Σε μια αίθουσα δημοτικού σχολείου η Δεσποινίς Μαργαρίτα διδάσκει τους μαθητές της βιολογία, ιστορία, μαθηματικά, έκθεση. Το μάθημα πραγματοποιείται χωρίς διακοπές και παρεμβάσεις απο τους μαθητές και εξελλίσεται σε μάθημα ζωής γι αυτούς.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το περιβάλλον του σχολικού εκπαιδευτικού συστήματος ως πεδίο αναφοράς πολλών συστημάτων. Η μορφή του μονολόγου αποδεικνύει την αυταρχικότητα και την παντοδυναμία του από καθέδρας λόγου της Δεσποινίδας Μαργαρίτας. Αποκλείει την αντίδραση άρα και την σύγκρουση. Το “εκπαιδευτικό” σύστημα το οποίο υπηρετεί είναι ένα κλειστό σύστημα, που δεν μεταμορφώνεται και δεν μεταρρυθμίζεται. Μόνο η ίδια μεταμορφώνεται και εξελίσσεται, και έτσι υπάρχει για πάντα.Η Δεσποινίς Μαργαρίτα ελέγχει τη σύνταξη του λόγου και των πραγμάτων. Παίζει με τις λέξεις, όπως παίζει με τους φόβους τους. Οι μαθητές ζουν υπό την εξουσιαστική της απειλή. Η ίδια είναι μια αυθεντία που δεν επιτρέπει αμφισβήτηση.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Ντουράκης
Μουσική επιμέλεια: Έρη Ζερβάκη, Βασίλης Νέστωρας
Παίζουν: Αντώνης Ντουράκης, Χρήστος Συμαρκέζης, Γιάννης Λιόκαλος
