Bραβείο "Φεστιβάλ" απέσπασε το ντοκιμαντέρ "Πρωτόγονη Φωνή" της Βίκης Αρβελάκη στο 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας το οποίο διεξήχθη από 2-8 Αυγούστπυ 2020. Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ και συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα.
Πρωτόγονη Φωνή | Περίληψη
Ένα μικρό χωριό διοργανώνει το Μουσικό Διδασκαλείο, βαθιά στην ενδοχώρα της Kρήτης. Εκεί ο Fady , ένας μουσικός του κόσμου, συνεχίζει το εσωτερικό του ταξίδι μέσα από τους ήχους της λύρας. Η δυνατότητα του ανθρώπου να υπερβεί την ταυτότητα και την καταγωγή του, συντελούνταν πάντα με την ίδια πανίσχυρη γλώσσα επικοινωνίας. Tην μουσική.
Σκηνοθεσία : Βίκη Αρβελάκη
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Σταύρος Παπαδημητρίου | Γιώργος Δαράκης
Διεύθυνση Παραγωγής : Χρύσα Καπαγιωρίδου
Παραγωγή : Cyclos film
Σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μέρωνα
Ευχαριστούμε θερμά : ΑΝΕΚ LINES | 35N Cretan Distillery
Για την ταινία γράφει ο Νίκος Γραικός
Η Ελλάδα είναι ένα σταυροδρόμι. Βρίσκεται στο κεντρικό σημείο του κάθετου ιστορικού άξονα, από την αρχαιότητα μέχρι το σύγχρονο ελληνισμό, και του οριζόντιου γεωγραφικού άξονα, ανάμεσα στη δύση και την ανατολή. Πολλοί μορφωμένοι "ξένοι" έρχονται στη χώρα μας γιατί ψάχνουν μια χαμένη δική τους ισορροπία. Η Κρήτη με τα ριζίτικα και τις μαντινάδες, αλλά και με τις υπέροχες εναλλαγές τοπίων προσφέρουν τη δυνατότητα ενδοσκόπησης και ψυχικής ηρεμίας. Πώς θα γίνει όμως αυτή η συνάντηση χωρίς μια κοινή γλώσσα; Ίσως η μουσική παίζει αυτό το ρόλο. Κι η παραδοσιακή μουσική πάει πολύ μακριά. Μαθαίνουμε να κοιτάμε το μέλλον επειδή γνωρίζουμε το παρελθόν. Αυτή η δυνατότητα έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό στην τυποποιημένη παγκόσμια κοινότητα.
Η ταινία της Βίκης Αρβελάκη μας δείχνει αυτήν την αναζήτηση. Μας προσφέρει μιαν αγκαλιά. Η φιλοξενία είναι ένα όπλο με σφαίρες την αγάπη και τον πολιτισμό. Τα λόγια των ντόπιων είναι η φωνή της ψυχής του τόπου. Τα λόγια των επισκεπτών, κι όχι καταναλωτών τουριστιών, η γραφή της λόγιας προσέγγισης της ελληνικότητας. Η συνάντησή των δύο στοιχείων είναι η δύναμη, η χαρά της ηρεμίας που κινηματογραφεί με ευαισθησία η Αρβελάκη. Ο ρυθμός της ταινίας είναι μελωδικός. Αλλά κατά περίεργο τρόπο είναι και μια κραυγή. Μια πρωτόγονη φωνή, με την έννοια του αρχέγονου προτύπου που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Χωρίς φλυαρία και χωρίς μεγαλοστομίες. Με σύγχρονο τρόπο έκφρασης αλλά και με κρητική λεβεντιά. Η αναζήτηση ισορροπίας είναι ο στόχος αλλά και το αποτέλεσμα αυτής της ταινίας.
Νίκος Γραικός, καθηγητής ελληνικών στη Γαλλία.
