Αγαπητό Cretalive,
μεθαύριο συμπληρώνονται 50 χρόνια από την κατάληψη και εξέγερση του Πολυτεχνείου, τη μαζικότερη εκδήλωση αντιδικτατορικού αγώνα. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, στο πλαίσιο διεκδικήσεων, διαπραγματεύσεων και προβολής αιτημάτων, έχουν (σχεδόν) καθιερωθεί οι μαθητικές καταλήψεις σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο αγώνας και τα δίκαια πολλές φορές αιτήματα των μαθητών/τριών πηγάζουν συνήθως από την εικόνα εγκατάλειψης των δημόσιων σχολείων και της εκπαίδευσης γενικότερα από την Πολιτεία, εκδηλώνονται όμως με άνομο τρόπο. Τα τελευταία ιδίως χρόνια απουσιάζει η μαζικότητα στις μαθητικές καταλήψεις.
Σύνηθες πλέον φαινόμενο είναι λίγες/λίγοι μαθήτριες/τές να προχωρούν στην κατάληψη του σχολείου τους με τα υπόλοιπα παιδιά να παρακολουθούν το γεγονός απέξω, πριν αποχωρήσουν για τα σπίτια τους ή να μην προσέρχονται καν στο σχολείο ενημερωμένα για την κατάληψη από ομάδες μαθητών/τριών στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Τα δε τελευταία χρόνια Υπουργική Απόφαση ορίζει ότι "σε περίπτωση έκτακτου ή απρόβλεπτου γεγονότος, το οποίο καθιστά αδύνατη τη διεξαγωγή εκπαιδευτικής διαδικασίας [...] οι σχολικές μονάδες [...] υποχρεούνται να παρέχουν σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση [...] υποχρεωτική τόσο για τις/τους εκπαιδευτικούς όσο και για τους/τις μαθητές/τριες" (άρθρο 2 στο ΦΕΚ 4264/Β’/30.09.2020). Τι σημαίνει πρακτικά το παραπάνω; Το σχολείο από νωρίς το πρωί τελεί υπό κατάληψη από μια μικρή (συνήθως) ομάδα μαθητριών/τών, τα μέλη της οποίας αποχωρούν από τη σχολική μονάδα το πολύ έως τις 11 -12 το μεσημέρι. Στη συνέχεια το σχολείο παραμένει εντελώς άδειο, καθώς μαθητές/τριες και εκπαιδευτικοί υποχρεούνται από το πρωί - λόγω κατάληψης - να κάνουν τηλεκπαίδευση.
Καταλήψεις από μικρές ομάδες μαθητών/τριών, άδεια σχολεία, τηλεκπαίδευση, αδιάφορη και αδρανής Πολιτεία... Αν αυτό δεν είναι παράδοξο, τότε τι άραγε είναι;
*Παράδοξο: αυτό που έρχεται σε σύγκρουση με την κοινή λογική, παράξενο, ασυνήθιστο (Λεξικό Τριανταφυλλίδη)
Μια εκπαιδευτικός
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
