Αγαπητό Cretalive,
Οικόπεδο Λυδάκη και γύρω περιοχή, οδοί Λεωνίδου, Μονής Πρεβέλης και άλλες, 3 μόνο χιλιόμετρα από το κέντρο του Ηρακλείου. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.
Το πάρκο που εκτείνεται από τον χώρο που γίνεται η Λαϊκή αγορά κάθε Πέμπτη και Σάββατο, γεμίζει από κάθε λογής αυτοκίνητα που παρκάρουν παντού κατά τις πρωινές ώρες ενώ αργότερα, στην λήξη της Λαϊκής και πριν πιάσει δουλειά το συνεργείο καθαριότητας του δήμου, όσοι πωλητές μαζεύουν την πραμάτεια τους και τα ιδιότυπα τραπέζια/πάγκους, αφήνουν πίσω σορούς από νάιλον περιτυλίγματα και σακούλες, καθώς και άλλα σκουπίδια. Αυτά με τη σειρά τους απλώνουν με τον αέρα σε μία τεράστια έκταση μέχρις ότου να φτάσουν στο λιμάνι αν έχει νοτιά. Βέβαια θα σταθούν όπου υπάρχουν εμπόδια όπως, σταθμευμένα αυτοκίνητα, πεζοδρόμια, αυλές, μπαλκόνια, ακόμα και δέντρα.
Σε τέτοια σημεία φυσικά δεν έχει πρόσβαση το συνεργείο του δήμου που σπάνια θα κατέβει χαμηλότερα από το χώρο της λαϊκής και ιδιαίτερα αν βρέξει, όλες οι σακούλες καταλήγουν στις σχάρες και στους υπόνομους φράζοντας το πέρασμα από το βρόχινο νερό.
Την εικόνα συμπληρώνει η μερική εγκατάλειψη του πάρκου από την υπηρεσία πρασίνου και φυσικά οι απαρχαιωμένες κολώνες φωτισμού που 10 μήνες τον χρόνο δεν ανάβουν ή τουλάχιστον δεν ανάβουν ποτέ όλες. Το ότι η οδός Λεωνίδου έχει μονοδρομηθεί εδώ και καιρό και ο ΚΟΚ δεν τηρείται ποτέ (ανάποδη κατεύθυνση, ιλιγγιώδεις ταχύτητες) , ας μην το συζητούμε καθόλου.
Μάταια όσες φορές κι αν έχουν κληθεί οι εκάστοτε αρμόδιοι, συνεχίζει η ίδια και χειρότερη εικόνα γιατί φυσικά δεν αλλάζουμε πρώτα από όλα εμείς και οι τακτικές μας, ο ωχαδερφισμός και η ευκολία μας. Αίσθηση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι παρά τις νέες χρεώσεις στις νάιλον σακούλες για την αφύπνιση της οικολογικής μας συνείδησης, συνεχίζεται το φαινόμενο με τους ιπτάμενους σορούς από νάιλον σακούλες, μεταχειρισμένες μα και καινούργιες αφήνοντας κανένα περιθώριο ελπίδας για αυτόν τον τόπο.
