ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Ανεπίδοτο γράμμα»: Η Μυρτώ Γεωργιάδου μιλά για τον αγνοούμενο πατέρα της στην Κύπρο από το 1974 μέχρι και το 2021
Μια παράσταση με απαγγελία και τραγούδια στο ΠΣΚΗ, αφιερωμένη στην τραγωδία της Κύπρου
Μία παράσταση που έρχεται να δείξει για μία ακόμα φορά πόσο κοντά είναι η Κύπρος με την Κρήτη, πόσο αγγίζουν οι καρδιές και οι μνήμες τους, θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Συναυλιών του ΠΣΚΗ το Σάββατο 22 Μαρτίου στις 21:00. Πρόκειται για μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση, μία βραδιά αφιερωμένη στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Τίτλος της εκδήλωσης είναι «Ανεπίδοτο γράμμα» και πρόκειται για μία βραδιά με απαγγελία και τραγούδια από τη Μυρτώ Γεωργιάδη και τον Γιώργο Μουρτζάκη στην κιθάρα.
«Οι Κύπριοι δεν ξεχνούν ότι η μοναδική βοήθεια που έφτασε από την Ελλάδα, η επιχείρηση “Νίκη”, το βράδυ στις 20 Ιουλίου 1974, ήταν τα αεροπλάνα Νοράτλας, με τους καταδρομείς, που απογειώθηκαν από την Σούδα της Κρήτης» επεσήμανε η Μυρτώ Γεωργιάδη που τον πόνο και την απώλεια από την Τουρκική εισβολή, τα βίωσε μέσα στο οικογενειακό της περιβάλλον. Με ένα πατέρα αγνοούμενο από το 1974 μέχρι το 2021 δεν μπορεί παρά να αποτελεί για εκείνην η συγκεκριμένη εκδήλωση κομμάτι της ψυχής της. «Η προετοιμασία της παράστασης ήταν μια εξαιρετικά επίπονη αλλά και εποικοδομητική διαδικασία, μια διαδικασία κάθαρσης» επεσήμανε η ίδια μιλώντας στο Cretalive.
50 χρόνια από την Τουρκική εισβολή. Τι συμπεριλαμβάνει η εκδήλωση τιμής και μνήμης που θα πραγματοποιηθεί στο ΠΣΚΗ, στην Αίθουσα Συναυλιών το Σάββατο 22 Μαρτίου στις 21:00; Ποιοι είναι οι συντελεστές;
«H παράσταση " Ανεπίδοτο γράμμα'' είναι ένα μουσικοπιητικό δρώμενο, αφιερωμένο στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Αλλά και μια συναυλία-κραυγή ενάντια σε κάθε πόλεμο, κάθε εποχής.
Αφορμή της εξιστόρησης των γεγονότων είναι η «τυχαία» ανακάλυψη και ανάγνωση, μιας «ανεπίδοτης επιστολής», που παρέμεινε ξεχασμένη από τη δεκαετία του 1980. Το εξαιρετικό ποίημα "Τρίτο γράμμα στη μητέρα" του Κύπριου ποιητή Κώστα Μόντη. 'Οσο προχωράει η βραδιά απαγγελία και τραγούδι αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας μια αδιαίρετη ενότητα. Ακούγονται τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη ("Λυρικά", "Μπαλλάντες"), Μάνου Χατζιδάκι, Γ. Φρένκελ, Λένας Πάτωνος , Ρίκας Δεληγιαννάκη, Διονύση Σαββόπουλου.
Σύλληψη, σκηνοθετική επιμέλεια, απαγγελία και τραγούδι Μυρτώ Γεωργιάδου. Στην κιθάρα την συνοδεύει ο Γιώργος Μουρτζάκης.»
