Πόσο ακόμα θα αντέξουμε;

Αγαπητό cretalive,

Έντεκα χρόνια κρίσης, το τι δεν περάσαμε. Είδαμε τις αποταμιεύσεις μας να εξαφανίζονται χρόνο με το χρόνο. Η δουλειά να λιγοστεύει. Κλειστές τράπεζες. Αλλαγή φορολογικού μέρα παρά μέρα. Νέες νομοθεσίες σχεδόν σε καθημερινή βάση. Χάσαμε τη μπάλα. Πόσο δύσκολο είναι πλέον να έχει κάποιος μια μικρή επιχείρηση στην Ελλάδα γενικότερα και στο Ηράκλειο ειδικότερα. Όλα λάθος. Όλα στραβά.

Κάνουμε μια δουλειά, και πιο πολύ ασχολούμαστε με δικηγόρους, μηχανικούς και λογιστές παρά με τη δουλειά μας. Υπάρχει πλέον μηνιαίο μπάτζετ για τέτοια έξοδα. Δεν μας φτάνουν όλα τα άλλα που πληρώνουμε.

Κάνουμε μια δουλειά και τη μια δεν θα έχουμε ρεύμα για πέντε ώρες, χάνοντας τζίρο και πωλήσεις. Ζημιές σε προϊόντα, υπαλλήλους άπραγους. Ζημιές σε ηλεκτρονικές συσκευές και μηχανές. Χωρίς κανείς ποτέ να σε αποζημιώσει για τίποτα. Να παίρνεις τηλέφωνο για να ενημερωθείς, να δεις τι θα κάνεις, και μετά απο μισαωρη αναμονή κανείς δεν ξέρει τίποτα. Ούτε τι βλάβη είναι, ούτε πότε θα επανέλθει το ρεύμα.

Την άλλη δεν θα έχεις νερό για δύο βδομάδες, κάνοντας τον προμηθευτή νερού με το βυτιοφόρο, κολλητό σου. Αλλά και το νερό που ακριβοπληρώνουμε δεν μπορούμε να το πιούμε, κάνει μόνο για πότισμα και πλύσιμο. Στο Ηράκλειο όλα αυτά, όχι στο κονγκό.

Κάνουμε μια δουλειά και πρέπει να αγοράζουμε γεννήτριες μεγάλης αξίας, και να έχουμε ένα βυτιοφόρο να πηγαινοέρχεται πάνω κάτω . Άλλα έξοδα αυτά, από την ανεπάρκεια του κράτους, που μας τσιμπάει το μεγαλύτερο ποσοστό του τζίρου μας για να μας παρέχει υποτίθεται κάποια στοιχειώδη πράγματα. Αντιθέτως , όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις ένα χρέος από κάτω. Ένα πρόστιμο, κάτι ρε παιδί μου που πρέπει να πληρώσεις.

Κάνουμε μια δουλειά, και το εξειδικευμένο προσωπικό που αμείβεται με χίλια πεντακόσια ευρώ, μας κοστίζει τρία χιλιάρικα.

Κάνουμε μια δουλειά και είναι στην ευχέρεια κάθε δημοσίου υπαλλήλου να ερμηνεύσει τον νόμο όπως νομίζει, και να ασκήσει εξουσία βάση ιδεολογικών πεποιθήσεων. Παρεμποδίζοντας κάθε βήμα οποιασδήποτε επιχειρηματικής κίνησης. Δαιδαλώδεις νόμοι και τροποποιήσεις νόμων. Άντε βρες άκρη.

Ελλάδα 2019 και κάνεις ένα τέταρτο να στείλεις ένα email 20 mb και έξι μήνες να βγάλεις μια άδεια καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος. Πληρώνεις το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη, τα πιο ακριβά καύσιμα και τις ακριβότερες τηλεπικοινωνίες.

Κάνουμε μια δουλειά και θεωρούμαστε εκ των προτέρων απατεώνες ενώ επιβιώνουν μόνο οι απατεώνες.

