Ο χαιρετισμός του παπά- Ανδρέα Κεφαλογιάννη στην επέτειο για τη μάχη στα Ξήπετρα -της Αντάρτικης Ομάδας Ανωγείων με τους Γερμανούς τον Σεπτέμβρη του 1944- όπου έχασαν τη ζωή τους ο Εμμ. Κουνάλης από τα Ανώγεια και ο Ανδρέας Νάθενας από τις Γωνιές
«Ευλογημένοι και αγωνιζόμενοι αδερφοί μου… Δύο απλές κουβέντες όχι μέσα από την ψυχή μου αλλά μέσα από την ψυχή όλων μας, θέλω να διατυπώσω… Αδέρφια μου και πιστοί του τόπου τούτου, πιστοί του θεού μας, πιστοί της πατρίδας της μνήμης και της ιστορίας μας… Είναι τόσο πικραμένοι, τόσο δύσκολοι οι καιροί που διανύουμε, οι μέρες που προχωράμε, τόσο δύσκολες, που αναρωτιέμαι, αναρωτιόμαστε όλοι μας, πόσο ακόμα θα πρέπει να περιμένουμε ως λαός και ξεχωριστά ο καθείς από εμάς, ώστε να καταλάβουμε πως η δύναμη μας, είναι ΗΔΗ διατυπωμένη μέσα από τα λόγια ανθρώπων που γνώρισαν την αλήθεια και μίλησαν για αυτήν δημοσίως, μέσα από την αλήθεια των αγώνων και της θυσίας ανθρώπων που δεν μας γνώρισαν αλλά αγωνίστηκαν για μας…Η δύναμη μας είναι η ίδια η αλήθεια μας είναι η αλήθεια τους…
Είναι όλα εκείνα, δύναμη, που υπάρχουν στο βαθύ μας συναίσθημα στην βαθιά μας λογική στην μνήμη μας χρόνια τώρα. Δεν παραφερθήκαμε, αδέρφια μου, όχι… δεν ντροπιάσαμε τους καθρέπτες μας όχι… απλά καθυστερήσαμε και καθυστερούμε ακόμη, στο να διατυπώσουμε την αλήθεια μας, όπως την διατύπωσαν δημόσια με ευγένια, πάθος και παλμό λέξεων, ορισμένοι που τελικά απλά, ΔΕΝ ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΗΣΑΝ…. Όπως την εξέφρασαν με τους αγώνες τους τόσοι παλιοί μας, που τελικά όμως η θυσία τους, μοιάζει να μη εισακούσθηκε ακόμη από όλους όσους κρατούν στα χέρια τους το δικό μας σήμερα, και το δικό μας αύριο… Ας πάψουμε την καθυστέρηση, ώστε να γίνει στάχτη το σήμερα το ντροπιασμένο… Το σήμερα που δεν μας αξίζει, το σήμερα που δεν είναι δικό μας αλλά μας βαραίνει. Όμως ας μην πάψουμε ποτέ, να είμαστε αδέρφια, άνθρωποι, αλληλέγγυοι, μην πάψουμε ποτέ την προσευχή, μην πάψουμε ποτέ την έπαρση της σημαίας μας και την υποστολή των παθών μας…
Ας πάψουμε όλα όσα σβήνουν και αμαυρώνουν τις πρεπιές μας, όμως μην πάψουμε να μιλάμε για αυτές στους νέους μας, στα παιδιά μας, στους μαθητές μας στους εφήβους μας και στα μωρά μας… Πάνω και πέρα αδέρφια μου, να συνεχίσουμε να κάνομε το σταυρό μας ακόμα , ακόμα και για όλους εκείνους είτε που δεν μπορούν είτε που δε θέλουν, είτε που δε γνωρίζουν… ΝΑ είστε όλοι σας ευλογημένοι αδιαλείπτως να προσεύχεστε, ακούραστοι να συνεχίζεται τον αγώνα σας… με το κεφάλι πάντα ψηλά…»