Η απαγγελία και το τραγούδι έρχονται να ξυπνήσουν μνήμες και να δημιουργήσουν την εικόνα που μας πληγώνει μέχρι σήμερα… Πόσο απαιτητικό είναι αυτό;
«Η προετοιμασία της παράστασης ήταν μια εξαιρετικά επίπονη αλλά και εποικοδομητική διαδικασία, μια διαδικασία κάθαρσης. Ειδικά για μένα που γεννήθηκα στην Κύπρο και ο πατέρας μου, Βασίλειος Γεωργιάδης, ήταν από τον Αύγουστο του 1974 μέχρι και τον Μάιο του 2021, στην λίστα των Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων. Ο πατέρας μου, έπεσε μαχόμενος στην περιοχή της Λαπήθου, υπηρετώντας με το 70ο τάγμα μηχανικού. Το Μάιο του 2021, μας γνωστοποίησαν από τη ΔΕΑ, ότι ταυτοποιήθηκαν τα οστά του με την μέθοδο DNA. Μέσα από αυτή η διαδικασία της αναγνώρισης, την γνωριμία με τους συμπολεμιστές του πατέρα μου, που επέζησαν, τα γεγονότα που βίωσα μέσα από τις διηγήσεις τους, με έκαναν να δημιουργήσω ένα δρώμενο με βάση την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Επειδή οι σπουδές μου είναι σχετικές με την μουσική και το θέατρο, στην μουσικοποιητική παράσταση η βραδιά έχει βάση της το ποίημα “Τρίτο γράμμα στην μητέρα”, αλλά και τραγούδια τα οποία παρεμβάλλονται ανάμεσα στους στίχους. Το ποίημα αυτό, παρουσιάζει με λόγο καίριο όλες τις πτυχές τη προδοσίας της Κύπρου. Μιλάει για την εισβολή, την αναμονή για βοήθεια από την Ελλάδα που διαψεύστηκε, τη θυσία των αξιωματικών και των νέων ανθρώπων που πολέμησαν "με σφεντόνες" τον Αττίλα, το δράμα των αγνοουμένων, των αιχμαλώτων και των εγκλωβισμένων, την προδοσία που οδήγησε στη διχοτόμηση του νησιού και στην κατοχή ακόμα και σήμερα της Βόρειας Κύπρου από τους Τούρκους, την εμπλοκή των Βρετανών και των Αμερικάνων με τον Κίσσινγκερ, την υποκρισία στις διπλωματικές ενέργειες, που την βιώνουμε ακόμα και σήμερα. Ξαναζωντανεύουν εικόνες των προσφυγικών καταυλισμών με τα αντίσκηνα και τα παραπήγματα των προσφύγων, τα ορφανά ξυπόλυτα προσφυγόπουλα.
Ακόμα και σήμερα, η εισβολή και η τουρκική κατοχή της Κύπρου είναι ένα γεγονός. Τα θέματα των αγνοουμένων, των εγκλωβισμένων, των προσφύγων είναι παραγκωνισμένα και "αγνοημένα" σκόπιμα. Θεωρώ χρέος μου να το παρουσιάσω, για να καταστώ το θέμα της Κατοχής της πατρίδας μου αλλά και των Κυπρίων αγνοουμένων, που ακόμα υφίσταται, επίκαιρο. Στην διαδρομή αυτή ο καλύτερος συνοδοιπόρος - συνεργάτης που θα μπορούσα να έχω, ο εξαιρετικός μουσικός και καλός μου φίλος ο Γιώργος ο Μουρτζάκης, με την κιθάρα του.
Το ταξίδι μας ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι, στο Ηράκλειο, στην Πύλη Βηθλεέμ, (διοργάνωση της Περιφέρειας Κρήτης και με την στήριξη του Δήμου Ηρακλείου). Είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο, γι αυτό χαρήκαμε όταν μιλώντας με τον κ. Μ. Μιχαηλίδη και τον κ. Γ. Πρωτόπαπα θέλησαν να το παρουσιάσουμε ξανά στις 22 Μαρτίου στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου.
Με αφορμή την συγκεκριμένη εκδήλωση, να μιλήσουμε για την και τους δεσμούς αγάπης που υπάρχουν; Πόσο «κοντά» είμαστε;
Η Κρήτη και η Κύπρος είναι δύο μεγάλα νησιά, με πολλά κοινά στην ιστορία και τον πολιτισμό τους. Οι σχέσεις τους ήταν πολύ στενές ήδη από την Μινωική περίοδο. Και τα δύο κατέχουν δύο πολύ σημαντικές γεωστρατηγικές θέσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Οι Κύπριοι δεν ξεχνούν ότι η μοναδική βοήθεια που έφτασε από την Ελλάδα, η επιχείρηση “Νίκη”, το βράδυ στις 20 Ιουλίου 1974, ήταν τα αεροπλάνα Νοράτλας, με τους καταδρομείς, που απογειώθηκαν από την Σούδα της Κρήτης. Κάποια αεροπλάνα κατάφεραν να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, ανάμεσα σε φίλια πυρά (ένα μάλιστα καταρρίφθηκε και σχεδόν όλοι οι επιβαίνοντες κάηκαν , με εξαίρεση ενός).Ο πτέραρχος Ε. Πετρουλάκης μετέφερε τα πυρομαχικά, με το Νικη-15, παραβαίνοντας επίσημες διαταγές να μην απογειωθεί. Οι καταδρομείς αυτοί, με επικεφαλής τους Παπαμελετίου και Μανουρά αντιμετώπισαν λυσσαλέες τουρκικές επιθέσεις, υπερασπίστηκαν το αεροδρόμιο και άλλες περιοχές (π.χ. ο νεαρός Μ. Μπικάκης κράτησε μόνος του ελεύθερη περιοχή της δυτικής Λευκωσία και άλλοι που δεν μπορούν τώρα να αναφερθούν ).Οι Ελληνικές και Κυπριακές κυβερνήσεις δεν τους τίμησαν όπως θα τους έπρεπε. Αυτές όμως τις θυσίες τις έχουν καταγράψει οι Κύπριοι στην συλλογική τους μνήμη.»
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