Δεν φθάνουν οι μειώσεις της νέας κυβέρνησης. Μετά από όλα αυτά που περάσαμε και που περνάμε, χωρίς ένα συγγνώμη, αντιθέτως σηκώσαμε εμείς όλο το βάρος, το χρέος και την ευθύνη. Δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη για όλους. Μόνο για τους κρατικοδιαιτους όπως πάντα. Για να φτάσουμε στα επίπεδα φορολογίας και μη μισθολογικού κόστους των ανταγωνιστικών βαλκανικών χωρών, θέλουμε τουλάχιστον τρεις δεκαετίες και κάνα δυο χρεοκοπίες.

Εντάξει όμως, μπήκαμε και στις ρυθμίσεις. Πληρώσαμε και τα τρέχοντα. Και δεν έμεινε κολυμπηθροξυλο.Το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη η αγορά υπέστη καθίζηση, πώς θα πληρωθούν τόσες υποχρεώσεις μέχρι τέλος του μήνα. Πολύ φοβάμαι ότι πολλές ρυθμίσεις ενεργών επιχειρήσεων θα χαλάσουν μέχρι τον Δεκέμβρη αν συνυπολογίσεις και τη παραμόρφωση της αγοράς που έρχεται το χειμώνα λόγω τόμας κούκ.

Και παρόλα αυτά, ζεις σε μια πόλη άθλια. Βρώμικη και απελπιστικά κακόγουστη.

Στην καθημερινότητα ,πέρα από αυτά ,θα αντιμετωπίσουμε και την ανταποδωτικότητα των χρημάτων που τους δίνουμε. Δεν δουλεύει τίποτα.

Σκάβουν ένα δρόμο για τοποθέτηση σωλήνων και τον αφήνουν μήνες με τα χώματα και τις λάσπες, με σίδερα να προεξέχουν. Μηδέν μέριμνα. Μας φαίνεται φυσιολογικό. Αν χτυπήσει κάποιος δεν θα βρει πουθενά το δίκιο του, γιατί πολύ απλά δεν έχει κανείς την ευθύνη. Είναι όλοι τους αναρμόδιοι. Σαμαράκια και λακκούβες που μπορεί να σε εξφενδονίσουν σε άλλο πλανήτη . Σπάμε τα αμάξια και τα μηχανάκια μας.

Δεν βρίσκουμε πουθενά το δίκιο μας. Αιώνιες λακκούβες που πέφτουμε καθημερινά μέσα, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Χωρίς αντίδραση καμιά. Πεζοδρόμια, τα ξέρετε, με κολώνες και δέντρα και τέντες ώστε να μην μπορείς να περπατήσεις. Με αυτοκίνητα και μηχανακια παρκαρισμένα.. Όχι αν είσαι ΑΜΕΑ, και τέσσερα πόδια και έξι χέρια να είχες, δεν θα μπορούσες να τα περπατήσεις.Μόνο ο spiderman θα μπορούσε να αντεπεξέλθει. Από την άλλη, οδηγάς με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι, σε δρόμο διπλής κυκλοφορίας που χωράει ένα αμάξι, με ένα πλήθος να πηγαινοέρχεται σαν ζόμπι, πάνω κάτω σαν να είναι φυσιολογικό όλο αυτό, και να προσπαθείς να τους αποφύγεις με ζικ Ζακ . Στους ίδιους δρόμους κυκλοφορούν και λεωφορεία φυσαρμόνικες. Παιδικές χαρές του τρόμου, χωρίς φωτισμό με σάπια παιχνίδια που έχουν καταντήσει σκυλοπάρκα και πρεζοπάρκα. Βρωμιά και δυσωδία ακόμα και σε κεντρικές πλατείες. Ποιότητα ζωής μηδέν. Οικονομική ελευθερία μηδέν.

Νιώθω κουρασμένος, απογοητευμένος, έτοιμος να τα παρατήσω όλα. Δεν αξίζει ούτε ένα ευρώ να επενδύσει κάποιος στο εχθρικό ηράκλειο.

Έφαγα όλη την κρίση στα μούτρα. Θέλω να φύγω και δεν έχω την δυνατότητα.

Αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα, όλοι πουλάνε τις επιχειρήσεις τους. Θέλουν μάλλον να τις πουλήσουν, αλλά δυστυχώς δεν αγοράζει κανείς. Τρελοί είναι; Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι έχουν αρχίσει και ρετάρουν. Πόσο ακόμα θα αντέξουμε;

Φιλικά.

Α.Δ.