"Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες μας κάτι αξίζουν!"

Αγαπητό cretalive,

Η εποχή στην οποία ζούμε είναι πολύ δύσκολη. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ελαττώσει τις επισκέψεις στα νοσοκομεία λόγω του κορωνοϊού. Αν δε γίνεται όμως, ιδιαίτερα όσοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας; Τι πρέπει να κάνουν; Πριν από δυο εβδομάδας συγγενικό μου πρόσωπο υπέστη οξύ ισχαιμικό επεισόδιο. 

Νοσηλεύτηκε στο Βενιζέλειο νοσοκομείο τρεις μέρες και πήρε εξιτήριο αφού οι νευρολόγοι μας έδωσαν μια σειρά εξετάσεων που έπρεπε να γίνουν έξω (υπέρηχο καρδιάς καρωτίδων, σπονδυλικών αρτηριών, εξετάσεις αίματος) γιατί δήθεν είχαν χαλάσει τα μηχανήματά τους και ελλιπή φαρμακευτική αγωγή και μας είπαν να επιστραφούν οι εξετάσεις στο τακτικό νευρολογικό ιατρείο για να ολοκληρωθεί η φαρμακευτική αγωγή. 

Αφού συνήλθε ο ασθενής λίγο, έγιναν οι εξετάσεις σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο και επισκεφτήκαμε το νευρολογικό ιατρείο. 

Εκεί λοιπόν ο επικεφαλής νευρολόγος δεν μπήκε στο κόπο να δει τις εξετάσεις καλά-καλά που αυτοί έδωσαν την οδηγία να γίνουν και έδωσε την εντολή σε κάποιον άλλο να γράψει ένα φάρμακο αντιπηκτικό λέγοντας απαξιωτικά  «έλα μωρέ ο άνθρωπος είναι 86 ετών μπορεί να το ξαναπάθει γράψε του κει πέρα ένα αντιπηκτικό χάπι». 

Είναι συμπεριφορά αυτή γιατρών; Μπορεί να έχουν δυσκολίες στη δουλειά τους, δύσκολες συνθήκες όπως όλοι οι εργαζόμενοι αλλά δεν ξεσπάμε στους ασθενείς. Ο γιατρός είναι όχι μόνο επάγγελμα αλλά και λειτούργημα. 

Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες μας κάτι αξίζουν και οι ίδιοι δεν είναι άτρωτοι αν τους συμβεί το ίδιο στο μέλλον θα ήθελαν τέτοια συμπεριφορά; Οι αρμόδιοι του νοσοκομείου εγκρίνουν να διώχνουν τους ασθενείς με εγκεφαλικό για να ολοκληρώσουν τις εξετάσεις έξω; Γιατί έχουν μάτια και αυτιά κλειστά. 

Κάθε ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη. 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Κ.Δ.