Το αγόρι και ο Φεγγαρένιος*… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τον γνωρίζετε τον Φεγγαρένιο; Μια κούκλα αγκαλιάς που κάποτε πήρε μαζί του από το ράφι ενός παιχνιδοπωλείου ένα μικρό αγόρι. Ένα κουνέλι λούτρινο έγινε ο πιο αγαπημένος φίλος του αγοριού και τον συντρόφευε ακόμα και στα πιο φανταστικά του παιχνίδια. Ώσπου μια μέρα που οι δυο τους έπαιζαν στο δάσος, το μικρό αγόρι σκόνταψε, έπεσε, σπάσανε τα γυαλιά του και δεν μπορούσε ένα βρει που ήταν «χαμένος» ο Φεγγαρένιος του. Κι έφυγε τ’  αγόρι κι έμεινε μόνος του ο Φεγγαρένιος σκεπασμένος με φύλλα, περιμένοντας. Κι ερχόταν ο ήλιος και τα φύλλα και κάποια πλάσματα του δάσους δίπλα του. Μια μέρα τον ανακάλυψαν οι λαγοί του δάσους και τον πήραν μαζί τους στα λαγούμια τους μιας και τους έμοιαζε πολύ. Η μόνη διαφορά ήταν πως ο Φεγγαρένιος είχε τρία αυτιά. Κι επειδή τον θεωρούσαν ξεχωριστό τον τοποθέτησαν σε μια γωνία να μένει μονάχος τους ενώ εκείνοι κοιμόντουσαν με αγκαλιές όλοι μαζί. Κι ύστερα αρχίσαν νέες περιπέτειες. Την μέρα που βρίσκονταν στον αγρό με τα καρότα ένας αϊτός τον σήκωσε ψηλά και τον πέταξε σε μέρη που ουρανός έριχνε βροχή και κεραυνούς και πάλι έπεσε, και πάλι χάθηκε. Σε ένα ποτάμι βρέθηκε τούτη τη φορά που παρέσυρε τον Φεγγαρένιο μας πολύ μακριά. Ώσπου να τον ανακαλύψει ένα μικρό ελάφι και το μικρό κουνέλι να γίνει …φίλος του. Μαζί του παντού όμως η σκέψη κι η καρδιά του ήταν για πάντα χαρισμένα στο μικρό αγόρι… Και περνούσαν τα χρόνια κι οι εποχές και έναν χειμώνα συνέβη πάλι το «κακό». Η αγέλη των ελαφιών από φόβο μια μέρα παράτησαν τον Φεγγαρένιο σε ένα χιονισμένο δάσος. Κι εκεί ένα σκυλί τον έπιασε με τα  δόντια του και ένας άνδρας έδωσε διαταγή να τον αφήσει …κάτω. Εκείνος ο άνδρας με γυαλιά και μούσι πια ήταν το μικρό αγόρι που είχε μεγαλώσει και αναγνώρισε αμέσως τον Φεγγαρένιο του. Κι αφού τον πήρε μαζί του μια καινούργια αγκαλιά ξεφύτρωσε,  μια καινούργια ζωή και περιπέτεια ξεκίνησε…

 Μια τρυφερή ιστορία για τα μοναδικά αγαπημένα παιχνίδια αγκαλιάς που όλοι έχουμε βιώσει στην παιδική μας ηλικία,  την αξία, την αγάπη και την μοναδικότητα τους. 

Μια ιστορία της Ντέπι Λιόρι γεμάτη συναισθήματα, συγκινητική και πολύ αγαπημένη. Εστιάζει στην συνήθεια, στην απώλεια και στην τυχαία αλλά περιπετειώδη διαβίωση.  Η συγγραφέας μας είναι ήδη γνωστή από το πολυβραβευμένο της βιβλίο:  Θα σ΄αγαπώ ότι κι αν γίνει. Ξέρει να ακουμπάει τα συναισθήματα και να χαρίζει σπουδαίες στιγμές σε μικρούς  και μεγάλους. 

Μια περιπέτεια που μας παρουσιάζει τη ζωή του χαμένου αντικειμένου στις εποχές του χρόνου και στην μόνιμη αναζήτηση της πρώτης αγάπης. Η φθορά του χρόνου, η επιβίωση, η ελπίδα, η πίστη, η επιθυμία  και πάνω απ’  όλα η φιλία τονίζονται με μοναδικό τρόπο. 

Με πολύ ιδιαίτερη εικονογράφηση από την ίδια την συγγραφέα…

Μια ιστορία αγάπης, αφοσίωσης και πολύ τρυφερό τέλος.

Να την ψάξετε και διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://www.patakis.gr/files/1195401.pdf 

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/