Στήριγμα Δημοκρατίας η σωστή επιλογή του Προέδρου της

Γράφει ο Μανόλης Μηλάκης

Για να  εκφέρεις μια άποψη σ’ ένα θέμα πρέπει να είσαι ειδικός γιατί μόνο τότε προσθέτεις και βοηθάς στην σφαιρική ματιά του επίδικου θέματος .

Σε  θέματα όμως Δημοκρατίας νομίζω ότι ο κάθε πολίτης όχι μόνο δικαιούται αλλά έχει την  υποχρέωση να διατυπώνει θαρρετά την γνώμη του.

Διατυπώνω λοιπόν την άποψη μου σχετικά με την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας σαν πολίτης με την έννοια του χρέους και όχι του ειδικού

Δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο, μαζί με όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα,  διασφαλίζεται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης  των πολιτών και το αποτέλεσμα  της λαϊκής αυτής έκφρασης  είναι οι δίκαιοι νόμοι που ψηφίζονται , κυριαρχούν ,ισχύουν και εφαρμόζονται ισότιμα για όλους τους πολίτες

Είναι  λοιπόν το καλύτερο πολίτευμα γιατί υπάρχει και αντλεί τη δύναμή της από τον  σεβασμό  που της αποδίδουν οι πολίτες. Όταν το πολίτευμα δεν απολαμβάνει τον  σεβασμό των πολιτών , Δημοκρατία δεν υπάρχει.  Δεν λειτουργεί. Άρα, χρέος της πολιτικής και των πολιτικών είναι σε κάθε ευκαιρία  και με κάθε τρόπο να δυναμώνουν αυτό το σεβασμό , καθιστώντας, έτσι ,τη Δημοκρατία μας ισχυρότερη.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας βεβαίως, δεν κυβερνά, αλλά δεν είναι ούτε διευθυντής του προεδρικού μεγάρου ,ούτε διοικητής κάποιου οργανισμού, ούτε συνεργάτης του εκάστοτε πρωθυπουργού ούτε, τέλος πάντων ισχύει αυτό που λέγεται «…ότι προεδρεύει μόνο των εθνικών πανηγύρεων…»

Είναι η κορυφή του πολιτεύματος ,είναι ο εγγυητής της Δημοκρατίας ,είναι το πρόσωπο που συμβολίζει την ενότητα, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας ,τις αρετές και τα λάθη μας, είναι η  εικόνα  της χώρας μας αλλά και ολόκληρου του έθνους διεθνώς.

Γι’ αυτό, πιστεύω, ότι η επιλογή του  δεν πρέπει, με κανένα τρόπο, να γίνεται  λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις ισορροπίες μεταξύ κομμάτων, αλλά να επιλέγεται ο κορυφαίος Έλληνας που κατά την γνώμη μου θα πρέπει να  διαθέτει τα παρακάτω:

Πρώτον: Να είναι άνθρωπος καταξιωμένος στην κοινωνία .Να είναι δηλαδή άνθρωπος με οξύνοια  με κύρος και πάνω απ’ όλα πνευματικός άνθρωπος, που θα  εμφορείται  από τις πανανθρώπινες αρχές και αξίες  που δίδαξε σ΄ ολόκληρο τον κόσμο ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός.

Δεύτερον:  Η διαδρομή  στη μέχρι τώρα  ζωή του να αποδεικνύει, πέρα από τη δεδομένη φιλοπατρία του, την προσήλωσή του στην υπεράσπιση των θεσμών  της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου .

Τρίτον:  Να αγαπά την πολιτική, όχι μόνο γιατί  στο σπουδαίο έργο του Θουκυδίδη «Επιτάφιος Λόγος», που είναι ένας ύμνος  στη Δημοκρατία αναφέρεται ότι  «… αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά, όχι φιλήσυχο, αλλά άχρηστο τον θεωρούμε…» αλλά γιατί ,όπως λέει και ο Αριστοτέλης ο καλός πολιτικός αγαπάει την πολιτική, την πόλη, τους πολίτες ,το πολίτευμα. Η άριστη θητεία του Κωστή Στεφανόπουλου επιβεβαιώνει απόλυτα τα παραπάνω.

Τέταρτον: Η στάση του και ο λόγος του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ,ιδιαίτερα με ηγέτες ισχυρών χωρών, να αφήνει στους πολίτες  αυτή τη γλυκιά περηφάνεια του άξιου, αυτού  που λέει αυτό που πρέπει  χωρίς φόβο και πάθος, αλλά με αξιοπρέπεια  και θαυμαστό τρόπο.

Πέμπτον: Να θεωρείται ικανός να διαχειριστεί, μέσα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, ως ανώτατος πολιτειακός παράγοντας, με σωστό, δίκαιο και ,πάνω απ’ όλα, προς το συμφέρον της χώρας, πολιτικές κρίσεις που μπορεί να προκύψουν,  ώστε να εμπνέει στους πολίτες μια ισχυρή δημοκρατική ασφάλεια .

  Έκτον: Να έχει δείξει δείγματα γραφής ότι ,όταν χρειάστηκε , έπραξε το χρέος του χωρίς να φοβηθεί ή να λογαριάσει προσωπικά συμφέροντα ή πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.

Αυτά και ίσως περισσότερα, όχι όμως λιγότερα δίνουν κύρος στο θεσμό και αναβαθμίζουν την κοινωνία

Έτσι ένας πρόεδρος Δημοκρατίας με αυτά τα προσόντα θα εμπνέει στους πολίτες  ένα παραπάνω σεβασμό στην Δημοκρατία και θα κάνει το πολίτευμα ισχυρότερο, άρα την κοινωνία δίκαιη και ευημερούσα.  

Επι πλέον οι ενεργοί πολιτικοί που θα αποφασίσουν για την επιλογή του δεν θα φοβηθούν μήπως το «Ανάστημα» ενός τέτοιου Προέδρου θα τους φέρει εμπόδια στην εκτέλεση του κυβερνητικού τους προγράμματος,  γιατί οι ρόλοι είναι διακριτοί και ξεκάθαροι για το ποιος έχει την ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου.