Η χαμένη χαρά της Θυμιώς…στα Παραμύθια της Δευτέρας!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Παλαιότερες εκδόσεις, βιβλία που έχουμε αγαπήσει, που διαβάζουμε δυνατά για όλη την οικογένεια. Που μπορεί να τα έχουμε στη βιβλιοθήκη μας και τα θυμόμαστε ξανά…

Η Ευθυμούλα, ένα γλυκό, αφράτο και λίγο άσχημο κοριτσάκι, σαν ήταν μικρή ένοιωθε τόση μοναξιά και δυστυχία που έχασε όλη της τη χαρά και στη θέση της μπήκε ο θυμός και η οργή. Και φούντωσαν τόσο πολύ που μεγαλώνοντας έγινε η πιο σπουδαία, θλιμμένη και θυμωμένη μάγισσα. Μια μάγισσα που άλλαξε ακόμα και το όνομα της κι όλοι πια την φώναζαν …Θυμιώ! Αγαπούσε πολύ τη συννεφιά, τη βροχή και την ησυχία των δρόμων ειδικά όταν εξ αιτίας του άσχημου καιρού δεν ακούγονταν πουθενά παιδικά γέλια και φωνές. Ώσπου μια τέτοια χειμωνιάτικη μέρα δυο τρία δυνατά χτυπήματα στην πόρτα της μάγισσας, άλλαξαν όλη της τη ζωή. Ένας νεαρός άνδρας, που το όνομα του ήταν Χάρη και που χρησιμοποιούσε πολύ τη λέξη χαρά, έκανε την εμφάνισή του. Αυτή όμως η λέξη, έφερνε στην θλιμμένη μάγισσα …αλλεργία και για αυτό αν ο Χάρης ήθελε να παραμείνει στον πύργο θα έπρεπε να τον φωνάζει …Μπάμπη. Και να΄ταν μόνο αυτό; Όλες τις λέξεις που είχαν μέσα τους το συνθετικό …χαρά θα άλλαζαν και  ένα μπιμπ θα ακουγόταν σε εκείνο το σημείο. Το τι ακολούθησε δε λέγεται. Κατ΄αρχήν μαζί με τον Χάρη-Μπάμπη χτύπησε κι ο έρωτας την πόρτα της Θυμιώς  κι ο νεαρός άνδρας κατάφερε να την κάνει να ξαναβρεί την χαμένη νεράιδα ΧΑΧΑ που΄ταν κρυμμένη στη σοφίτα του παράξενου αυτού πύργου. Και η συνέχεια ….μοναδική!

Ένα παραμύθι σύγχρονο, υπέροχο και γεμάτο συναισθήματα ή καλύτερα με εναλλαγές συναισθημάτων. Ένα παραμύθι της Βούλας Γιαγκάζογλου Παπούδα που θέλησε να μας βάλει στον πειρασμό να αναρωτηθούμε αν δεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, αν τον αγαπάμε και αν είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Μια ιστορία γεμάτη μοναξιά και χαμηλή αυτοπεποίθηση στην αρχή της αλλά με μπόλικα σημάδια αυτοβελτίωσης και  αλλαγής. Ο πόνος φέρνει κάποιες φορές κακή χρήση δύναμης πράξεων και μη συνετή διαχείριση ….εξουσίας. Όταν όμως ανακαλύψουμε την Αγάπη, κι όπου φωλιάσει ο έρωτας και ο καλός λόγος, τα πάντα αλλάζουν. Ένα παραμύθι για τις δεύτερες ευκαιρίες που όλοι χρειαζόμαστε, για τις αλήθειες και τα παιδικά τραύματα που πάντα υπάρχει κάποιος να μας τα βγάλει στην επιφάνεια, να μας «ακουμπήσει» και να μας  βοηθήσει. Για το γέλιο των παιδιών και των μεγάλων, για την οργή που σαν ξεσπά σπέρνει θύελλες και παρασύρει άδικα πολλές φορές τα πάντα. Για τις νεράιδες της χαράς και τα ξωτικά του θυμού που συνυπάρχουν στη ζωή και καλό είναι να ξέρουμε που κρύβονται, που ζουν και πώς να τα διαχειριστούμε στη η δική μας γήινη πορεία. 

Μια ιστορία να την πας ακόμα παραπέρα με τα παιδιά και να δεις πως η χαρά, το γέλιο κι η αγάπη νικούν πάντα τα κακά και τα άσχημα. Να μιλήσεις για όλα τα συναισθήματα, να δώσεις ακόμα πιο πολύ τροφή για φαντασία και λόγο. Ένα παραμύθι που φέρει την υπογραφή των εικόνων του από την Μαιρηλία Φωτιάδου παρασέρνοντας και θυμίζοντας  μας σε μια άλλη εποχή!

*Η χαμένη χαρά της Θυμιώς, Βούλα Γιαγκάζογλου Παπούδα, εικ :Μαιρηλία Φωτιάδου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Βρείτε εδώ το βιβλίο: https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/i-xameni-xara-tis-thumios

Μια φορά, ίσως να ήτανε παλιά, ίσως και στα χρόνια τα τωρινά,

ζούσε ένα κορίτσι γελαστό και σαν μέλι γλυκό, η Ευθυμία…

Η Ευθυμία, που λέτε, φαινόταν στα μάτια των άλλων παιδιών διαφορετική…

και η ζεστή καρδιά της με τα χρόνια πάγωσε και γέμισε με θυμό!

Τόσο θυμό, που άλλαξε το όνομά της και το έκανε Θυμιώ.

Η Θυμιώ έμαθε να μισεί τη ΧΑΡΑ! Ακόμη και στο άκουσμα της λέξης πάθαινε αλλεργία…

Μια μέρα βροχερή, όμως, κάποιος χτυπά επίμονα την πόρτα του σπιτιού της.

Θα ανοίξει την πόρτα η Θυμιώ; Θα δώσει μία ευκαιρία στον εαυτό της να αλλάξει;

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Για παιδιά από 5 χρονών…

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/