Κουκουλάκη ο άνθρωπος αγωνίζεται να ζει ελεύθερος από κάθε πιθανό εμπόδιο που παρουσιάζεται στο διάβα του μέσα από δρόμους φαινομενικά αντίθετους αλλά αλληλένδετους. Καλείται να διαλέξει μονοπάτι ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο φως και το σκότος, τη διαφοροποίηση και τη μίμηση. Ζητά να μάθει για να ελευθερωθεί. Η ελευθερία στη σκέψη είναι η βάση για την πνευματική κατάκτηση που δείχνει το δρόμο για την αξιοποίηση των τεχνολογικών ευρημάτων. Η τεχνολογία καθεαυτή δεν είναι επιζήμια για τον άνθρωπο καθώς η χρήση της εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Η ευθύνη είναι στα χέρια του. Η ορθή χρήση αναφέρεται σε μια παγκοσμιοποίηση ανταλλαγής ανθρωπιστικών ιδανικών, τέχνης και παιδείας. Η λανθασμένη χρήση είναι επικίνδυνη και έρχεται σε αντίθεση με τον εξελικτικό της ρόλο καθώς ωθεί στον πνευματικό σκοταδισμό, στην εφήμερη διασκέδαση και στην μαζοποίηση.
Ολοένα και περισσότερα ακτιβιστικά κινήματα διεκδικούν την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τέτοιες εικόνες έρχονται σε αντιδιαστολή με την επικρατούσα τάξη πραγμάτων, η οποία υπαγορεύει ένα πρότυπο ζωής που δανείζεται ιδανικά εικονικής ευτυχίας. Το οικονομικό κριτήριο καθρεφτίζει υποσυνείδητα πλέον ένα status quo συνώνυμο του βαθμού της προσωπικής επιτυχίας. Στην ψηφιακή εποχή ή μνήμη είναι υπολογιστική, είναι εντολή και εκτέλεση. Η αναπαραγωγή είναι πια αντιγραφή και επικόλληση. Το κίνητρο; Το δέντρο της ζωής πάλλεται τεχνολογικά αλλά η μνήμη του είναι προϋπάρχουσα, θα έλεγε κανείς κληρονομική, καθώς στρέφει τα κλαριά του στην ομόνοια και τον αλτρουισμό πληκτρολογώντας το Enter σε κάθε εκπνοή.
Οι πνευματικές ιδιότητες της ανθρώπινης νόησης αποτέλεσαν έργο μελέτης του φυλετιστή και ανθρωπολόγου Φράνσις Γκάλτον. Επηρεασμένος από τις θεωρίες του Κοινωνικού Δαρβινισμού, ο Γκάλτον υποστήριζε ότι μονάχα τα πιο προικισμένα άτομα οφείλουν να αναπαράγονται μεταξύ τους σε μία προσπάθεια δημιουργίας ενός κοινού μοντέλου ανθρώπου για τη σύνθεση της πιο χαρισματικής κοινωνίας. Ο φυλετικός εξευγενισμός μέσα από την ταυτοποίηση της κοινωνίας [ευγονική] καταργεί την διαφορετικότητα που είναι προϋπόθεση ζωογόνα για την πολιτισμική εξέλιξη και την διατήρηση της παράδοσης.
Όμως, η ιστορία αποκαλύπτει ότι η διαφοροποίηση από την παθογένεια του κοινωνικού συνόλου δε βασίζεται στο DNA μιας ελίτ αλλά στην ουσιαστική κατάρτιση και αλληλεγγύη που ο αριστοτελικός άνθρωπος από τη φύση του προορίζεται να καλλιεργήσει για την επίτευξη της ευημερίας σε κάθε κοινωνικό σύνολο που η ύπαρξή του διαδραματίζει ρόλο καθοριστικό. Σε αυτά τα συμφραζόμενα ο άνθρωπος ατενίζει το μέλλον προσδοκώντας την ευημερία μέσα από την πραγματική επαφή με αξίες αυθύπαρκτες, που συντείνουν στην υγιή του συνύπαρξη σε ένα αρμονικό σύνολο. Η τέχνη προσλαμβάνεται μέσα από την πλατωνική ματιά ως κινητήριος μοχλός διαπαιδαγώγησης της ψυχής του ανθρώπου που προετοιμάζει το έδαφος για την δημιουργία μιας αριστοτελικής κοινωνίας.
