Αγαπητό Cretalive,
ο προπηλακισμός που δέχτηκε, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, έξω από το Λευκό Πύργο, προκάλεσε στη μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας τα πιο αρνητικά συναισθήματα. Καταδικάστηκε με πληθώρα μηνυμάτων στα κοινωνικά δίκτυα. Καταδικάστηκε και από τα πολιτικά κόμματα. Καταδικάστηκε και από το γραφείο του πρωθυπουργού. Ή μήπως όχι;
Η ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο του Πρωθυπουργού αξίζει της προσοχής μας. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Αυτοί που επιτέθηκαν στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, δεν είναι ούτε αγανακτισμένοι πολίτες, ούτε συγκεντρωμένο πλήθος. Είναι απλά ακροδεξιοί τραμπούκοι που πρέπει να βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους.»
Η πολιτική ηγεσία που μας κυβερνάει αδυνατεί και πιθανόν δεν έχει τη βούληση να καταδικάσει τη βία. Αν δηλαδή ήταν «αγανακτισμένοι πολίτες μέσα σε συγκεντρωμένο πλήθος» τότε το γραφείο του πρωθυπουργού θα τη δικαιολογούσε; Αυτό ακριβώς έκανε την ένδοξη πενταετία 2010 έως 2015, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Υπήρχε τότε πληθώρα δηλώσεων που δικαιολογούσε τη βία. Ο ίδιος ο όρος «αγανακτισμένοι πολίτες» χρησιμοποιήθηκε από κορυφαία στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για να δικαιολογήσει τη βία.
Η πιο τρανή απόδειξη για την ευθύνη των σημερινών κυβερνόντων απέναντι στα φασιστικά φαινόμενα των προπηλακισμών είναι οι εθνικές παρελάσεις. Οι πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσαν να σταθούν πουθενά χωρίς κιγκλιδώματα και αστυνομική προστασία. Ποιος οργάνωνε και ποιος παρακινούσε αυτού του τύπου τις διαμαρτυρίες; Η απάντηση είναι εύκολη αν σκεφτούμε ότι από την 25η Μαρτίου 2015, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μέχρι και σήμερα οι παρελάσεις είναι παντελώς ήρεμες και δεν είναι καν πεδίο οποιασδήποτε διαμαρτυρίας.
Η καταδίκη της βίας πρέπει να είναι απλή και ξεκάθαρη, όπως αρμόζει στους φορείς μιας σύγχρονης δημοκρατικής πολιτείας. Η ιδεολογία των «αγανακτισμένων πολιτών» παράγει μίσος. Πολύ μίσος, τόσο πολύ που η συνεχής δημιουργία εχθρών είναι δεδομένη. Και όπως λέει και ένας ποιητής:
«Κανείς δεν είναι αδελφός
Το μίσος μου είν’ απ’ όλα ιερότερο
Κι αν είναι να πνιγώ απ’ το φως
Το σκότος προτιμότερο»
Με εκτίμηση
Τροχαλάκης Αλέξης
Μοχός Ηρακλείου
